O podobieństwach pomiędzy Kościołem a schyłkową monarchią Habsburgów

Zacznę od Biedronia. To co się wokół niego dzieje jest bardzo profesjonalnie przygotowaną akcją, która ma wywołać wrażenie naturalnego i szczerego poparcia. Ostatnio na jakimś spotkaniu pojawiły się same staruszki, które gorąco go popierały i opowiadały jaki jest sympatyczny i fajny. Jedna nawet chciała mu gotować obiad. Jak wiemy staruszki same z siebie nigdzie nie chodzą, trzeba je podwieźć, zaprowadzić, posadzić, a wcześniej przekonać, że powinny się w jakimś miejscu pojawić. Nie chodzi zresztą tylko o nie. Chodzi o cały szum wokół Biedronia, który żywo przypomina opisy mityngów socjalistów przed wielką wojną. Wtedy socjaliści także kokietowali biednych ludzi, a jak już skończyli to wsiadali do wagonów pierwszej klasy i jechali do Wiednia, Berlina czy gdzie tam się mieściło centrum dowodzenia ich organizacji. Po drodze zamawiali kawior, koniak i kawę i tak posileni, dalej rozmyślali nad uszczęśliwianiem prostego ludu. Ich wystąpienia były przygotowywane i organizowane, nic tam nie było przypadkowe, a jeśli tak wyglądało, można było mieć 100 procent pewności, że zostało zaaranżowane. Dziś to samo jest z Biedroniem. Obecność zaś staruszek popierających ruch LGBT jest próbą wykorzystania targetu Ojca Rydzyka.

Teraz kolej na Scheuring-Wielgus. Pani ta pojechała do papieża, żeby przedstawić mu raport o pedofilii w Kościele. Powiedziała też, że chce pozwać Kościół przed trybunał w Hadze. Ojciec św. przyjął ją i wysłuchał, a episkopat w Polsce wydał oświadczenie, że każdy może stanąć przed papieżem i przedstawić mu swoją sprawę. Nie ma w tym nic dziwnego. Papież zaś każdego wysłucha i z każdym porozmawia. Kiedy do przeczytałem coś mi się przypomniało. Jedna z moich ulubionych powieści, książka zatytułowana „Marsz Radetzkiego” napisana dawno temu prze Józefa Rotha. Oto w przeddzień upadku monarchii, stary pan von Trotta staje przed cesarzem, żeby prosić o łaskę dla swojego syna. Każdy bowiem poddany, raz w życiu mógł stanąć przed cesarzem i poprosić go o coś naprawdę ważnego. Młody von Trotta, stał się ofiarą lichwiarzy i nie był w stanie się od nich uwolnić. Jego ojciec pojechał więc do Wiednia i stanął przed cesarzem. Tam wytłumaczył o co chodzi, a stary Franz wysłuchawszy go powiedział po niemiecku – zahlen un expediren – zapłacić i wyrzucić. Chodziło o tych lichwiarzy. Potem monarchia upadła, a stary von Trotta pojechał jeszcze raz do Wiednia żeby stać w deszczu przed pałacem Schoenbrunn i patrzeć w okno pokoju Franciszka Józefa, który właśnie umierał. Podobnie jest dzisiaj z Kościołem, podobnie ale jeszcze gorzej. Nikt bowiem nie może prosić papieża o to, by napiętnował i wyrzucił lichwiarzy. Każdy za to może tam pojechać i powiedzieć, że w Kościele szerzy się pedofilia. Jednocześnie domagając się by zadekretowano różne zapisy dotyczące edukacji seksualnej najmłodszych. Wszystko to ma charakter prezentacji widywanych zwykle w czasach ostatecznych, tuż przed zagładą. I nie zmienia tego wcale wyjaśnienie jakiego udzielił Polakom episkopat. Tylko ktoś wyjątkowo nierozgarnięty nie dostrzeże tu aranżacji i ujawnienia się (wreszcie) długofalowych działań prowadzonych wobec Kościoła i wobec Kościołów na całym świecie. W zasadzie zmierzamy ku punktowi, w którym ktoś zadeklaruje, że wszyscy umieszczeni kiedyś w seminariach geje powinni dokonać coming uotu i wyjść pokazując światu jak strasznie zepsuty jest Kościół. I tu dochodzimy do istoty, czyli standardów podwójnych. Oto ksiądz opuszczający kapłaństwo z powodów wymienionych jest dla postępowych mediów niemal święty, a ten, który został przyłapany na jakichś niegodnych czynnościach, a potem posadzony w więzieniu, bruka cały Kościół i z jego powodu trzeba ten Kościół stawiać przed trybunałem w Hadze. Gdyby się ujawnił może zasłużyłby na zrozumienie i współczucie, ale jeśli siedział cicho to musi ponieść karę. I jest clou. Mamy bowiem do czynienia z próbą certyfikowania kretów w Kościele. Jasne jest, że w takiej strukturze trafiają się różni ludzie. Chodzi jednak o to, by ci, którzy zaplanowali dewastację seminariów poprzez umieszczanie tam osób o skłonnościach homoseksualnych mieli kontrolę nad nimi wszystkimi, nie tylko nad swoimi. Także nad tymi, co tam wleźli sami z siebie. Są tacy z pewnością. Chodzi o to, żeby się ujawnili i zaczęli normalnie współpracować w dziele niszczenia Kościoła. Oni jednak chyba nie chcą. Tak sądzę. Być może już się zestarzeli, być może wystraszyli się tego wszystkiego, być może boją się o życie. Siedzą więc cicho i udają, że wszystko jest w porządku. Tamci jednak piszą te swoje raporty, nakręcają koniunkturę i wszystko wygląda tak, jakby przygotowywali nagonkę na tłuste pochowane po kotlinkach zające. Pułapki już są zastawione i teraz trzeba czekać aż nagonka ruszy. Biskupi zaś wyglądają dokładnie tak, jak generałowie i marszałkowie sztabu głównego CK Austro-Węgier, którzy dowiedzieli się, że plany wszystkich twierdz i rozmieszczenia korpusów nad granicą rosyjską i serbską, jeden z nich – Alfred Redl – przekazał Rosjanom. Dlaczego przekazał? Albowiem jego homoseksualne skłonności uczyniły go całkowicie bezbronnym wobec oficerów rosyjskiego wywiadu. Jestem całkowicie pewien, że kariera Redla, tak samo jak kariery duchownych takich jak ksiądz Charamsa była zaplanowana i sterowana. Takich rzeczy nie zostawia się przypadkowi. Pytanie istotne brzmi – czy ostatnia święta monarchia na ziemi upadnie? Mam nadzieję, że nie, ale sami widzicie co się dzieje. Im więcej łagodności i im więcej zgody na krytykę tym jest gorzej. Już żaden głos sprzeciwu się nie liczy. Jest zagłuszany wyciem i oskarżeniami. Żaden głos rozsądku nie ma znaczenia. Liczą się już tylko pedofilia, edukacja seksualna i muzułmańscy imigranci, którzy mają być zbawieniem dla Europy. I nie ma nikogo kto by się temu przeciwstawił. Wielu za to liczy, że kryzys uda się przeczekać. Nie uda się, bo zmiany mają dokonać się tu i teraz. Uważam więc, że jakiekolwiek najlżejsze nawet sugestie, że można współpracować z Biedroniem, bo to przyniesie klęskę PO, są błędne. To jest zatrzaskiwanie pułapki, w którą jesteśmy już nie wpędzani, ale ładowani jak królik, trzymany za skórę na karku. Z jednej strony Biedroń i te ogłupiałe staruszki, a z drugiej Schetyna. Z jednej strony systemowe dewastowanie seminariów poprzez umieszczanie tam agentów i osób o skłonnościach homoseksualnych, z drugiej pretensje o to, że w Kościele są pedofile i cały Kościół ma za to odpowiadać. No i do tego edukacja seksualna, przeciwko której zaprotestowała ostatnio małopolska kurator oświaty. Patrzymy na to i nie wiemy co powiedzieć. Dlaczego? Otóż dlatego, że nie potrafimy narzucić nikomu swojego sposobu myślenia i działania. Dlatego, że wierzymy iż intencje drugiej strony są mimo wszystko szczere i nie do końca złe. To nieprawda, one są złe w istocie i zmierzają do zdegradowania wszystkich, którzy nie myślą tak jak tamci. O żadnych porozumieniach i dyskusjach nie może być więc mowy. Nie może być mowy o dialogu, albowiem on się odbywa w przestrzeni, nad którą panuje tylko jedna strona, wyznaczająca standardy dyskusji i porozumień w skali globu. Od zmiany tej sytuacji należy zacząć.

I ja mam taką propozycję, rodem z cesarskich Austro-Węgier. Oto piosenka, którą wielu z pewnością zna. Nie smućmy się i nie martwmy. Nauczymy się jej na pamięć i śpiewajmy w języku oryginalnym kiedy tylko pojawi się przy nas jakiś miłośnik postępu, przyjmowania imigrantów, edukacji seksualnej w szkołach i temu podobnych spraw. Jest trochę długa, ale wszystkim radzę, by spokojnie wysłuchali jej do końca, czytając jednocześnie napisy. Można było kiedyś śpiewać takie pieśni i nikomu nie groził za to ostracyzm ani potępienie. Niezwykłe, prawda?

https://www.youtube.com/watch?v=AszJCpNmxOo

Zapraszam na stronę www.prawygornyrog.pl

Przypominam, że tylko do piątku trwa promocja obydwu tomów Baśni socjalistycznej, które kosztują teraz razem 60 zł