O różnych rodzajach mitomanii

Skąd się bierze mitomania i dlaczego każdy z nas, choćby przez krótki czas był kiedyś lub będzie mitomanem?

Nie jestem specjalistą w psychiatrii, ale obserwując otoczenie, w którym dane mi było przebywać w różnych momentach życia, poczyniłem pewne spostrzeżenia. Mitomania to przede wszystkim deficyt siły. Stąd mitomanami rzadko bywają ludzie, którzy od wczesnych lat wdrażani są do jakichś praktycznych i dających efekty zajęć. Ewentualny deficyt, który mógłby powstać w ich głowie i sercu jest natychmiast wyrównywany małymi, codziennymi sukcesami, lub tylko frajdą, którą daje im wykonywanie poleconych czynności. No chyba, że ktoś trafił do terminu u majstra wariata, wyżywającego się na czeladnikach i chłopcach do pomocy, ale wiadomo, że takie rzeczy już się nie zdarzają.

Najstraszliwsze i najbardziej złudne rodzaje mitomanii wynikają z opuszczenia i braku zainteresowania w dzieciństwie. Czy to opuszczenia przez rodzinę, czy to przez brak grupy rówieśniczej, albo brak akceptacji w tej, która istnieje. Problem ten był wielokrotnie wyśmiewany, albowiem prędzej czy później każdy znajdzie coś, czym się nasyci, a wszyscy dobrze wiemy, że tak zwane odrzucenie często dokonuje się  nie bez winy odrzucanego i odrzucanej. Nie było więc powodu, do niedawna przynajmniej, by się tym przejmować i rzecz w opisach ujmowana była raczej anegdotycznie. Nagle jednak obudziliśmy się w świecie, kiedy mechanizm ów stał się częścią kreacji dużych grup nacisku. Te zaś występują publicznie z absurdalnymi żądaniami i absurdalnymi kreacjami, a u samego spodu tych wystąpień leży deficyt emocjonalny, zamieniony w mitomanię. Myślę, że można by to także określić, jako źle zdefiniowany brak. Nie otrzymuje się tego, czego się rzeczywiście pragnie, ale coś, co akurat sprzedaje wędrowny handlarz emocjami. Ten zaś ma gotową i zestandaryzowaną odpowiedź na wszystkie problemy. Brzmi ona – zmień płeć. Nieważne co jest przyczyną twoich problemów – zmień płeć. Człowiek jak wiemy jest istotą skomplikowaną, ale przy tym domagającą się uwagi i pragnącą w jakimś zakresie dominować. Jeśli nie umożliwi mu się tego odpowiednio wcześnie, poprzez naukę czegoś w czym będzie się spełniał, albo całkowicie, albo tylko trochę, otworzy się w jego duszy przestrzeń, którą penetrował będzie demon. Podobnie będzie, kiedy źle rozpoznamy potencjał takiej osoby. Lepiej więc nie mówić młodzieńcowi, którzy czyta książki i kupuje je w dużych ilościach, by zdawał egzamin do technikum mechanicznego. Bo w ten sposób otwieramy drzwi demonowi, a on dostaje się wprost do serca takiego dzieciaka, i robi z nim co mu się podoba. Kiedyś, kiedy nie było wędrownych handlarzy emocjami, zwykle sięgał po alkohol lub narkotyki, albo żenił się wcześnie, żeby mieć jakieś prawdziwe sprawy, o których można myśleć. Dziś wszystkie przypadki złego rozpoznania deficytów, a ja podałem tylko taki najmniej kontrowersyjny, kwitowane są w ten sam sposób – zmień płeć. I jest na to powszechna zgoda. Ta propozycja, dla ludzi, którzy dorastali w latach osiemdziesiątych brzmi mniej więcej tak, jak propozycja wyjazdu do Mozambiku, w balii, dookoła Afryki. Dla wielu współczesnych dorosłych jednak i dla młodzieży sprawy takie są oczywistością.  W dodatku są to jedyne poważne sprawy. Mitomania bowiem wiąże się z deprawacją i zaburzeniem hierarchii wartości. Jeśli ktoś raz spróbuje czegoś zakazanego i nieodpowiedniego dla jego wieku, to już przepadł i będzie mu bardzo trudno uciec od mitomanii. Miałem kolegę, który został uwiedziony w bardzo młodymi wieku. W zasadzie należałoby rzec, że został przetrącony. Bo nic mu już potem nie szło, tak jak należy, a jego wtajemniczenie, w miarę jak stawał się dorosły, było coraz bardziej nieważne. W końcu został pijakiem. Starym, smutnym pijakiem, którego nikt nie słucha.

Podobnie jest z innymi wtajemniczeniami, które z czasem zamieniają się w mitomanię. Dojrzałość bowiem ma niewiele wspólnego z kontemplacją czasów i wypadków przeszłych, a wiele ze stałą gotowością do podejmowania różnych wyzwań. I trzeba ich, w sile wieku, kiedy jeszcze można, wziąć na siebie tyle, by na starość, w spokoju, móc – tym, którzy zechcą słuchać – opowiadać jak drzewiej bywało.

Mitomania zaś usiłuje wykluczyć i unieważnić wszelkie rodzaje aktywności, poza jedną – kontemplacją deficytu i wyrównywaniem go poprzez absurdalne działania lub tylko poprzez słowa. Absurdalnym działaniem w wielu wypadkach jest postulat zmiany płci. Absurdalnym działaniem jest próba osiągnięcia czegoś, co czego człowiek nie ma powołania i serca. Absurdalnym działaniem jest w końcu roztaczanie wokół siebie fałszywej aury znawstwa, o czym tu niedawno pisałem. Dawniej można było z takich rzeczy szydzić, szczególnie w grupie rówieśniczej, która weryfikowała natychmiast wszelkie fałszywe ambicje i koncentrowała się wyłącznie na kwestiach konkretnych czyli na tym, co kto potrafi zrobić tu i teraz, w co trafić i z jakiej odległości posługując się bronią miotającą, albo czy przeczytał tę lub tamtą książkę, od której przeczytania zależała pozycja w grupie. Mechanizm ten został wyłączony centralnie. Podobnie jak mechanizm blokujący opętanie związane z odrzuceniem. Nie ma go. Otwarto za to przestrzeń dla mitomanów i wszyscy się w niej, niestety znajdujemy. Unieważniono mechanizm weryfikacji, a także hamulce, które blokowały największe szaleństwa, czyli autorytety akademickie. O ile one rzeczywiście istniały, a nie stanowiły jedynie złudzenia. Bo i tak być mogło, a ich moc brać się mogła z milicji, a nie z wiedzy. No, ale wielu z nas wierzyło w charyzmat akademii. Dziś go nie ma. Rządzą szamani, a raczej ci co ich sponsorują. Mitomania związana z wiedzą ekspercką jest powszechna i szalenie trudno z nią polemizować, albowiem czyniąc to człowiek chcąc nie chcąc łączy się z nurtem tego obłędu. Weryfikacja informacji i wnioskowanie zostały unieważnione. Są po prostu niepotrzebne, albowiem przeszkadzają w infekowaniu mitomanią i w deprawacji. Ludzie zmieniają płeć, ale to w sumie nie wygląda jeszcze najgorzej, jeśli tych co ją zmienili ustawi się na tle kompletnych jełopów udających intelektualistów. To też by dało się jeszcze zdzierżyć, ale ich z kolei wspomagaj dziennikarze i ludzie z mediów, coraz młodszych roczników. Ich połączone wysiłki dają efekty straszliwe i budzą rzesze całe mitomanów rozmaitych rodzajów i stopni wtajemniczeń. Ci zaś od razu zaczynają kolportować zasłyszane brednie i utwardzają je swoimi komentarzami, opiniami, postawą na kamień. Tak jest, na przykład, ze współczesną chłopomanią. To jest przykład bardzo podstępnej degradacji dużej grupy ludzi. Wyjaśnienie tego mechanizmu zaś nie wchodzi w grę. Nikt nie jest na to przygotowany, a wszystkie mózgi zalane są produkowaną przez chłopomanów breją. Służy ona, jak wszystkie mitomanie, budowaniu kultu demona i kontemplowaniu bezradności. Szydzi przy tym ze wszystkiego co daje jakiś efekt, szczególnie szybki. Podsumowaniem zaś tego momentu naszych rozważań jest hasło, które najczęściej pojawia się w kampaniach reklamowych. Brzmi ono – zmień siebie. Ja więc postuluję inne hasło – nie zmieniaj siebie, zmień wszystko dookoła.

Na dziś to tyle. Jutro, jeśli nie zapomnę i coś innego nie wpadnie mi do głowy będę kontynuował ten wątek.

Już naprawdę niewiele zostało nam do końca zbiórki na Saszę i Anię.

https://zrzutka.pl/fymhrt?utm_medium=mail&utm_source=postmark&utm_campaign=payment_notification

Ja zaś przypominam o św. Dominiku, który żył właśnie po to, by zmieniać wszystko wokół siebie.

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/zywot-sw-dominika/