Ambasada królestwa elfów w Atenach epoki klasycznej

Taki tytuł wymyślił wczoraj Julek, a ja spróbuję do niego dorosnąć i coś napisać o pewnym rodzaju postaw. Może tego nie wiemy, ale wielu mieszkańców Niemiec uważa nas za barbarzyńców, którzy nie zasługują na wiele. I to wszystko mimo tego, że przyjeżdżają do polskich miast na zakupy, a także po benzynę i widzą, jak wszystko wygląda. Dokładnie tak samo, jak u nich, a miejscami może nawet lepiej. To jednak nie zmienia pewnych stałych w myśleniu, albowiem one są stymulowane i osadzane w mózgach wciąż na nowo. Bez tego nie da się realizować planów politycznych, a te z całą pewnością istnieją. Mam na myśli plany Niemiec wobec Polski. To co się ostatnio wyrabia wokół zmian w diecie i sposobów podróżowania, nie ma żadnego związku z ekologią, ociepleniem klimatu, czy innymi tego rodzaju dyrdymałami. Numery te mają wyłącznie wymiar rytualny i służą obniżeniu rangi pewnych grup, po to, by ranga innych grup pozostała na tym samym miejscu. Żeby przeforsować te kłamstwa, wystawia się takich ludzi jak Trzaskowski, który próbuje się uwiarygodnić na kilka sposobów. Tak, żeby trafić to skatalogowanych w kapowniku agitatora grup, nie zawsze istniejących, ale według klasyfikacji zawsze działających według pewnego paradygmatu. I tak w rozmowie z aktorem Żebrowskim Trzaskowski ogłosił, że był dupiarzem, obojętnie co by to nie oznaczało. W ten sposób chciał się wkupić w łaski ludzi młodych i energicznych, którzy – jakby to napisało pismo „Naj” dziś już nie istniejące – korzystających z życia. Niedawno umieścił zaś na twitterze wpis o tym, jak to w Kolegium Europejskim w Natolinie słuchał wykładów Geremka i jak zdawał u niego egzamin. Podkreślił, że wyglądało to tak, jakby egzaminował go biblijny patriarcha. Trzaskowski opowiadał patriarsze Geremkowi o Edgarze Morinie, współczesnym filozofie francuskim. Zajrzałem do biogramu tego pana. To jest oszust, jakich wielu, który opowiada o sobie, że jest Żydem obrządku sefaradyjskiego. Myślę, że w ten sam sposób Geremek był patriarchą, a Trzaskowski dupiarzem. Jeden rzut oka na zdjęcie pana Morina wyjaśnia wszystko. Pan ten uprawia pewien rodzaj miejskiego folkloru, który ma na celu przekonanie obcujących z nim osób, iż jest nie tylko przenikliwy, ale także nowoczesny i swobodny, mimo swojego sefaradyjskiego obrządku. Wygląda po prostu, jak większość polityków i profesorów francuskich z lat osiemdziesiątych. Ma kapelusz, szalik i wymięty płaszcza, a także fajkę.

Widzimy więc, że do tego, by zyskać zaufanie i wpływy potrzebne są nie tylko słowa, ale także gadżety. Czyli przebranie. Jeśli zaś ktoś się przebiera, za kogoś kim w istocie nie jest, to znaczy, że próbuje nas oszukać. Im więcej przebranych wokół widzimy i im więcej etykiet, tym sytuacja jest poważniejsza i tym bardzie odwrócone są intencje. Deklaracje zaś nie mają żadnego znaczenia. Dla każdego przytomnego człowieka jasne jest, że Geremek nie był żadnym patriarchą, a Kolegium Natolińskie to instytucja szkoląca elitę władzy, która miała zarządzać nadwiślańską barbarią. Niestety barbaria radzi sobie tak dobrze, że nie można nią powodować bez ryzyka wypadnięcia z siodła. I stąd zapewne pomysł, by zdegradować ją w sposób widowiskowy i jawny – przez zakazy i nakazy – mięso nie, robaki tak. Ubrania nie mogą być zbyt wyszukane, albowiem ktoś mógłby pomylić barbarzyńcę z myślicielem z Paryża i kłopot gotowy. Podróże muszą być bezwzględnie zakazane.

Widzimy więc z jakimi założeniami wkracza do nas cywilizacja, po 20 latach od wstąpienia w struktury UE. Nie wiemy tylko co się dokładnie zmieniło. Myślę, że akces do organizacji zgłosiła Rosja, a umieszczenie wśród myślicieli i dupiarzy Rosjan, nie może się obyć bez pewnych zmian. To znaczy należy bardzo mocno obniżyć poprzeczkę, żeby Rosjanie nie poczuli dyskomfortu i mogli się w pozytywny sposób określić wobec innych grup zamieszkujących planetę. Żeby było widać kto jest panem, a kto chamem. Dla niepoznaki przykryto to dobrem planety.

Zauważmy jakich pojęć używa się do tej podmiany i jaki wizerunków. Na pierwszym miejscu jest patriarcha, a na drugim dupiarz. I to jest powtarzalne, a jeśli coś jest powtarzalne, to jest także prawdziwe. Kolejny po Geremku, najważniejszym patriarchą czasów współczesnych jest Grzegorz Braun. On się wystylizował w ten sposób świadom tego wszystkiego o czym napisałem powyżej. Rola sympatycznego młodzieńca, wygłaszającego przewrotne i kontrowersyjne tezy, ku uciesze płci pięknej w przedziale wiekowym 25-75 lat, przestała go bawić i podniósł sobie, jak mawia młodzież, level. Stał się patriarchą, a więc porzucił swój dotychczasowy, żeński target, poważnie zdefasonowany przez nowe kreacje polityczne rozmaitych kalibrów i stał się idolem młodzieży męskiej. Z nadzieją na zajęcie miejsca po Januszu Mikke. Podziwu godna jest jego wiara w długowieczność. Ja bym takiej prowokacji nie zrobił z obawy, że zostanie ukrócona błyskawicznie ręką samego Boga. Zresztą, ja nie mam szans na zostanie patriarchą, ani w ogóle szans na przebranie się w cokolwiek, bo kiedy nagrywamy z Juliuszem te nasze programy, zawsze się pojawia problem – jak mam wyglądać. I za jasną cholerę nie umiemy dobrać żadnego wyrazistego imidżu do mojej osoby. Kiedy próbowałem dawniej czynić podobne rzeczy, zawsze wychodziła z tego jakaś „Operacja cudok” więc przestałem. Zakładam sweterek i koszulę, no i gadam. Lepiej nie będzie.

Wróćmy do patriarchów, którzy mrugają okiem do wtajemniczonych, sugerując, że fach dupiarza nie jest im obcy. To jest jedna strona medalu. Jak wobec takich postaw reaguje nadwiślańska barbaria? Nie jak barbaria bynajmniej, bo wtedy armia patriarchów skończyła by w zbiorowej mogile. Ona reaguje na to przyjmując postawę antycznych filozofów, otoczonych morzem szaleństwa i sama określa się wobec innych barbarii. W sytuacji obecnej są dwa na to sposoby – albo barbarią jest Moskwa, albo Ukraina. Ten drugi sposób wymyślony został bez wątpienia w obozie patriarchów. Nie mówcie mi, że nie. Drugi zaś ma wymiar autoerotyczny. To znaczy, żyjąc we względnym bezpieczeństwie, świadomi tego, że wpływy patriarchów maleją, a dupiarz jest dupiarzem li tylko ze względu na obwód bioder, miejscowi myśliciele, zachowują się jakby za chwilę miała na nich runąć nawała dzikich ludów z Tartaru. Oni zaś przyjmują, w ostatnich dniach swojej świetności, przedstawicieli królestwa elfów, którym tłumaczą, dlaczego ich świat musi zginąć. Głównie dlatego, że jest zbyt delikatny, zbyt prawdziwy, zbyt subtelnie stymuluje umysł i zmysły, a także zbyt blisko prawdy stoi, by móc się ostać wobec przemocy. I tak udający antycznych filozofów, deklamujących wiersze, nadwiślańscy barbarzyńcy wymieniają uwagi o nadciągającym wrogu. Czynią to w przytomności tych elfów, którzy przybyli do nich tylko, żeby wyrazić podziw ich niezłomną postawą.

Ma to oczywiście swój wymiar komiczny, ale tego akurat nikt nie zauważa. Gdyby zaś ktoś zauważył, zostałby zdegradowany do rangi dziennikarza prasy lokalnej, albo kogoś jeszcze gorszego. Przebranie jest konieczne, podobnie jak udawana wiara w całkowicie sfingowane postawy, mające podnieść rangę nadwiślańskiej barbarii. Po takim opisie widzimy, że jest to niezły cyrk. Wszyscy są przebrani, każdy udaje kogoś innego niż jest, a także wygłasza oracje, które nie są w żaden sposób osadzone w kontekstach innych niż doraźne. Mają po prostu utrzymać ten układ. Czy wizyta prezydenta Bidena coś tu zmieni? Czy maski, a przynajmniej ich część, opadną i okaże się kto nosił taką na twarzy, a kto na, pardon, dupie. Czy patriarchowie zostaną zmuszeni do zgolenia bród, a durnie przebrani za filozofów oddadzą do prali swoje chitony i togi? Czy wreszcie przestaniemy się bać i zaczniemy działać naprawdę? Bo o to toczy się gra. Nie wiem. Okaże się wkrótce.