Interes narodowy, czyli obłąkane wykładnie polityczne

Najpierw się pochwalę. Pierwszy raz w życiu udało mi się przejechać autem ponad 1000 km w jeden dzień. Ja wiem, że valser takie sztuki odstawia dwa razy w tygodniu, ale dla mnie był to wyczyn. Nawet nie za bardzo to odczułem, trochę tylko mnie szyja bolała.

Nie mogę już pisać o tematach rozrywkowych, bo to co dzieje się w polskich mediach przed wyborami nie zasługuje nawet na miano cyrku. To jest degradacja. Mam na myśli występy Kosiniaka z jednej strony i Gretkowskiej z drugiej. Oszust i idiotka rządzą. Póki co nic się na to nie poradzi, bo ludzie dysfunkcyjni zawsze przykują uwagę tłumu i staną się bohaterami dyskusji. No więc postanowiłem pisać o czymś innym. Zmieniłem poważnie rytm swojego funkcjonowania i normalnie jeżdżę do pracy na parę godzin. Nie siedzę już w domu, a w związku z tym, pojawiły się realne widoki na skończenie wszystkich zaczętych projektów Baśni. Mam zamiar wytrwać w tym reżimie, bo informacje dobiegające z rynku są takie, jakby się cały interes miał zaraz zwijać. PIW wydał Braudela w ilości 1500 egz. z czego ja od razu wziąłem 200. To jest niesamowite. Wielkie wydawnictwo wydaje tak ważną i potrzebną książkę w takiej ilości? Toż przecież I tom socjalizmu wyszedł w 3 tysiącach…III tom Baśni polskich także w trzech, a potem był jeszcze dodruk. Tomek Bereźnicki powiedział, że niedługo będę jedynym wydawcą w Polsce. A nie dość, że jedynym to jeszcze niezauważalnym. Wykładnia tego jest następująca – i widać to było po wczorajszych doniesieniach betacoola – wydawnictwa zwane poważnymi zostaną zredukowane do minimum i będą w zasadzie niedostępne. Rynek zaś zalany zostanie propagandowym chłamem. Ludzie zaś kultury, będą firmować ten przekręt i udawać dalej, że niosą oświatę w lud. Moim zdaniem to się nie uda, ale jak mawiał klasyk, walka klas zaostrza się w miarę jej prowadzenia i nie można wykluczyć, że na rynku książki zaczną się kiedyś strzelaniny, tak jak na rynku narkotyków, prostytucji i metali ziem rzadkich. Przekonanie, że każda książka ubogaca czytelnika jest przekonaniem błędnym. No, ale nie o książkach miałem pisać. Zabrałem się za kończenie III tomu socjalizmu i powychodziły z tego różne nieprzewidziane rzeczy. Postaram się zachować pewien poziom ogólności w tych rozważaniach, żeby za dużo nie zdradzić. Politycy polscy, czy to przed wojną, czy to dziś, uporczywie omijają słowo „doktryna” i na jego miejsce wstawiają zwrot „interes narodowy”. Nie można mówić doktryna, bo ktoś sobie może dopowiedzieć – polityczna, ale ktoś inny powie – religijna. No i robi się kłopot, choćby przez wzgląd na ten cholerny, masoński rodowód PSL. No i inne masońskie rodowody. Interes narodowy jest pojęciem ze słownika idioty, a nie dość, że idioty, to jeszcze analfabety. Interes narodowy to złudzenie, które ma przekonać ludzi, że praca w fabryce nie będzie upokarzająca, jeśli fabryka należeć będzie do państwa, albo będzie wspólną własnością. Interes narodowy to wytrych, jakim posługują się ludzie liczący na krótkotrwałe i szybkie kariery. Pojęcie to się zgrywa, ale ciągle jest jakoś tam istotne. Być może ma to związek z edukacją propagandową poprzez ten sprofilowane i wpuszczone na rynek książki, nie wiem. W każdym razie ciągle jest aktualne. Ma ono znaczenie, także dla złodziei, bo zawsze mogą oni powiedzieć, że kradną, to znaczy, chciałem rzec, reformują państwo i imię interesu narodowego. Interes narodowy kreuje pewną, fałszywą z istoty hierarchię, to znaczy stwarza takie złudzenie, że wszyscy są jednakowo upoważnieni do orzekania o priorytetach polityki państwa i potrafią wskazać te najważniejsze. Dobrze to widać w wypowiedziach tych wszystkich oszustów i wariatek, które uznają za stosowne zabierać głos w każdej możliwej sprawie, w imieniu nie swoim rzecz jasna, ale narodu. Nawet jeśli słowo „naród” akurat nie mieści się w dostępnej takiej osobie skali pojęć, to mówi ona tak, jakby właśnie ów nienawistny sobie naród reprezentowała. Interes narodowy jest także pułapką, albowiem łatwo go zawłaszczyć i przekonać publiczność, że złodziej, który jest akurat dysponentem wszystkich kodów politycznych i kulturowych, najpełniej wyraża swoją postawą ów nieszczęsny interes. Powiedzmy więc wprost – nie ma czegoś takiego i nigdy nie było jak polski interes narodowy. Były interesy poszczególnych grup, prowadzących politykę w imieniu Polski, bez zrozumienia jaka powinna być doktryna państwa, położonego w takim jak Polska miejscu. Nikt się nawet nad tym nie zastanawiał i nikt się nie zastanawia, albowiem cała państwowa propaganda, jaką mamy w Polsce, jest proweniencji niemieckiej. Zaczął ją produkować najpierw dwór w Królewcu, a potem została ona zamieniona na doktrynę i propagandę jezuicką. Później wróciła w stare koleiny. O tym co działo się między śmiercią Albrechta H., a rozbiorami mówimy, ale tylko w kontekstach dworskich i tak najwybitniejszym poetą baroku pozostaje francuski agent Jan Andrzej Morsztyn, a najważniejsze utwory, to te dotyczące miłości, spraw płciowych i różnych głupot. One są cytowane i nimi ekscytują się ludzie deklarujący zainteresowanie przeszłością. O roli jezuitów, Kościoła w ogóle i planach na chrystianizację Moskwy, czyli wyrzucenie z niej banków angielskich i holenderskich nie można nawet wspominać.

Niemcy zaczęli produkować polską, państwową propagandę także w XIX wieku, ale nikt o tym nie mówi, albowiem czynili to rękami profesorów UJ. I czynią do dzisiaj. Nie ma w Polsce nikogo, kto zweryfikowałby te treści i nie ma nikogo, kto zająłby się serio ustaleniem zasad i kierunków polskiej państwowej doktryny. Poetów i ich wierszy nikt nie kojarzy z polityką, choć związki te były zawsze oczywiste. My jednak w edukacji szkolnej pomijamy je, bo taką metodę przyjęto dawno temu i ona się utrzymuje. Nie ma szans na zmianę. Czasem myślę, że może to i lepiej, bo gdyby się za to zabrali mogliby dość do wniosków całkowicie Polskę unieważniających. Nie wpadnie im bowiem do głowy, by połączyć misję państwa z misją Kościoła. Stąd jest to gadanie o interesie narodowym. A bo to, panie, taki interes…wisz pan – tu następuje porozumiewawcze mrugnięcie okiem.

Najważniejsze interesy na świecie robili zawsze Brytyjczycy i, o czym pisaliśmy wielokrotnie, doktryna brytyjska wielokrotnie udowadniała swoją skuteczność. Dlaczego? Bo interes państwa jest jednocześnie interesem prywatnym, przynoszącym wielkie zyski. Kompania to interes prywatny z udziałem Korony. Żeby Anglik zdradził koronę, musi być człowiekiem krańcowo zdeprawowanym, albo po prostu wychowanym w innej niż brytyjska doktrynie. Mechanizm działał i działa bez zarzutu. My jednak nie możemy bezmyślnie naśladować doktryny brytyjskiej, bo wszystko co jest w Polsce wskazuje, że nie będzie ona skuteczna i zamieni się w karykaturę. Tak jak karykaturalnie wyglądali wszyscy ubecy przebierający się tweedowe marynarki z łatami na łokciach i palący w zamyśleniu wielkie fajki a la Sherlock Holmes. To się dla nas nie nadaje, albowiem warstwa legendarna nie pasuje do naszych okoliczności geopolitycznych. Od tego należy wyjść. A co pasuje w takim razie, jeśli nie legenda arturiańska, leżąca u samego spodu doktryny brytyjskiej? Moim zdaniem historia św. Stanisława. No, ale ona był przenicowana przez Niemców najpierw, a potem przez komunistów. Trzeba to odwrócić jakoś. Potem można prowadzić dalsze prace nad doktryną. Ja oczywiście fantazjuję, a czynię to z myślą, żeby dostarczyć Wam jakiejś godziwej rozrywki przy niedzieli. Mamy w rękach ten, pardon, narodowy interes, który przerzucają do siebie Gretkowska z Kosiniakiem i nie ma mowy, żeby przestali. Mamy państwo, które upatruje sukces w tym, że ponosi koszty eksperymentów ekonomiczno-politycznych aranżowanych przez swoich wielkich sojuszników. Okay, niech tak na razie będzie, skoro nie mamy nic lepszego, ale tak nie może być zawsze, o czym trzeba pamiętać. Nie istnieje nic takiego jak święty spokój w polityce, a słowo „zawsze” nie ma zastosowania w opisach dziejowych sukcesów. To tyle na dzisiaj.

Zapraszam do księgarni www.basnjakniedzwiedz.pl a także do księgarni Przy Agorze – ul. Przy Agorze 11 a oraz do sklepu FOTO MAG przy stacji metra Stokłosy. Zapraszam na portal www.prawygornyrog.pl