O świętości rzeczywistej i potencjalnej czyli dlaczego warto kupować 15 numer kwartalnika Szkoła nawigatorów

Nie ukrywam, że kilka numerów naszego kwartalnika po prostu zalega w magazynie. Muszę je sprzedać jak najszybciej, bo to już kolejny rok tego zalegania i nie można tego przeciągać. Tak więc będę się starał Państwa zachęcić do kupienia tych numerów, łącząc ich treść z bieżącymi sprawami politycznymi i publicystycznymi.

Jak pamiętamy, numer 15 SN poświęcony był Czechom, ja zaś uważam sprawy czeskie za szczególnie ważne i będę do tych spraw jeszcze nie raz wracał. Teraz zaś chciałem przypomnieć, ustawiając rzecz na gruncie faktów, dlaczego nie możemy się zgodzić na coraz gwałtowniejsze sugestie dotyczące kanonizacji Jana Husa. Być może moje argumenty są słabe i nie ma takiej siły, która zatrzyma ten trend, a za lat pięć Hus będzie po prostu świętym Kościoła Powszechnego, a jeśli nie Powszechnego, to tego narodowego, co go tu Hołownia z Terlikowskim zbudują. Przecież napisał list do Władysława Jagiełły…o co więc chodzi?

Piszę o tym już po raz kolejny, ale myślę, że warto. Najczęściej wyszydzanym i kwestionowanym dogmatem katolickim jest świętych obcowanie. To jest formuła, którą wiele osób kwituje wzruszeniem ramion. No, a kanonizacje traktuje się jako demonstracje polityczną. I są jeszcze tacy, którzy mi zarzucają, że w tym kierunku dążę, od dewocji do polityki, a do tego polityki aktywnej, żeby nie powiedzieć agresywnej. To nie jest prawda, ja po prostu nie podejmuję się opisywać ani nawet nie próbuję sobie wyobrażać czym jest świętych obcowanie. Ludzie zaś, szczególnie ci nastawieni humorystycznie do dogmatów, myślą, że to jest jak w Benny Hillu, wszyscy chodzą w białych giezłeczkach wśród chmurek i mają lilijki w rękach. To jest wizja prześmiewcza, ale jest też wizja poprawna, która tym się różni od tej satyrycznej, że w niej nikt się nie uśmiecha. I nie mówicie mi, że jest inaczej. No więc mój postulat na dziś jest następujący: przestańcie zastanawiać się na tym, jak wygląda niebo, bo i tak nic nie wymyślicie. Przestańcie w ogóle myśleć o tym co tam będzie, już raczej skupcie się na piekle. No i na własnych uczynkach, w praktycznym codziennym życiu.

Myślę, że to ważna sprawa – nie wyręczać Pana Boga w realizacjach jego projektów. Tym zaś jest próba wmówienia ludziom, że należy kanonizować Husa. Jeśli do tego dojdzie, to decyzja ta będzie na wskroś polityczna. To ci, którzy najgłośniej mówią o odłączeniu Kościoła od polityki i państwa, chcą go do polityki podłączyć. Powtórzę więc – na początek zaprzestańmy interpretacji dogmatów według wyobrażeń wyniesionych z programów satyrycznych, puszczanych z rana, w sobotę trzydzieści lat temu. To już będzie dużo. Potem pomyślmy, jak najbardziej praktycznie, bez odwoływania się do wizji, nawet bardzo wybitnych, pogodzić Jana Nepomucena z Janem Husem. Mnie to szalenie interesuje. Na jakiej płaszczyźnie ustawią zwolennicy kanonizacji Husa jego relacje z Janem Nepomucenem? Hus to polityka, Jan Nepomucen to męczeństwo w obronie doktryny, rozumianej jak najbardziej dosłownie. Jeśli wierzymy w świętych obcowanie, niech biskup Ryś powie co będzie z Janem Nepomucenem. Czy mamy się tym w ogóle nie interesować i wierzyć we wszystko co mówią starsi i mądrzejsi? A przede wszystkim w to co mówią internetowi i telewizyjni kaznodzieje? A może w ogóle nie powinniśmy się zajmować takimi kwestiami? No, ale się zajmujemy.

Przypomnę, Jan Nepomucen został zamordowany z rozkazu króla Wacława, albowiem nie chciał zdradzić tajemnicy spowiedzi. Być może chodziło jeszcze o coś innego, na przykład o to, że Jan Nepomucen stał na drodze porozumienia pomiędzy królem a patrycjatem Pragi i uniemożliwiał królowi ubicie jakiegoś interesu. No więc się go pozbyto w sposób bardzo brutalny i pokazowy. Zwróćmy uwagę, że święci męczennicy giną w akcjach pokazowych, nawet jeśli morduje się ich skrytobójczo, to tylko po to, by można było potem odnaleźć zmasakrowane ciało. Jan Hus został spalony na stosie w wyniku jawnego procesu, który przeprowadziła i zrealizowała władza cesarska. Cesarzem zaś był wtedy brat przyrodni króla Wacława, który kazał zamordować Jana Nepomucena. Jan Hus zastąpił świętego, którego wszyscy znamy z figur ustawianych ma mostach, na stanowisku spowiednika królowej Zofii Bawarskiej. Logika wydarzeń jest taka – jeśli jednego mordują, a na jego miejsce wstawiają drugiego, to czynią to dlatego, by ten drugi kapował. I nie ma od tego odwołania. Można oczywiście to kwestionować negując tę logikę i podstawiając na jej miejsce inną. Zły król kazał zamordować biskupa, ale potem się opamiętał. No i dobrzy rajcy miejscy z Pragi zaproponowali mu, że oni sami wybiorą spowiednika dla królowej, takiego, który będzie jej naprawdę wiernie służył i nie będzie przy tym wkurzał jej małżonka. Ot, niech to będzie mistrz Jan. Jest trochę kontrowersyjny, ale to nawet lepiej, wiara królowej zostanie pogłębiona. No, ale w taką wersję nie uwierzy nawet Szymon Hołownia.

Ja zaś tylko chciałem przypomnieć co papież Franciszek mówił jakiś czas temu o ludziach manipulujących przeszłością. Nie mogę znaleźć dokładnego cytatu, ale wiecie, o którą wypowiedź mi chodzi.

Po to właśnie zajmujemy się tutaj wyjaśnianiem różnych spraw i stawianiem ich na gruncie realnym, by unikać manipulacji. Próba zaś wmówienia nam, że kanonizacja Jana Husa jest dobrym pomysłem to taka manipulacja. W dodatku ludzie, którzy próbują ją przeprowadzić, powołują się na Jana Pawła II, albowiem on wspomniał kiedyś o takiej możliwości. Konkretnie zaś o tym, że postawa Husa jest do przemyślenia na nowo. To właśnie czynimy – myślimy na nowo o okolicznościach śmierci Jana Husa i o całej jego działalności. Myślimy i nijak nam się to nie składa z kanonizacją. Jeśli zaś ktoś twierdzi inaczej, niech przypomni sobie historię Jana z Nepomuka. Gadanie o kanonizacji Husa ma jeszcze jeden sens, on także jest polityczny, chodzi o wykreowanie swoich własnych świętych. Ludzie, którzy wiedzą lepiej czym jest tradycja i wiedzą lepiej czym jest Kościół, choć nie noszą sutanny ani habitu, chcą mieć swoich świętych, którymi będą manipulować w dyskusjach i publicystyce. Jeśli zaś im się to nie uda, po prostu wyśmieją sam dogmat świętości i świętych obcowania, jako niepoważny i przestarzały. W imię jakiejś doraźnej bzdury. No, albo sprowadzą go do wymiarów, które w praktyce realizuje Terlikowski – jak się pomodlisz do świętego, to szybciej spłacisz kredyt. Można też inaczej – jak się pomodlisz do świętego o kredyt, to łatwiej go dostaniesz, potem pomodlisz się do innego i on z kolei pomoże ci ten kredyt spłacić. I w ten sposób świętych obcowanie połączone zostanie twórczo z polityką kredytową banków. Terlikowski zaś będzie dostawał kredyty na mieszkania dla dzieci na warunkach całkiem preferencyjnych.

I nie mówcie mi, że ja stawiam politykę nad dogmatem. To nieprawda. Ja chcę tylko sprzedać parę, bardzo ciekawych i nie oszukanych numerów mojego kwartalnika.

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/szkola-nawigatorow-nr-15/