O złudzeniach

Długo się broniłem przed napisaniem tego tekstu, po części dlatego, że nie byłby on całkiem nowym zestawem przemyśleń, po części dlatego, że trudno mi krytykować środowisko, którego dotyczy, ale także z tego powodu, że zawarte w nim spostrzeżenia są dla mnie osobiście druzgocące.

Byłem na zjeździe kolegów ze szkoły średniej, postaram się opisać to tak, żeby nikogo nie urazić i żeby nikt się nie rozpoznał. No, ale fakt pozostaje faktem – wyjechałem stamtąd w połowie zmiażdżony. Nie byłem w stanie uwierzyć, w to co słyszę, choć przecież słyszałem dobrze, bo piłem tylko wino w niewielkich bardzo ilościach. Nienawiść, bo tak to trzeba nazwać, do PiS i Kaczyńskiego personalnie, jest straszliwa. Nienawiść jest zawsze nieracjonalna więc nie ma co mnożyć tu jakiś przymiotników i próbować ją dookreślić. Połączona jest ona ze starymi, dawno nieważnymi szyderstwami rodem z gazety Urbana, choć akurat sugestie dotyczące homoseksualizmu prezesa nie zostały podniesione, ale tylko dlatego, że wszyscy zgodnie opowiadali się po tamtej stronie, czyli po stronie światłych i lepiej rozumiejących rzeczywistość, a także wolnych. Bezskutecznie próbowałem się dowiedzieć, co tak naprawdę jest złego w tych lasach, że oni tak narzekają. Generalnie chodzi o to, że nie liczą się kompetencje, ale układy. Przyznam, że zaniemówiłem. Już kiedy byliśmy w szkole nie liczyły się kompetencje tylko układy. Lasy zawsze miały pewien nepotyczny sznyt i wszyscy o tym wiedzieli, nie było osób nieświadomych wśród leśników robiących tam kariery. Była jawna i niejawna hierarchia. Za komuny, jak wszędzie, rządziła partia, a potem jacyś kacykowie. Być może było tak, że wcześniej, przed PiS-em nic nikogo nie obchodziło, co się w tych lasach dzieje, przedsiębiorstwo miało dostarczać pieniędzy i tyle. Teraz jest ponoć na łasce i niełasce ziobrystów. Wszyscy to powtarzają. Na czym polega to nieszczęście nie wiem. Dzwonię do jednego kolegi, który jest cały czas zajęty, od świtu do nocy, chodzi spać dobrze po północy. Realizuje jakieś procedury i coś tam wdraża, ale on akurat narzeka najmniej. Nie powtarza też, bo nie ma czasu ich śledzić i się nad nimi zastanawiać, wszystkich kłamstw medialnych, które są emitowane przez TVN. Na tym spotkaniu zaś usłyszałem na przykład, że rzecznikiem prasowym jednej z dyrekcji regionalnych LP w Polsce jest zakonnik. Sprawdziłem to, albowiem jest to rzecz łatwa. To nieprawda. Nie zmienia to jednak najważniejszej zależności – ludzie nie mają nawyku weryfikowania informacji, mają za to nawyk powtarzania fejków, które pasują do przyjętej przez nich postawy. I nie widzą w tym nic groźnego. Okay, nikt nie musi spędzać tyle czasu w sieci, co my tutaj, czy też zastanawiać się nad sprawami, które tu poruszamy, bo to jest rzeczywiście duża ekstrawagancja. Obowiązek jednak weryfikowania doniesień, które się podaje dalej, mają wszyscy. I to wynika z dekalogu.  Tym większy powinien być jego ciężar, im bardziej malownicze są słowa, którymi koledzy opisują swoją niedolę. Jeśli bowiem ktoś jest prześladowany, powinien przede wszystkim uważać na słowa i wystrzegać się nieprawdy.

Wnioski z tego spotkania wyciągnąłem takie oto – cała branża jest doskonale i całkowicie izolowana od spraw istotnych w polityce. Postrzeganie rzeczywistości odbywa się wyłącznie poprzez zależności branżowe i telewizję wrogą PiS, choć koledzy nie są ani głupi, ani nawet szczególnie uparci. Należą raczej do ludzi, których można łatwo urabiać. Płyną po prostu pewnym nurtem, z którego nie potrafią się wydobyć. I to nie wynika z zagrożeń, ale z niechęci. Nikt od nich bowiem nie wymaga deklaracji politycznych, ale określonych zachowań w ramach struktury, która im płaci – czyli tak, jak wszędzie. Gdyby było inaczej nie opowiadaliby przecież tych wszystkich rzeczy, które tam słyszałem. Krytyka zależności branżowych ma związek z polityką tylko i wyłącznie w ich umysłach. Nie istnieje w rzeczywistości, albowiem wszystkie leśne patologie, o których mówi się czasem półgębkiem, ale wyłącznie na trzeźwo, były tam już wcześniej. Niektóre może się zintensyfikowały, a inne zelżały, ale to wszystko. Nic szczególnie nadzwyczajnego w tym nie ma. Nic co dałoby się in minus porównać z szaleństwami, jakie dokonują się w innych branżach. Trudne do zaakceptowania jest to, że leśnicy mało chętnie porównują swoją sytuację do tych innych branż. Gdybym im opowiedział historię, którą swego czasu usłyszałem od Andrzeja Sołtyka – jak firma Bombardier wywaliła na bruk wszystkich inżynierów, ludzi na granicy konstrukcyjnego geniuszu, albowiem byli dla niej tylko jednym z zasobów, machnęliby ręką. Byłaby to dla nich bajka o żelaznym wilku.

Skoro o sprawach zawodowych mówi się półgębkiem i na trzeźwo, to o czym mówi się po pijanemu? O Kaczyńskim i patologiach mnożących się w PiS. W zasadzie tylko o tym. Dozwolona jest także krytyka wszystkich inwestycji strategicznych, z wyjątkiem drogi krajowej S19, bo ta ułatwia kolegom komunikację i jest przez to bardzo potrzebna.

Spotkanie nasze odbyło się z pewną szczególną intencją – chłopaki, tylko nie rozmawiajmy o polityce. Ja w to, głupi, uwierzyłem i byłem tam jedną z nielicznych osób, która opowiadała jakieś żarty spoza branży i nie wspominała prezesie, brzozie smoleńskiej i takich tam sprawach. Było to, przyznam, trudne do zaakceptowania. No, ale czego się nie robi dla kolegów.

Ktoś może rzec, że lasy są branżą marginalną i nie ma się co nimi przejmować, najmniej zaś tym, jakie poglądy polityczne mają leśnicy. Jest dokładnie na odwrót, lasy to wielki majątek, a próby jego przejęcia podejmowane są bez przerwy. Leśnicy mało z tego rozumieją, ale wyczuwają, że coś się dzieje. Żyją jednak, stworzonym za rządów PO złudzeniem, że wszystkie ciemne siły, zostawią ich w spokoju, jak będą przynosić kasę o czasie. Złudzenie to dotyczy przede wszystkim leśniczych i podleśniczych, którzy stanową massa tabulettae administracji LP. To na nich odbijają się wszelkie patologie organizacyjne i to oni ponoszą ich koszty, przeważnie uderzające w czas ich pracy. No, ale to nie ma nic wspólnego z prawdziwą polityką. To ma jedynie związek z wyobrażeniami na temat polityki jakie zostały w lasach stworzone jeszcze za komuny.

Niejasny jest stosunek leśników do ekologów. Przeważnie wszyscy się zgadzają, że jest to zło, ale dość odległe i słabo zdefiniowane w porównaniu z Kaczyńskim i jego ludźmi. Wizja ta, w mojej ocenie, wynika wprost z głupoty i bezwładu organizacji ekologicznych, które sprzężone z polityką Niemiec wobec Polski, albo chcą przejąć lasy w całości i obsadzić je swoimi ludźmi, albo kradną budżety i wszystkie ekscytacje dotyczące leśników i zła, które za nimi stoi, służą im za podkładkę do tego procederu. Przez to właśnie leśnicy nie traktują ekologów jako zagrożenia realnego.

Gdzie ja tu chcę umieścić tytułowe złudzenia, zastanawia się pewnie niejeden z czytelników. Otóż, proszę szanownych, w wielu głowach pokutuje pogląd, że leśnicy są grupą osób o poglądach konserwatywnych i zachowawczych. Nie jest to do końca prawda, być może też nigdy nie była, ale stworzone na użytek publiczności gawędy opisujące pracę i przygody leśników, wdrukowały taką wizję do wielu mózgów. Myślę, że także do mózgów polityków PiS, którzy obecni są w sieci i śledzą to co tam się wyprawia, biorąc – w odwzorowaniu jeden do jednego – te przepały za rzeczywistość. I oczekują, że zwycięstwo nadejdzie samo, a większość społeczeństwa będzie za rok głosować na PiS. Uważam, że przebudzenie może być bolesne, a sieć i prowadzone tam dyskusje, w których bierze udział niewiele osób, w dodatku poddanych autoselekcji, jak na twitterze, nie mówią niczego o rzeczywistym stanie umysłów wyborców.

Teraz opowiastka filozoficzna – latem pojechałem na pogrzeb jednego z kolegów, z lasu. Potem pojechaliśmy na obiad do innego kolegi – przy stole dwie żony i sześciu absolwentów naszego technikum. Z wyjątkiem mnie wszyscy z Podkarpacia. I tylko ja byłem pisowcem, a wszyscy dobrze wiecie, co ze mnie za pisowiec. Złudzenia, złudzenia, złudzenia….

Nie można jednak wykluczyć tego, że po tym, jak już wszyscy utwierdzą się wzajemnie w przekonaniu, że prezes to łobuz, który chce ich ukrzywdzić, idą do urn i zgodnie głosują na wytypowanych przez niego ludzi. To także jest możliwe, ale opcja taka potwierdza jedynie to, co napisałem wyżej – izolacja poszczególnych branż gospodarki od polityki jest straszliwa i będzie się pogłębiać. Pytanie istotne brzmi – kto tego pilnuje?