Rozwój humanistyki

Ze zgrozą przyjąłem wczoraj informację, iż istnieje coś takiego jak narodowy program rozwoju humanistyki, a szefem tegoż jest prof. Włodzimierz Bolecki. Ze zgrozą, albowiem pokątnie, przez szpiegów, dowiedziałem się (wkrótce dowiem się oficjalnie), że drukarnia, w której drukujemy wszystkie książki została postawiona w stan upadłości. Jest to drukarnia PAN we Wrocławiu, a stan upadłości wprowadzony został po to, by firmę sprzedać. Nie znam żadnych szczegółów, ale ponoć chodzi o to, że w PAN-ie uważają iż era druku offsetowego dobiega końca. Teraz będzie się drukować tylko małe nakłady w cyfrze, albo publikować w sieci. I tyle. To jest, mniemam, wyjaśnienie sfingowane, bo jego idiotyzm jest wręcz paraliżujący. Jeśli do tego dodamy informację, którą poczęstował mnie pewien znajomy, a dotyczącą rekrutacji pracowników do PAN uczucie grozy się nasila. Oto nie ma możliwości, by jakiś nieskoligacony ze strukturą specjalista, nawet bardzo dobry i dobrze przygotowany, znalazł tam zatrudnienie, bo oni go w czasie rozmowy kwalifikacyjnej sami zniechęcają. Im zaś jest lepszy tym zniechęcają go bardziej. Z jednej więc strony mamy informację, że w PAN-ie zaprzeczają oczywistościom, a z drugiej, że chronią dostęp do stanowisk. To może oznaczać tylko jedno – przewala się tam taką kasę, że Al Capone dobrze by się zastanowił czy nie wejść czasem w ten interes porzucając domy gry w Chicago. Ta historia o rekrutacji do PAN przypomniała mi anegdotę, którą kiedyś opowiadał mi pewien starszy kolega. Otóż próbował on, jako niedoświadczony bardzo człowiek, skorzystać z usług ulicznej prostytutki. Ta popatrzyła na niego jak na martwego ptaszka i zapytała – i po co ci to synu? Idź lepiej do domu. No i on, zawstydzony, poszedł.

Narodowy program rozwoju humanistyki dopełnia tego obrazu. Cóż to jest ten rozwój humanistyki? To prawdopodobnie takie przeformatowanie dostępu do informacji i zasobów, żeby już nikt z ulicy nie mógł tam zajrzeć i sprawdzić czegokolwiek. Cała zaś komunikacja pomiędzy faryzeuszami, to jest chciałem rzec, naukowcami z PAN, a ciemnym ludem odbywać się będzie na poziomie wysublimowanych powieści historycznych, już to łotrzykowskich, już to jakichś innych, w których zachowanie bohaterów w zadziwiający sposób będzie korespondować z zachowaniem samego autora. I nie dziwi mnie wcale, że profesor Włodzimierz Bolecki wybrał na bohatera swojej powieści, oszusta karcianego. Jak ktoś ma do czynienia z uczonymi humanistami, nie będzie przecież pisał o lotnikach czy nurkach.

W zalinkowanym wczoraj tekście przeczytałem zdanie, że ten cały program będzie ułatwiał zintegrowanie humanistyki polskiej z humanistyką europejską i światową. To znaczy co? Jak wyślę człowieka do Wenecji, żeby wszedł do tamtejszego archiwum i sprawdził co w pergaminach z XI i XII wieku jest o Polsce i Kościele w Polsce, to go wpuszczą? Nie wierzę. Zintegrowanie humanistyki polskiej z europejską i światową, to po prostu cenzura zastosowana wstecz i takie utrwalenie przekazu pompowanego w edukację, by wychować kolejne pokolenie Jorgusiów-konsumentów, karmiących się paszą z telewizora i „mądrych” książek pisanych dla rozrywki mas przez „mądrych” profesorów. Jestem tego pewien. Te książki, czyli mówiąc językiem tutejszym rynek kultury pop, pomyślane zostały jako nagroda dla najdzielniejszych integrystów. Oni dostaną właśnie tę możliwość, że będą mogli, za pieniądze podatnika, bo nie za swoje przecież, bajdurzyć młodszym, o swoich uczuciach, przeczuciach i fascynacjach sztuką i kulturą. W tym czasie wszystko co ma jakąkolwiek wartość zostanie im odjęte. Tak sobie myślę, że przecież kiedy już wszystko zostanie zdigitalizowane i wepchnięte do sieci, nie ma przecież powodu, by jakieś wartościowe druki i książki leżały w bibliotekach w Polsce. Po co? Jeszcze bomba na nie spadnie i się spalą. Niech to lepiej leży gdzie indziej, a przenosiny zorganizuje się w ramach Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki. Że co? Że to jeszcze nie ten etap? I co z tego, etap idzie za etapem i jeden się wkrótce skończy, a drugi zacznie.

Teraz kolejny fragment linkowanego wczoraj artykułu:

Jak wyjaśnia w liście prof. Bolecki, moduł Dziedzictwo narodowe ma pozwolić nie tylko na dokończenie – rozpoczętych lub zarzuconych – wieloletnich projektów dokumentacyjnych, ale przede wszystkim zainicjować nowe, ambitne, wieloletnie projekty badawczo-dokumentacyjno-edytorskie. „Chodzi nam o projekty, których perspektywa realizacji wymaga co najmniej 5 lat, a ich budżet przekracza 500 tys. zł. Szczegółowe warunki konkursów będą w najbliższych tygodniach przedmiotem prac Rady i zostaną udostępnione na stronach Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego w późniejszym terminie” – napisał prof. Bolecki.

Szkoda, że profesor nie wyjaśnia dlaczego te projekty zostały rozpoczęte, a następnie zarzucone i czy wśród nich są może jakieś projekty wykopaliskowe na terenach obejmujących średniowieczne i późniejsze centra gospodarczo-handlowe. Obawiam się, że nie ma tam niczego takiego, za to są inne rzeczy o wiele bardziej inspirujące humanistów.

Ktoś powie, że się czepiam, bo chodzi przecież o to, by umożliwić publikację wartościowych dla Polaków treści. Proszę Państwa, od siedmiu lat zajmuję się publikowaniem różnych treści. Nie twierdzę, że wszystkie są wartościowe dla Polaków, ale wiele z tego co wydałem na pewno jest. Żeby publikować ważne treści, potrzebne jest osobiste zaangażowanie badaczy w prace, a to znaczy także ich dobre wynagradzanie. Nie zaś system dystrybuowania pieniędzy w taki sposób, by powstały jak największe koszta. Do tego bowiem zmierza ten cały Narodowy Program Rozwoju Humanistyki. Chodzi o podnoszenie kosztów produkcji rzeczy oczywistych i podstawowych. To jest właśnie jeden z mechanizmów formatowania. Wydajemy pieniądze na opracowanie na przykład korespondencji Witolda Gombrowicza, albo Ludwika Krzywickiego, albo kogokolwiek, nie ważne, a następnie czynimy z tego sanktuarium, w którym modlą się o pracę i powodzenie przy kolejnych swoich publikacjach młodzi humaniści. Potem robimy z tego pop kulturową papkę w stylu tego całego „Chacka”.

Jest rzecz jasna jeszcze jeden aspekt całej sprawy – owa integracja z humanistyką europejską i światową (ciekawe co to jest humanistyka światowa?) zdradza, że cała ta robota wykonywana jest na zlecenie. I chodzi w niej dokładnie o to, by nikt nie szczekał osobnym głosem, a wszyscy czynili to razem, jednocząc się w zgodnym ujadaniu. I nie mówcie mi, że będzie inaczej.

Na dziś to tyle

Zapraszam na portal www.prawygornyrog.pl