Obłęd 44/2022

Pamiętam, a wielu z Was pewnie też sławną książkę Hansa Helmuta Kirsta (rodem z Ostródy) zatytułowaną 08/15 – Null ach funfzehn. Była ona wydawana w PRL kilkakrotnie. Wszyscy pamiętamy o czym opowiadała – o bohaterskich żołnierzach Wermachtu na froncie wschodnim. Kiedy byłem dzieckiem, przyznam, że nie mogło mi się to pomieścić w głowie. Mogłem zrozumieć, że wydaje się Przygody Wernera Holta, albowiem bohater przechodzi tam duchową i ideologiczną przemianę i wraz ze swoim dawnym szefem kompanii, starym hitlerowcem, staje się świadomym obywatelem NRD. No, ale Kirst? Przedziwne są meandry literackiej propagandy. Przecież ktoś to musiał zatwierdzić do druku, była cenzura, ograniczenia w dystrybucji itp., itd. No, a jednak…I teraz porównajcie to z książkami o Powstaniu Warszawskim. Dwa najważniejsze zbiory wspomnień, pisane przez uczestników walk, których losem tak zatroskani są aktywni tu trolle, zostały wydane raz jeden – w roku 1957. Potem już tego nie wznawiano. Mam na myśli Żołnierzy Starówki i Przemarsz przez piekło.

Tak, jak tu kiedyś już wspomniałem, jednym z głównych negatywnych bohaterów 08/15 jest powołany do wojska aktor, całkowity świr, który dręczy rekrutów i trzeba naprawdę nadzwyczajnych środków to znaczy całej brutalności bombardiera Kowalskiego, żeby te jego wyczyny ukrócić. Aha, zapomniałbym, jeden z dwóch głównych pozytywnych bohaterów nazywa się Kowalski i jest bombardierem.

Zwróćcie teraz uwagę na dwie rzeczy. Na przedziwne sojusze manifestujące się w obszarze propagandy, których celem jest wodzić na pokuszenie ludzi niezorientowanych, i na powtarzalność motywów. Ta druga kwestia wynika wprost z ograniczeń wewnętrznych jakie pętają twórców propagandy i jej dystrybutorów. Tak więc to, co oni sprzedają już gdzieś kiedyś wcześniej było i musi się powtórzyć dokładnie w takim samym kształcie, albowiem ten kształt gwarantuje sukces. To nie jest prawda, ale ludziom ciężko ograniczonym nijak tego wyjaśnić się nie da. I nie ma poza tym potrzeby.

Ja jestem może trochę przeczulony, ale myślę, że to wcale nie jest źle, albowiem pozwala mi to tworzyć odmienne, sami przyznacie, że atrakcyjne egzegezy. Poznałem kiedyś Antoniego Feldona, o czym tu pisałem. Pan ten na polecenie „nie wiadomo czyje” przejął ruiny Banku Polskiego, które znajdowały się w czasie Powstania w obszarze określanym jako Starówka, i przez wiele lat uniemożliwiał państwu polskiemu otworzenie tam muzeum Powstania Warszawskiego. W końcu placówka powstała gdzie indziej. Pan Feldon, z którym rozmawiałem dwa, a może trzy razy, był człowiekiem bardzo specyficznym i doskonale wyrobionym aktorsko. Mnie akurat nie uwodził, może przez to, że ja ciężko znoszę styl machismo i to, co w tym stylu uważane jest za podprogowe, subtelne zagrywki. No, ale mniejsza…zapamiętałem go w każdym razie. A do tego uznałem za powtarzalny w propagandowych rozgrywkach motyw. No i jak się okazało – skuteczny. Głównie przez to, że państwo polskie jest wobec takich numerów jak stosowane przez tego pana, całkowicie bezradne. Dlaczego? Sugestię mam taką – zbyt wielu osobom trzeba się ukłonić i zbyt wiele środowisk ochronić, żeby starczyło jeszcze czasu na obronę kwestii rudymentarnych. O te zwykle państwo polskie toczy zakulisowe spory i negocjacje, których efektem jest jakiś nieciekawy kompromis. I tak było w tym przypadku, jak mniemam, choć szczegółów nie znam. I nie zamierzam się w nich grzebać, bo się brzydzę.

Obecność treści gloryfikujących i uczłowieczających armię hitlerowską na polskim rynku wydawniczym i jednoczesny brak treści opisujących Powstanie świadczyć może, choć nie musi, że cele propagandy sowieckiej i niemieckiej są takie same. I ja się przy tym będę upierał. Mogę to nawet nieco uwspółcześnić – cele propagandy rosyjskiej i niemieckiej są dziś identyczne. Tak, jak były identyczne przez cały PRL. Co na to państwo polskie? Trudno powiedzieć, albowiem trzeba by raczej rzecz ująć tak – co na to urzędnicy z tytułami naukowymi i kompetencjami – odpowiadający za kształt i wizję historii? Łagodnie rzecz ujmując nie czują oni na sobie żadnego ciężaru związanego z odpowiedzialnością. Wręcz jestem przekonany, że uważają także iż zdejmują jakiś ciężar z ramion przyszłych pokoleń. Jest dokładnie odwrotnie, poprzez swoje kunktatorskie zachowania szykują kolejną tragedię. Nie chodzi bowiem o to, by z Powstania uczynić fetysz, który będzie wisiał jak niedźwiedzi pazur na szyi zdeterminowanego i bardzo prymitywnego wojownika. Chodzi o to, by stworzyć możliwość przeciwstawienia się bardzo prymitywnej niemieckiej i rosyjskiej propagandzie uosabianej przez aktorów. Nie tylko przebranych w mundury, ale także odzianych w marynarki i garnitury. Nikt nie podejmuje działań w tym kierunku, a to oznacza tyle, że toczą się jakieś ślamazarne negocjacje. Podobne do tych, jakie prowadzono z panem Feldonem. Ich efektem będzie coś w rodzaju przedstawienia folklorystycznego, na które wszyscy zostaniemy spędzeni. A potem jeszcze zmuszeni do długiego klaskania w dłonie.

Gdybym miał powiedzieć, co jest immanentną cechą tej propagandy, rzekłbym, że proste i samo narzucające się skojarzenia. Oto przedwczoraj dostałem wiadomość od kolegi wraz z linkiem do nagrania jakiegoś wystąpienia posła Brauna. Wiadomość ta brzmiała – Grzegorz chwali cię w dziewiątej minucie. Od mniej więcej 2013 roku jest mi dokładnie obojętne w której minucie chwali mnie poseł Braun i jakimi słowy to czyni. Nie interesuje mnie już nawet to jakie negocjacje prowadzi i jakie kompromisy zawiera.

Okazało się, co stwierdziłem później, że pochwalony zostałem za trafną analizę roli Wielkiej Brytanii w dziejach Polski. To zaś w sposób samonarzucający się kojarzyć się musi z osią Londyn-Warszawa- Kijów. Ilość osób uwiedzionych prostotą tego przekazu kazała mi jednak zastanowić się i przemyśleć sprawę. A także poszukać jakiegoś wyrazistego porównania z inną, podobnie samonarzucającą się sytuacją. Otóż rzekoma oś Londyn – Warszawa – Kijów i jej zbrodnicze przesłanie, jest tak samo autentyczne jak odkrycie Wałęsy, że jest potomkiem cesarza Walensa. Ktoś powie, że nie, albowiem Wałęsa został wyszydzony. Otóż wcale nie, ten numer mu zapomniano, a powrócono do niego post factum. Wałęsa został uznany za bohatera albowiem miał znaczek z Matką Bożą w klapie.

I wyobraźcie sobie, że przedwczoraj, wczoraj i dziś, zwalił się na mnie cały tłum ludzi pragnących zostać moimi znajomymi na fejsie. Autentyczność niektórych kont była co najmniej problematyczna, ale łączyło je jedno – Matka Boża, flaga miłującej pokój Federacji Rosyjskiej i przekonanie o tym, że covid nie istnieje. Raz jeden pojawił się ktoś, kto zamiast obrazka z psami symbolizującymi Rosję i Chiny oraz ratlerkiem symbolizującym NATO, miał na profilu ludowy zespół złożony ze szczerbatych całkiem Hucułów. Chyba dla odwrócenia uwagi i zatarcia tego wstrząsającego wrażenia jednomyślności wszystkich moich nowych kolegów. Nic więcej tam nie było. Aha, przepraszam, w niektórych profilach pojawiał się jeszcze artysta znany dawniej jako Shakin’ Stevens. To pewnie też ma jakieś znaczenie, ale trudno mi orzec jakie.

Nie ma sensu budować tu jakichś dodatkowych metafor, które by celniej i precyzyjniej opisywały to, co się dzieje wokół. Moim zdaniem wszystko jest jasne. Dziś rano jednak, przed pół godziną mniej więcej zostałem raz jeszcze zaskoczony. Oto wydawnictwo Bellona, to które wsławiło się parę lat temu edycją serii książek o Wielkiej Lechii, wypuściło na rynek coś takiego:

https://www.swiatksiazki.pl/okupowana-polska-w-liczbach-6809836-ksiazka.html?fbclid=IwAR3wm22yw_WOvw7jvRln_VWYlq3AHfqVWx6FrGapG6afGs8mJ1pzYaW_6kM

Na jakiej podstawie powstała ta książka? Do dziś żaden z badaczy nie jest w stanie określić dokładnej liczby zgładzonych więźniów w kompleksie obozowym Auschwitz-Birkenau, a tu ktoś podjął się wysiłku ujęcia w całości okupowanej Polski?

W zasobie archiwalnym Studium Polski Podziemnej znajdują się raporty i wyliczenia poszczególnych jednostek terenowych Delegatury Rządu, które próbowały nakreślić skalę dewastacji sektora gospodarczego w wyniku działań wojennych i okupacji, zestawiając dane z okresu sprzed wybuchu wojny. Nie były jednak nigdy publikowane. Nie wydano też meldunków i rozkazów, o czym wspomniałem wczoraj. Jedynym, drukowanym śladem po nich jest książka Sujkowskiego, składająca się w ¾ z danych liczbowych dotyczących wszystkich aspektów życia pod okupacją. No nic, kupię sobie tę pozycję i przeanalizuję treść. Wszystkiego mogłem się spodziewać, ale nie tego, że wydawnictwo Bellona pomoże mi w promocji Bitwy o Warszawę.

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/bitwa-o-warszawe-1944-major-zbigniew-sujkowski/