Czy Edward Gierek walczył pod Tyberiadą w roku 1187?

Po obejrzeniu zajawki filmu, w którym gra młody Koterski, pomyślałem, że musiało tak być z całą pewnością. Pomyślałem też, że niewiele było miejsc, w których Edwarda Gierka, jego silnej dłoni i pomocnej rady, nie było. Stwierdziłem też, że obraz ten musi bardzo przypominać dzieło Ridleya Scotta, pod tytułem Królestwo niebieskie, stąd właśnie ten tytuł.

O czym jest ten film łatwo się zorientować po zajawce i to w zasadzie unieważnia potrzebę oglądania całości. Otóż Edward Gierek jest zapomnianym bohaterem narodowym, kimś w rodzaju ostatniego powstańca styczniowego, który przetrwał cudem wszystkie zawieruchy, przebranżowił się, zrobił karierę i świadom jednakowoż wszystkich zagrożeń zewnętrznych, próbuje jakoś tę Polskę ratować. Niestety na drodze stają mu źli ludzie – Kania i Jaruzelski. Gierek dokonuje cudów waleczności. Jest jak bohaterowie anime, jak kapitan Tsubasa na boisku, który kiwa wszystkich, ale w końcu złe moce zwyciężają i Gierek musi odejść. Ponieważ przeciwnik docenił jego waleczność, nie rozrywają go na razie końmi, tylko trzymają w odosobnieniu. Rządzić zaś zaczyna straszliwa junta, której zawdzięczamy wszystkie nasze nieszczęścia. Zaraz, zaraz….? Czy to nie u córki szefa tej junty byli w ostatnim roku na dywaniku wszyscy przedstawiciele najbardziej patriotycznej prawicy? No masz…jasne, że tak…W takim razie są oni – tak mniemam – z istoty wrodzy Gierkowi i jego poczynaniom, choć potem jeden z nich głosił publicznie, że szef junty to zbrodniarz. No, ale było to na innym kanale więc się nie liczy. No i w ogóle mało rzeczy się liczy, poza skutecznością, jak wiemy. Ta zaś musi się w czymś wyrażać. W ilości filmów powstających na czyjąś cześć, albo w ilości książek na jakiś temat. Dla przykładu – policzcie ile mamy na rynku monografii Powstania Warszawskiego, napisanych przez polskich autorów. Zorientujecie się wtedy jaka jest skala zainteresowania tym wydarzeniem i co ono kogo naprawdę obchodzi. W zasadzie chodzi wyłącznie o to, by w odpowiednich momentach, całkiem nie adekwatnych, podkreślać, że ten i ów przodek, był w Powstaniu i tam dzielnie walczył. Na ekrany niedawno wszedł film zatytułowany Zupa nic. On dla odmiany eksploatuje wątki z wczesnego okresu rządów junty. Opowiada o tym, że było co prawda ciężko, ale można się też było nieźle zabawić, pośmiać i rozerwać. Kradli co prawda i mało rzeczy było do kupienia w sklepach, ale jak ktoś miał do czegoś smykałkę, albo powołanie, dało się żyć. Bohaterowie tego filmu, wiem z zajawki i opisu, mają powołanie do handlu obwoźnego. Tak więc pora na odsłonięcie największej tajemnicy socjologicznej czasów obecnych – oto szykuje się nowy podział polityczny, a ma on nastąpić po ostatecznej klęsce PiS, likwidacji Polin i nastaniu prawdziwej, patriotycznej Polski, rządzonej w zgodzie z życzeniami narodu. Jak za Gierka właśnie…Jedni będą jego zwolennikami i oni na razie ukrywają się w cieniu, ale możemy ich wskazać z całą pewnością – to Włodzimierz Czarzasty i Joanna Senyszyn, a także ich akolici. Drudzy zaś będą zwolennikami junty, wesołych czasów generała i handlu obwoźnego, a także swojskiej siermięgi. Bo umówmy się, za Gierka, choć niektórzy pili w musztardówkach, było to jednak faux pas. Za generała już się za bardzo nikt nie opierniczał.

Ktoś może w tym momencie zapytać – no dobrze, a co z monografiami Powstania Warszawskiego? Przecież ten temat nas wszystkich interesuje i powinniśmy o nim dyskutować? Chybaście poszaleli, to taka ściema jest przecież, żeby można było robić lepsze podkładki dla współczesnych bohaterów. Powstańcy w sumie średnio się na to nadają, bo zostali otoczeni, a następnie bestialsko wymordowani i propaganda średnio się na nich może pożywić. Co innego wyklęci. Oni się długo ukrywali, atakowali z zasadzki i można o nich kręcić filmy bez przerwy, tak jak kiedyś w USA kręcono westerny, w których występowali Apacze. Za każdym razem, jak pojawiali się na wzgórzach, z offu leciała wtedy charakterystyczna, groźna muzyka. To bardzo ekscytowało dzieci. Że co? Że wyklęci zostali też wymordowani? Tego nikt nie dojdzie. Jeden się uchował przecież i lata teraz po ulicach. Filmy i aranżacje są bowiem po to, byśmy gładko przechodzili od kreacji kinowej do kreacji ulicznej, która przecież jest jak najbardziej autentyczna. Najważniejsze jednak, by celować w takie tematy, które część osób pamięta i dobrze kojarzy. Edward Gierek jest idealny. Wzdychał doń nawet Jarosław Kaczyński. Mam tylko nadzieję, że minister od kultury nie dał grosza na ten film, ale jestem przecież realistą i długo nie będę mógł tej myśli od siebie odsuwać.

Nie wiem czym się skończy to zgodne formatowanie, według którego – milcząc lub wrzeszcząc ile sił w płucach – wszystkie ugrupowania próbują urabiać ludzi na zwolenników Gierka i junty. Zapewne czymś niewesołym. Dlatego, wybaczcie, ja nie będę pisał o handlu obwoźnym, kaszance, musztardówkach, starych, dobrych czasach, kiedy coca cola – za Gierka – stała w sklepie całe pół dnia zanim ją wykupili. Następna zaś dostawa była już za dwa tygodnie, a więc w sumie niedługo. Mam inne sprawy na głowie. Wszystkim jednak, którzy wierzą, że Edward Gierek walczył jednak pod Tyberiadą w roku 1187, a wyklęci siedzą ciągle po lasach i czekają tylko, by wyjść grupami i uratować prawdziwą Polskę, dla tych, których przodkowie walczyli w Powstaniu, mam dobrą wiadomość. Wydam monografię Powstania, będzie to druga na rynku monografia tego wydarzenia napisana przez polskiego autora. Uważam, że to dość istotne. Żaden z moich przodków w Powstaniu nie walczył. Nie mam też walki we krwi, albowiem wszyscy moi przodkowie ze strony ojca byli małorolnymi chłopami. Wiem o tym dokładnie, bo ostatnie miesiące spędziłem przeglądając ich akty narodzin, ślubów i zgonów. Nie ruszali się też nigdy poza jedną wieś położoną w województwie lubelskim. Z przodkami ze strony matki było jeszcze gorzej, bo oni nie mieli nawet kawałka gruntu i pracowali na pańskim. Tak więc – o – sami widzicie. Nie mam startu do żadnego ze współczesnych bohaterów masowej wyobraźni, w mundurze wyglądam komicznie, i nie ma mowy, bym patrząc w dal, milcząco składał komuś jakieś głębokie obietnice. A do tego sprowadza się dziś promocja wartości najważniejszych – patriotyzmu, prawdy i wolności.