paź 072018
 

Jak wiecie bardzo lubię historie amerykańskie, a te z początków kolonizacji lubię szczególnie. Zaraz wyjaśnię dlaczego. Niezwykle inspirujące w tych czasach, mam na myśli prawie cały wiek XVII w koloniach angielskich jest to, że nikt nie traktował tubylców jak zwierzęta. Indianie byli dla kolonistów partnerami, może trochę dziwnymi, ale jednak. Ubierali się podobnie, korzystali z tych samych dóbr, studiowali na tych samych uczelniach, bo i to się zdarzało, generalnie wsiąkali w cywilizację, a jeśli idzie o tak zwaną dzikość to wielu Anglików przewyższało ich w tej dyscyplinie znacznie. Istotny jest moment, w którym wszystko się zepsuło. Sprawy te nigdy nie były dokładnie opisane przez polskich autorów zajmujących się historią Ameryki, bo ci albo skupiali się na malowniczym aspekcie wojen kolonistów z Indianami, albo opisywali te wojny w sposób marksistowski, to znaczy jako element ewolucji ludzkości ku komunizmowi. W książce wydanej przez Wydawnictwo Poznańskie, którą umieściłem w naszym sklepie ostatnio sprawa przedstawiona jest inaczej. Co nie znaczy, ze do końca dobrze. Inaczej, czyli tak, że przy użyciu wyobraźni oraz intuicji, a także tego drugiego na i, o już wiem, intelektu, możemy zbliżyć się do prawdy o wojnach z Indianami prowadzonych przez drugie pokolenie pielgrzymów. To, które zdążyło już strawić indyka przyniesionego ich ojcom przez wodza Wampanoagów Massasoita. W każdej książce na temat tamtych czasów, a także czasów późniejszych, no i w ogóle w całej legendzie Indian, pojawiają się pewne stałe manipulacje, których my nie dostrzegamy, albo przyjmujemy za dobrą monetę.

Spróbuję o nich opowiedzieć. Oto mamy drugą połowę XVII wieku, kolonie Plymouth i otaczające ją ziemie Indian Wampanoag zwanych też mylnie, ale prościej – Pokanoket. Indian prowadzących osiadły tryb życia, mających skłonność do przesady w mowie, ubiorze i ogólnie w postawie, a także lubiących szeroki gest. Nie są to bynajmniej ludzie skorzy do wojny choć takowe prowadzą. Są zamożni, posiadają wiele uprawnych pól i magazynów ze zbożem, a sojusz jaki dawno temu zawarli z Anglikami daje im przewagę nad okolicznymi ludami. Ich sytuacja zmienia się zasadniczo kiedy umiera główny gwarant sojuszu z białymi wódz Massasoit. Był on na tyle przytomny, że po zawarciu sojuszy z Anglikami, powędrował na zachód i osiadł wśród Indian Nimpuck, żeby żyć w pewnym oddaleniu od swoich nowych przyjaciół. Jego synowie mieli korzystać z sojuszu jaki ojciec zawarł z białymi. Stało się jednak inaczej. Najstarszy syn, zwany przez Anglików Alexandrem, na cześć Aleksandra Wielkiego, został najpierw uprowadzony, pod pretekstem złożenia zeznań przed sądem w Plymouth, a następnie otruty. O tym się rzecz jasna wspomina, ale w dobrze nam znanym z polskich książek historycznych stylu – oj tam, oj tam, głupie plotki….Człowiekiem, który zlecił to uprowadzenie, by gubernator Edward Winslow. I tu dochodzimy do pierwszego etapu manipulacji. W mojej ocenie Winslow realizował plan, jaki Pielgrzymi opracowali sami, albo jaki im zlecono do wykonania. Winslow nie był, jak to nam sugerują autorzy opisujący dzieje kolonii amerykańskich, purytańskim degeneratem, który nie potrafił szanować godności drugiego człowieka. On wykonywał robotę zleconą, której celem była degradacja dużych grup ludzi, którym wcześniej coś się obiecało, bez woli dotrzymania tego słowa, a jedynie po to, by zyskać na czasie.

Ci, którzy interesują się trochę historią Ameryki wiedzą, że Alexander miał brata Filipa, a ten stał się bohaterem pierwszej poważnej wojny z kolonistami, tak zwanej wojny króla Filipa. W opisach znanych z polskich książek, Filip to bohater, walczący bezkompromisowo o ziemię swojego ludu, którzy rzucił wyzwanie potężniejszemu przeciwnikowi. Ten jednak korzystając ze zdobyczy cywilizacji, oraz posługując się zdradą pokonał go i zabił w walce. Okazuje się, że nie. Filip, czyli Metacomet, to przebiegły oportunista, który wielokrotnie obiecywał Winslowowi różne rzeczy, po to, by utrzymać się na terenach plemiennych. Wymiękł dopiero przy drugiej prowokacji sądowej, która pozbawiła życia jego adiutanta. Zrozumiał wówczas, to co i ja zrozumiałem czytając książkę „Mayflower. Opowieść o początkach Ameryki” – że umowy zawierane są po to, by zyskać na czasie, aparat sprawiedliwości zaś nie służy karaniu winnych, ale wymuszeniom.

Ciekawe jest od czego zaczęła się degradacja Indian – od unieważnienia miejscowej waluty, czyli pasów wampum, wykonywanych z muszli i paciorków. Potem rozpoczęły się prowokacje, których celem było wpędzenie Indian w wojnę. Lud Wampanoag czy jak kto woli Pokanoket wyprzedawał ziemię i kupował karabiny. Im mniej ziemi tym więcej karabinów. Im więcej ziemi, tym więcej sądowych prowokacji wymierzonych bezpośrednio w otoczenie sachemów. Taką politykę prowadzili ojcowie Pielgrzymi, sprzedając przy tym Indianom tekstylia i broń. Strzelba, jak pamiętamy z Czechowa, musi wystrzelić. Kiedy w dodatku wręcza się ją komuś pod przymusem, może się zdarzyć, że wystrzeli ona w inną stronę niż to zaplanował właściciel. Teraz słów kilka o przebiegu wojny króla Filipa. Nie był on człowiekiem głupim, ani zdemoralizowanym, próbował posługiwać się narzędziami prowokacji, podobnie jak Anglicy, a zaczął swoją wojnę od zorganizowanej ucieczki z własnej ziemi, bo wiedział, że ta będzie od razu stracona. Potem zmontował koalicję, która z miejsca przesunęła go na mało eksponowane stanowisko i rozpoczęła się wojna prowadzona z wielką bezwzględnością, ale przy zachowaniu wszelkich form. To znaczy największych okrucieństw w szeregach angielskich dopuszczali się holenderscy najemnicy. Jeśli zaś idzie o Indian, to nie robili oni żadnej krzywdy osobom w kolonii znaczącym, takim jak Mary Rowlandson, żona pastora, która pozostawiła wspomnienia z okresu, gdy była niewolnicą u Indian. Szkoda, że nie ma ich po polsku, podobnie jak szkoda, że nie ma po polsku obficie cytowanych w tej książce wspomnień jednego z oficerów armii kolonialnej – Benjamina Church’a. I tu niespodzianka, której jeszcze nie wykorzystały feministki, skupiające się na postaci Pocahontas. Po stronie koalicji indiańskiej walczyły dwie sachemki, wystrojone jak Anja Rubik na pokazie mody, o czym informuje nas pastorowa Rowlandson.

Dla mnie interesujące są dwie rzeczy – w czasie tej wojny planowo wciągnięto do walki neutralne plemiona Narraganset, mieszkające na najżyźniejszych terenach. Autorzy opracowań i źródeł piszą, że to przez głupotę gubernatora Winslowa, który mógł zakończyć wojnę wcześniej, ale przeciągnął ją bez sensu zmuszając Narragansetów do walki po stronie koalicji. To jest oczywiste głupstwo. Winslow zmontował prowokację przeciwko Narragansetom, ponieważ chciał przejąć ich ziemię, a ich samych sprzedać w niewolę. I tu dochodzimy do kolejnej ważnej kwestii. Kolonia zaczęła w szybkim tempie zaludniać się nawróconymi Indianami, którzy uczyli się sposobu życia białych, budowali sobie domy, posyłali dzieci do szkół i z całym impetem chłonnej, pierwotnej natury, zmierzali ku cywilizacyjnemu sukcesowi. No i stale ich przybywało, bo pastorowie wykonywali swoją misję sumiennie. Byli zagrożeniem wewnętrznym dla spójności organizacji i my to tak odczytujemy. Historycy tego nie odczytują w ogóle ograniczając się do stwierdzenia, że purytanie wściekli na wojnę postanowili pozbyć się przyjaznych Indian i sprzedać ich w niewolę, a wcześniej zamknąć w obozie przejściowym, na jakiejś śmierdzącej ptasimi odchodami i zgniłą rybą wyspie.

Po pierwsze – ci Indianie w naszym rozumieniu nie byli chrześcijanami. Byli oszukanymi ludźmi, którym podano spreparowaną przez heretyków służących mamonie papkę, a oni na swoją zgubę przyjęli ją jako Słowo Boże. Pastorzy z Nowej Anglii nie poszli na śmierć ze swoimi owieczkami, jak to uczynili jezuici w Paragwaju. Oni grzecznie posłuchali gubernatora Winslowa i nawet nie płakali, kiedy nawróconym przez nich Indianom odbierano domy i dobytek. A gdy już ich wywieziono i wymordowano, sprzedając część w charakterze niewolników na plantacje karaibskie, zwrócili się ku nowym Indianom, obiecując im lepsze życie w kolonii, po przyjęciu tak zwanego chrześcijaństwa.

Winslow rozpętując wojnę uzyskał dwie ważne zdobycze – zdegradował przyjaznych Indian do roli bydła roboczego, wzbogacił się na ich majątku, ich samych – nieświadomych swojego losu – sprzedał w niewolę, zarobił na tym i dozbroił armię. Ta zaś starała się za wszelką cenę zdobyć jak najwięcej ziemi, którą można było potem wyprzedawać nowym osadnikom. To są sprawy oczywiste i one się rysują przed naszymi oczami jako plan, a nie jako zestaw przypadkowych zdarzeń, jak to się, w zasadzie zawsze, przedstawia. Jeśli więc dziś, ktoś zaczyna opowiadać o tym, że los polskich imigrantów na Wyspach został zabezpieczony, ten powinien się trochę zastanowić o czym mówi i przeczytać książkę „Mayflower. Opowieść o początkach Ameryki”. Sprawa z Pokanoketami została by załatwiona dużo wcześniej, ale wtrącili się Francuzi, którzy dozbroili Indian i przywieźli ze sobą kontyngent bardzo krwiożerczych Abenaki z Kanady. W odpowiedzi Winslow pchnął gońca do Mohawków, którzy w tamtych czasach byli plemieniem osiadłym hen, hen, na zachodzie. Po stronie kolonii walczyły też resztki Moheganów, których życie zostało zdewastowane na samym początku, gdyż mieszkali oni nad samym oceanem. No i resztki Pekotów, których kolonia Massachusetts rozwaliła pokolenie wcześniej. Poza wszystkim Winslowowi zależało, na tym by wojna ciągnęła się przez jakiś czas, bo okrucieństwo po obydwu stronach uniemożliwiało skutecznie lokalne porozumienia. Te zaś nigdy nie są potrzebne ludziom snującym plany globalne.

Zaskakująca jest, biorąc pod uwagę opisy, jakie znamy z literatury popularnej, nieskuteczność Indian w walce. Zaskakujące jest też okrucieństwo dowódców wobec własnych żołnierzy i ta szczególna dbałość o to, by nic nie podważyło nowej polityki totalnej wrogości kolonii wobec tubylców. To się wyrażało w paleniu wiosek razem z ludźmi, w niszczeniu dobytku i budynków, nawet wtedy kiedy mogły one posłużyć za schronienie rannym żołnierzom. Wszystko musiało być zniszczone, nawet jeśli w wyniku tego ranni Anglicy mieliby umierać na mrozie. Wojna króla Filipa, była wojną cywilizacyjną, to znaczy Anglicy musieli bezwzględnie, na każdym dostępnym polu udowodnić wyższość swojej cywilizacji i przekreślić wszystko co tę cywilizację w ciągu jednego pokolenia połączyło z cywilizacją ludów miejscowych. Tylko ten manewr bowiem mógł ocalić kolonię przed asymilacją z Indianami i przed losem jaki był później udziałem katolickiej Ameryki Południowej – przed dominacją żywiołu miejscowego nad przybyszami. I to jest ważna konstatacja, bo wojny cywilizacyjne są najgorsze na świecie. Na koniec może przypomnę jeszcze jak wyglądały przygotowania do konfliktu: przybycie Pielgrzymów, asymilacja ich w lokalnym środowisku, prezentacja oferty, dla niektórych tubylców niezwykle atrakcyjnej, budowanie zaufania – tyle w pierwszym pokoleniu. Teraz pokolenie drugie – wymieszanie żywiołów i postawienie na równi białych i czerwonych mieszkańców kolonii, którzy zostali ochrzczeni. Głód ziemi, równość praw dla wszystkich, które wywołały potrzebę sprowokowania wojny. Sądowa prowokacja wobec sachema Alexandra, zakończona jego otruciem, uporczywe próby uniknięcia wojny przez jego brata Filipa, przy jednoczesnym kontrolowanym zakupie broni i kontrolowanej sprzedaży broni, bo przecież to Winslow sprzedawał Filipowi muszkiety, nie kto inny. Autorzy nie mogą nadziwić się takiej lekkomyślności kolonistów. Mogło nie być tej wojny, a jednak wybuchła, ojej, jak to się mogło stać. Ucieczka Indian na zachód, a także ujawnienie faktu, że ziemi Pokanoketów jest za mało, żeby utrzymać kolejne pokolenie kolonistów. Prowokacja wobec Indian Narraganset i wciągnięcie ich do wojny, choć nigdy wcześniej nie mieli oni żadnych zatargów z białymi. Okrążenie plemion walczącej koalicji i wybicie oraz sprzedanie w niewolę wszystkich, którzy ocaleli, co dokonało się przy udziale najemników z Holandii, samych Anglików, Mohawków, którzy pierwszy raz wkroczyli wtedy na scenę historii oraz resztek innych Indian, takich, którzy zrozumieli, że wobec białych, należy być ostrożnym i nie daj Bóg, nie udawać białego, nawróconego na Ewangelię. Trzeba być dzikusem, bynajmniej nie dobrym. Tylko wściekłe, okrutne i bezwzględne dzikusy potrzebne są kolonistom. I to właśnie zakarbowali sobie dobrze ludzie nazywani Mohawk.

Zachęcam wszystkich do odkrywania różnych analogii i podobieństw, pomiędzy tamtym światem, a naszym współczesnym i zapraszam na portal www.prawygornyrog.pl

Jeszcze ogłoszenie. Jeśli wpłaty na LUL będą wpływać w takim tempie impreza zostanie odwołana po 5 listopada, bo nie będzie jej z czego sfinansować. Wszystkie szczegóły dostępne są w zakładce Latający Uniwersytet Leszczynowy, wpłat można dokonywać także przez pay pal na konto klinikajezyka@gmail.com

  16 komentarzy do “O budowaniu kłamliwych narracji”

  1. Jedna jest ważna rzecz, którą wpojono nam w podręcznikach, opracowaniach i literaturze. Wpojono tak, że traktujemy ją jako dogmat. Tą rzeczą jest wiedza, że zło działa spontanicznie i bez planu, a jeżeli już planuje to najwyżej na jeden etap. Trzeba to kłamstwo wyplenić i spalić.

  2. No właśnie. To jest wiedza podstawowa. Jeśli coś planują, to na jedno pokolenie, nie dłużej…

  3. Obejrzałam film „ravena”  z obchodów 74 rocznicy bitwy pod Jaktorowem i ten dzisiejszy tekst Coryllusa skojarzył mi się z tymi partyzantami Rzeczypospolitej Kampinoskiej którzy pochodzili z Mołodeczna, Wołożyna , Iwieńca, Rakowa , Nalibok itd. –  losy tej kresowej społeczności też pasują do  schematu zastosowanego wobec opisanych losów Indian. Bo jako pierwsze pokolenie urodzone w niepodległej II RP, wychowani patriotycznie, po wybuchu II WŚ przeznaczeni do wybicia, a ci co ocaleli to przez Konferencje Wielkich tamtego czasu przeznaczeni do wyrzucenia z miejsc gdzie ich przodkowie mieszkali od 500 lat, itd. …. można by rozważania pociągnąć.

    Ciekawe co dalej planuje Globalista, w zakresie kresowych ziem, bo już powoli mija czas życia drugiego pokolenia pochodzącego stamtąd, a które urodziło się już w PRLu, na kogo czekają tamte kresowe ziemie …..

  4. Interesujące skojarzenie …

  5. gdyby jeszcze rozważania zacząć od I WŚ, czyli od Podola i wyrzucenia nas stamtąd , to potem II WŚ i Wołyń,  usuniecie żywiołu polskiego z tamtych ziem. W imię czego, ano aby mieć jednolity etnos na ukrainnych ziemiach. Jednak mimo niepodległości ukraińcy , nie korzystają ze swojej wolności  tylko uciekają z oczyszczonych dla siebie terenów, nie budują swojego kraju dla siebie.

    To powstaje pytanie: obserwujemy  exodus za exodusem z naszych kresowych ziem … to  jakie są zamiary Globalisty?

    Odpowiedź nasuwa się jedna, że te globalne zamiary rysują się nieciekawie, budzą nieufność.

  6. Zachęcam wszystkich do odkrywania różnych analogii i podobieństw

    -Jak ma na imię ten dzisiejszy Winslow, który sprzedaje nam F-16?

    -Pierwsze pokolenie Pielgrzymów z Ameryki (bazy sojusznicze).

    -próby stręczenia nowego pieniądza, zamiast naszego PLN.

    Jedyny Winslow jakiego toleruję, to ten fajkowy z Danii:

    http://www.tobaccoreviews.com/blend/3459/poul-winslow-poul-winslow-no1

  7. Może po to ten dyplom, żeby mieć prawo do stażu w jakiejś polskiej instytucji. W której instytucji, no już ta mniejszość przesiedlona w „akcji wisła”, wie i zorganizuje ? Samorząd Mazur na pewno staż ufunduje i inne samorządy na zachodzie Polski nie odmówią.

  8. Jak stwierdziła autorka tekstu – „tam gdzie są niewyjaśnione tajemnice pojawiają się zwykle teorie spiskowe.”

  9. Narracja z roku 1915

    Portrety wykonane w Londynie w roku 1651 są przypisywane flamandzkiemu malarzowi Antoon van Dyck (1599-1641), brak jednak twardych dowodów, że van Dyck malował po swej śmierci.

    Tłumaczenie załączonych fragmentów:

    Przez wiele lat przed rokiem 1675 ludzie z Kolonii żyli w harmonii ze swymi indiańskimi sąsiadami. Traktat z roku 1621 był skrupulatnie przestrzegany z Massasoitem, a gdy on żył Indianie dotrzymywali jego przyrzeczeń. W liście z 1 maja 1676 Josiah Winslow pisze: „Uważam, że mogę jasno powiedzieć, że zanim wybuchły te kłopoty, my Anglicy nie posiadaliśmy ani stopy ziemi w tej Kolonii, ktorej nie uzyskaliśmy przez uczciwy zakup od indiańskich właścicieli”.

    Filip przewidział utratę swego terytorium i zagładę szczepu; więc podjął olbrzymi wysiłek, by zapobiec nieszczęściu. Padł, a jego upadek przyczynił się do powstania i postępu Stanów Zjednoczonych. Upadek Filipa był wówczas uważany za wytępienie zajadłego i nieprzejednanego wroga. Dziś spogląda się na to jak na upadek wielkiego wojownika.

  10. Grunt to dobrze nazwać czyli „upadek”. Nie było zagłady,  ani ludobójstwa.

  11. W amerykańskiej książce encyklopedycznej dla chłopców i dziewcząt z roku 1912 pod rokiem 1661 zamieszczona jest informacja o śmierci Massasoita oraz beznamiętna notka, że „John Eliot, 'Apostoł Indian’, publikuje tłumaczenie Nowego Testamentu na język Indian. Nikt nie może przeczytać tej książki, bo wszyscy Indianie w Massachusetts wymarli”.

    Anglojęzyczna wikipedia 2018 w notkach o Johnie Eliocie, języku alonkińskim oraz indiańskiej biblii Eliota zawiera wiele interesujących faktów, ale nie zajmuje się problemem, kto przeczytał 1500 egzemplarzy z Nowym Testamentem.

  12. Protestanci mieli naśladować Izraelitów zdobywających Ziemię Świętą .Zero litości dla tubylców.Protestanci chyba odrzucili Nowy Testament i nie mieli zamiaru nawracać Indian.Od początku mieli zamiar ich wytępić .Tak było w Ameryce Północnej ,Australii i Nowej Gwinei.Tam gdzie tubylców było bardzo dużo i wytępienie sprawiało trudności techniczne ,,nawracanie ,,zostało zamienione na bezwzględny wyzysk .Vide :Afryka ,Indie czy Chiny.Tam gdzie można było wytępić chrześcijan zrobiono to podstępem np Japonia.Dzisiaj kraje w których katolicy prowadzili misje są chrześcijańskie i zaludnione przez rdzennych mieszkańców np Ameryka Łacińska i Południowa ,Filipiny .Tam gdzie wyścig wygrali protestanci ,państwa nie są chrześcijańskie .,,Po owocach ich poznacie,,

  13. EPOKOWY,  GENIALNY  WPIS  !!!

    Panie Gabrielu,  dziekuje za to  ODKRYCIE  AMERYKI… mam nadzieje, cos wiecej ntt. pojawi sie takze w PGR.

  14. Ciekawe informacje o Ameryce, ciekawe dlaczego Alfred Szklarski od trylogii „Orle pióra” , „Złoto gór czarnych” i „Ostatnia walka Dakotów” nie opisał tamtej epoki? Chociaż w sumie się domyślam.

  15. no właśnie u nas podobnie zastosowano po II WŚ terror i eliminację. Ciągnąc temat żołnierzy z ugrupowań partyzanckich, głośno i demagogicznie budowany był  sojusz robotniczo – chłopski pod przewodnictwem PZPR, partia z narodem, naród z partią, a beznamiętnie wtrącało się do więzień  wszystkich niezłomnych, lub wywożono na dalekie mrozy, albo wysłano   do Jaworzna, nazywano ich bandytami i skazywano na zagładę.  Właściwie to nie mam pojęcia jak to się stało że jest jeszcze pokolenie wnuków AK.

Przepraszamy, zamieszczanie komentarzy jest chwilowo niemożliwe.