Patoprodukty czyli krótka impresja z targów

W sytuacji, kiedy dominują na rynku książki patoprodukty, najlepiej mieć ich dużo, w różnych cenach. Muszę to zapamiętać, choć niby przecież o tym wiedziałem wcześniej. No, ale wiedziałem jakoś tak nie do końca. Sytuacja w pandemii czy też fałszywej pandemii, nie ma żadnego znaczenia dla rynku książki, powoduje, że ludzie prześlizgują się pomiędzy stoiskami i jedyną rzeczą, która zwraca ich uwagę jest możliwość kupienia dwóch książek w cenie jednej, albo trzech w cenie dwóch. I nie żadnego znaczenia kto napisał te książki, ani jaki one mają tytuł. Sytuacja ta składnia wydawców do wypuszczania na rynek patoproduktów, które udają książkę i dają czytelnikowi tę satysfakcję, której on właśnie szuka – dwa w jednym. To jest nie do zwalczenia.

Jak dowiedzieliśmy się z targów książki historycznej, patoprodukt, to nie tylko powieść romansowa, czy pornograficzna. Swoją drogą ciekaw jestem tych pornograficznych opisów w dobie kiedy pornografia jest właściwie normą. Patoproduktem może być książka polityczna, zawierająca przemyślenia na tematy bieżące, które – jak to mawiają czasem poważni redaktorzy – dotyczą nas wszystkich. Nie wiem skąd pewność, że dotyczą, ale niech im będzie. Właśnie dowiedziałem się, a propos poważnych redaktorów, że Igor Janke powrócił na salon24, jako autor. To jest doprawdy coś niezwykłego, jakiś – jak przed wojną mawiali prawnicy ze starej szkoły – socjalistyczny kruczek. Napisał tekst o zmieniającej się władzy w Niemczech. Tak, jakby miał jakieś pojęcie na ten temat. Tego rodzaju publikacje to, w mojej, być może błędnej ocenie, wstęp do patologizowania komunikacji i powstawania patoproduktów książkowych. Myślę, że jest już tak słabo w handlu treścią, że zamienił się on po prostu w handel emitentami treści, czyli w handel ludźmi. Polsat kupił Ziemkiewicza i Jaruzelską, a Janke jest tak zdegradowany, że pisze za darmo dla swojego dawnego portalu. Nie wiem czy Sikorski zapłacił Bartosiakowi i Zychowiczowi za wspólne występy, ale nawet jeśli nie, to doszło tam do wyraźnej wymiany jakości, której efektem miał być zysk dla wszystkich. Ciekaw jestem kto w takim razie stracił na tej wymianie, bo zwykle jest tak, że ktoś traci. Wszystko to fatalnie wróży rynkowi i świadczy o tym, że jeden z drugim za jedyną wartość rynkową uważa własną osobę. Lekceważąc całkowicie treści, które produkuje. Najwyżej w hierarchii handlowej stoi Jacek Bartosiak, a to skłania mnie do powtórzenia raz jeszcze, że robi on już teraz kampanię prezydencką adresowaną do młodych mężczyzn, którzy chcą dowiedzieć się jak jest i co będzie.

A co tam na targach książki we Wrocławiu? Wszystko wygląda jak pociąg do Tłuszcza. Pusto, całość z niewiadomych przyczyn kolebie się na boki, a środkiem chodzi ochrona i sprawdza maseczki. Takiej katastrofy nie było dawno. Wrocław liczy sobie za stoisko więcej niż Warszawa, a klientów jest tylu co kot napłakał. Promocji na mieście nie widać. Może jest jakaś w lokalnych mediach, ale nie widać, by działała. Okay, wczoraj był czwartek, ale to niczego nie zmienia. Tylko trend jest zauważalny, targi książki skręcają ku stacji z napisem produkcja patologiczna. Autorzy usiłują rozpaczliwie nadążyć za tak zwaną bieżączką. Tematy lokalne są ogrywane od 30 lat w ten sam sposób, czyli rządzą tajemnice Dolnego Śląska. I mowy nie ma, by to się zmieniło. Pani przez megafon zapowiada jakieś spotkania z autorami i prezentacje książek, a jedno z nich odbyło się pod hasłem – książka jest kobietą, a autor mężczyzną. Miałem ochotę usiąść na podłodze i zapłakać. A co z pozostałymi 57 płciami? Czy ktoś się zastanowił nad tym? No chyba nie…Całe szczęście pogoda jest dobra, jak to zwykle we Wrocławiu i hala przez pół dnia jest jasno oświetlona. No, ale zysków z tego niestety nie będzie.