Horyzonty elit czyli rozważania na temat możliwych, rzeczywistych powodów utrącenia arcybiskupa Wielgusa

W miarę jak rozwija się tak zwana sytuacja, mój entuzjazm dla rządów Prawa i Sprawiedliwości słabnie. Osłabnie całkiem, kiedy ludzie, którzy do tej pory PiS zwalczali, staną się najgorętszymi wielbicielami partii, bo pojmą, że niczym nie różni się ona od PO. Chwila ta nadejdzie niebawem.

Zacznę od czegoś innego jednak. Przyznam, że wczoraj trochę się rozczarowałem, tym, jak mało miejsca w komentarzach poświęcono Wilhelmowi z Tyru, a jak wiele idiotycznej informacji dotyczącej zakazu używania wyrazu Żyd. To jest, nie pierwsza niestety, demaskacja pewnego mechanizmu, który stosuje się w najróżniejszej skali. Czasem wręcz ogromnej. Dziś na przykład Żydem jest covid, a dawniej było nim śledzenie agentów bezpieki w Kościele. Oczywiście tylko takich, których należało śledzić, a nie takich, którym należało wszystko od razu wybaczyć i jeszcze okazać współczucie. To są zawody i emocje, od których trudno uciec i wyzwolić się z przymusu uczestnictwa w nich. Często ludzie uczestniczą w tych ustawkach, albowiem nie potrafią poradzić sobie z innym niż suflowane rozwiązaniem jakiegoś poważnego problemu. Nie mają w pobliżu nikogo, kto by podzielił ich wątpliwości, a więc uczestniczą w tym spektaklu, który się dla nich specjalnie aranżuje. Pół biedy jeśli rzecz dzieje się na wsi i chodzi o to, jak oceniać postawę wujka Jurka, który trochę pije i ma jakieś problemy. My tutaj, jednak, prowadzimy rozważania na temat uwikłań całego etnosu mówiącego po polsku. Mamy do tego prawo, a wręcz jesteśmy zobowiązani, albowiem stanowimy jego część. I być może jest to nasze najważniejsze prawo, które w dodatku ktoś może spróbować nam odebrać, jak to już nie raz bywało. Zupełnie jak w piosence Jana Pietrzaka, zaczynającej się od słów A pan mi mówi panie kontrolerze….A proces ten przebiega zwykle w ten sam sposób, najpierw ktoś wyznacza obszar, na jakim toczy się dyskusja na interesujący nas temat, potem wskazuje główne i najważniejsze jej problemy, a następnie wygłasza referaty na temat każdego z nich, po czym z wyżyn swojego autorytetu, odmawia całej reszcie prawa głosu. Albowiem reszta ta nie rozumie ogromu pracy, którą włożył on w tę manipulację i chce go z czegoś rozliczać, albo dyskutować z użyciem argumentów, które nie zostały przewidziane w preliminarzach. Zwykle owe argumenty, z którym wyskakują ludzie nieodpowiedzialni, dotyczą przeszłości. A ona, jak wiemy nie jest najważniejsza, liczy się bowiem przyszłość. Wszyscy pamiętamy, jak Aleksander Kwaśniewski ruszył do wyborów z hasłem Wybierzmy przyszłość. I wszyscy pamiętamy czym się to skończyło. Dziś z tym samym hasłem, ale inaczej zredagowanym rusza do boju PiS. Nowy ład nie jest bowiem niczym innym, jak tylko powtórzeniem tego co mówił Kwaśniewski. I żeby to chociaż od niego się zaczęło, ale przecież ludzie, nie żyjący nawet zbyt długo, tacy jak ja, pamiętają, że to jest już któryś z kolei nowy ład. I wszystkie poprzednie nowe łady, skończyły się w identyczny sposób, nie ma więc ani jednego powodu, by przypuszczać, że teraz będzie inaczej. No, ale nie wiedzą o tym pokolenia wchodzące w życie i przyjmują ten cały ład z entuzjazmem, albowiem wierzą, że tym razem będzie inaczej, chodzi wszak o nich, a cóż może być ważniejszego dla przyszłości niż oni sami?

Co mnie w tym wszystkim drażni najbardziej? Bynajmniej nie to, że nowy ład podobny jest jak dwie krople wody do reklamy OFE sprzed 20 lat, ani to, że Morawiecki pieprzy jak Gierek i kręci reklamówki dokładnie takie same, jak towarzysz Edward z towarzyszem Jaroszewiczem. Najbardziej drażni mnie to, że oni coraz bardziej skracają interwały pomiędzy jednym a drugim przekrętem. No i, że – będąc przecież świadomi tego iż nie jesteśmy idiotami – prowadzą z nami dyskusję na tak krępująco niskim poziomie. Choć powinienem się może cieszyć, bo gdyby zaczęli nas traktować serio przez kraj przetoczyłaby się fala aresztowań. A tak mamy tylko covida.

Jakie elementy składają się na ten nowy, stary, ład? Mam na myśli elementy istotne. Oto kraj się zadłuża i robi jakieś inwestycje, których przeznaczenie, wobec nieistnienia doktryny angażującej nas wszystkich, jest nieznane. Do tego inwestuje się sporo w szkolnictwo. Myślę więc, że nowy, stary ład, zakończy się jak zwykle zapaścią, na której wyrównanie pracować będą dzisiejsi trzydziestolatkowie, w warunkach raczej gorszych niż to co mamy dzisiaj, a wszyscy ci, którzy za pieniądze państwa, bądź własne zdobyli jakieś potrzebne systemowi wykształcenie zostaną przewiezieni do instytucji pracujących nad umocnieniem rzeczywistych ośrodków władzy. Inwestycje zaś zostaną przejęte, jako nierentowne, albo komuś sprzedane, za psi grosz. Pewnie do tego można coś jeszcze dołożyć, ale ja nie wiem co, bo nie jestem wcale aż tak bardzo przenikliwy. No, ale interesuje się komunikacją i widzę, co jest na okładce tej broszury, reklamującej nowy ład. Tam są ludzie, za których ktoś podjął najważniejsze życiowe decyzje. Czyli ludzie po pierwsze, niczego nie świadomi, po drugie niesamodzielni, po trzecie roszczeniowi. W ten sposób PiS pozycjonuje swój przyszły elektorat. Oczywiście bałwanowi, który ten projekt zatwierdzał wydawało się, że naród to łyknie, albowiem zobaczy szczęśliwych i wolnych od trosk obywateli, którzy nie muszą się o nic martwić, bo całą odpowiedzialność wziął za nich rząd. Rodzina zaś wreszcie jest na swoim. Wszyscy dobrze wiemy, że w życiu nie ma czegoś takiego, jak brak trosk i brak odpowiedzialności, a każdy kto składa ofertę w tym duchu, jest z miejsca podejrzany. I teraz zrobił to PiS. Można oczywiście rozpłakać się ze szczęścia, że wreszcie nasi zwyciężyli, ale ja jakoś nie mogę. Być może przez moją wrodzoną małostkowość. Ciągle bowiem pamiętam o tym, że kariera polityczna Mateusza Morawieckiego rozpoczęła się od zablokowania na pół roku mojego bloga. Można też powiedzieć, że argumentacja, jakiej używam jest bez sensu, albowiem nie mamy i tak na nic wpływu, a w życiu raz jest lepiej, a raz gorzej, nie ma się więc czym przejmować i trzeba się cieszyć, że nam akurat, choć przez kawałek życia będzie lepiej, bo program PiS nie jest taki zły.

Nie podzielam takich poglądów, z przyczyn, o których już wielokrotnie pisałem. Da się owe przyczyny zmieścić w jednym zdaniu – bez organizacji która realizuje naszą doktrynę, państwową, narodową, religijną, jesteśmy istotami nie zasługującymi w zasadzie na nic. A proponuje nam się coś ciągle, z kilku powodów. Najważniejszym jest liczba ludzi mówiących po polsku i ciągle ufających w jakieś historyczno-polityczne projekcje. Następnym argumentem jest Kościół, który ciągle istnieje i my deklarujemy przywiązanie do niego. Trzeciego argumentu nie ma. Pierwszy rozbraja się quasi dyskusjami o historii rodem z kabaretu, a drugi pedofilią księży. Jeszcze trochę potrwa zanim obydwa staną się nieważne. A pewnie zbiegnie się to w czasie z zastopowaniem nowego ładu, czyli za jakieś osiem, dziesięć lat. Potem nie zostanie nam już nic. Pisząc – nam – mam na myśli nasze dzieci i wnuki, o które nikt się nie zatroszczy, to raczej pewne. Dlatego prowadząc dyskusję z politykami, publicystami, z ludźmi aparatu i władzy, przede wszystkim należy mieć własne argumenty, które nie są w żadnym punkcie kompatybilne z argumentami jakich oni używają w swoich rozważaniach, stąd obecność w tekstach na tym blogu treści niespotykanych gdzie indziej. I stąd obecność we wczorajszym tekście Wilhelma z Tyru. A także wspomnienie w dzisiejszym tytule arcybiskupa Wielgusa. Na przykładzie afery, jaką wokół niego rozpętano, dobrze widać, jak rysują się horyzonty, naszych patriotycznych elit. Wielu biskupów podpisywało lojalki, wielu donosiło i wielu zostało przez bezpiekę wychowanych, ale tylko księdza arcybiskupa Wielgusa upokorzono w tak okropny sposób. Reszta powiedziała – przepraszam – i dano im święty spokój. Pozwolicie, że publicznie zwątpię w szczerość tamtego oburzenia, nie tylko dlatego, że nie mam ani grama zaufania do Gazety Polskiej. Także dlatego, że w ocenie postaw wobec opresyjnego systemu, dominują podwójne a może nawet potrójne standardy. I znów chcę wrócić do argumentów niestandardowych. Nie mogę przestać myśleć o tym, że arcybiskup Wielgus zajmował się Michałem Szkotem i alchemikami. To są rzeczy, które – gdyby je podsunąć jako argument naszym – wywołałby w nich pusty śmiech jedynie. Dlaczego? Bo są niepoważne. Cóż to jest dla Jarosława Kaczyńskiego czy Antoniego Macierewicza, kiedy oni są chorzy na Polskę i najważniejsze było dla nich zdemaskowanie agentów w hierarchii. O tym, co w głowach ma cała reszta, posadowiona niżej, szkoda nawet gadać. Jeśli ktoś myśli o państwie w tych kategoriach, to nie nadaje się do rządu. Być może nadaje się do jakieś zarządu, ale to także niepewne. Są ludzie, którzy w dość zabawny sposób mówią, że Polska nie ma rządu, ale zarząd. Ten zaś zawsze można zmienić, odsyłając jego członków na zasłużoną emeryturę, albo do innych, bardziej odpowiedzialnych zadań. Ja wiem, że naszym trudno w to uwierzyć, ale są ludzie na tym świecie, którzy cały czas i nieustająco, myślą o kwestiach tak nieważnych dla współczesnego człowieka, jak okoliczności upadku Jerozolimy w roku 1187. Myślę, że arcybiskup Wielgus do nich należał.

Aha, jeszcze jedno. Nowy ład może się skończyć wcześniej niż wszyscy przypuszczają, albowiem dla budowniczych jego globalnej wersji najważniejsza jest dewastacja, ta zaś wiążę się z przekazaniem władzy w ręce radykałów vaginosceptycznych i uczulonych na biel. Politycy Pis mogą się łudzić, że jest inaczej, ale ja łatwo potrafię wyobrazić sobie sytuację, kiedy po wykonaniu najważniejszych pracy przygotowawczych, rząd Morawieckiego i cały PiS odchodzą w atmosferze oburzenia i walk ulicznych toczonych w obronie praw kobiet, a do władzy dochodzi Hołownia z Zandbergiem i oni zaczynają robić taki ład, że wielu z nas łeb z wrażenia odleci. No, a politycy PiS rozkładają ręce i mówią – nic nie mogliśmy zrobić…naprawdę…bardzo przepraszamy.