Rozwój miast

Pojęcie „rozwój miast” ma swoją wagę i legendę. Polska według podręczników historii upadła, bo miasta się nie rozwinęły, a szlachta umieściła w tych niedorozwiniętych miastach jurydyki. W jurydykach zaś parchów żydowskich, co robili konkurencję uczciwym, niemieckim kupcom. O czym możemy, rzecz jasna, poczytać w dwutomowym dziele Ignacego Shipera „Dzieje handlu żydowskiego na ziemiach polskich”.

Jak widzimy, autorzy piszący z łezką w oku o zaprzepaszczonej szansie jaką był brak „rozwoju miast”, to nie tylko durnie, ale jeszcze antysemici. Mają oni swoich naśladowców, a są nimi prezydenci dużych polskich miast, w większości położonych na zachodzie kraju, którym się zdawało, że po wygranych przez KE wyborach zostaną absolutnymi władcami autonomicznych wysp wolnego handlu. Zdawało im się, że każdy będzie miał swoją mafię, a ta dzielić będzie miejskie grunty, wprowadzać haracze i wpuszczać inwestorów takich jakich sobie zażyczy. To była wizja uwodzicielska tak bardzo, że jej klęska odbija się w oczach niektórych samorządowców, odbija się tam jako wściekłość wprost diaboliczna. I nie sposób widząc to nie pomyśleć o towarzyszącym przez wieki niemieckiemu mieszczaństwu pragnieniu, które zawierało się w formule – każdy żyd w mieście musi podlegać jurysdykcji miejskiej, a nie królewskiej. Ja to pragnienie widzę na przykład w oczach tego pana

https://twitter.com/AndrzejOlkiewi/status/1141069718570373121?s=20

Pomijając już to, że on kłamie, widzimy jakie aspiracje malują się na jego twarzy. Nie wiemy tylko kogo on i jego koledzy z Gdańska i Wrocławia, obsadziliby w roli „żydowskich parchów”. Obyśmy się tego nigdy nie dowiedzieli. Ja jestem też ciekaw, czy po zwycięstwie koncepcji autonomicznej, mieszkańcy wielkich, wolnych miast pobieraliby by z kasy państwa 500+ na swoje dzieci, czy nie.

Ja nie będę się dziś znęcał za bardzo nad samorządowcami, którzy nie rozumieją żadnego komunikatu poza jednym – jest kasa, nie ma kasy. Nie będę, bo to jest w istocie niepotrzebne. Chcę tylko wskazać jaką funkcję pełniły miasta dawniej, w średniowieczu i dobie nowożytnej. Lecimy. Miasto było organizacją chroniącą lokalny rynek i pobierającą opłaty za wstęp na ten rynek. Cieszyło się przy tym licznymi przywilejami i było w zasadzie organizacją zamkniętą, funkcjonującą poza prawem i rzeczywistością polityczną królestwa, na terenie którego leżało. Stwarzało to dwuznaczne sytuacje, albowiem jeśli jakaś organizacja nie słucha króla polskiego, a jest położona w Polsce, to znaczy, że wykonuje polecenia i realizuje cele innego jakiegoś ośrodka władzy, na przykład cesarza niemieckiego. Z miastami mamy ten kłopot, że w zasadzie wszyscy popularyzatorzy historii odnoszą się do nich entuzjastycznie. Wydaje im się bowiem, że miasto to była przestrzeń wolności, albowiem niemieckie przysłowie mówiło – powietrze miejskie czyni wolnym. Ja tylko przypomnę, że Niemcy to ludzie poważni, praktyczni, a przy tym wielu z nich ma zmysł ironii, objawiający się w momentach nieraz niespodziewanych. Dość przypomnieć inne niemieckie powiedzenie dotyczące wolności – praca czyni wolnym. Po niemiecku brzmi to Arbeit mach frei. Myślę, że z powietrzem miejskim jest podobnie. To ironia, ale nikt z prostodusznych Polaków jeszcze jej nie odczytał.

Już nie pamiętam, który z dawnych autorów, ale chyba Jan Zamoyski pisał, że niebezpiecznie było poruszać się po Krakowie samemu, konno, albowiem groziło człowiekowi ustrzelenie z półhaka. Tak po prostu. Likwidacją niewygodnych podróżnych, na których wydawano zlecenia, byli przeważnie studenci. Różnili się oni znacznie od współczesnych studentów i nie byli wcale rozlazłymi gamoniami, patrzącymi tak mądrze jak cocker spaniel proszący o chrupkę, ale byłymi żołnierzami, albo ludźmi dla zarobku imającymi się rozboju. Wszystkie te niepiękne czynności wykonywali po zajęciach z teologii, prawa i filozofii, prowadzonych na miejscowym uniwersytecie.

Miasto było miejscem gdzie organizowano produkcję. Do tej produkcji prawa rościli sobie władcy terenu, na którym miasto było położone, przez co konflikty pomiędzy miastem, a władcą miały charakter chroniczny. Nasi władcy byli przez miasta przekupywani, a przez to sytuacja w ośrodkach miejskich, w mojej ocenie, przypominała piekło. Król się nie wtrącał, a jedynie ograniczał wpływy miast przywilejami dla żydów. Tylko nikt tego jeszcze właściwie nie opisał, bo wszyscy wierzą, że powietrze miejskie czyniło wolnym. W Polsce pomiędzy królem a miastem, jeśli nie liczyć sporadycznych konfliktów panował pokój. Było to okupione ciężko, po pierwsze krwią, po drugie pieniądzem. Gangi miejskie przekupywały Jagiellonów, żeby ci nie wtrącali się do rozpraw pomiędzy różnymi frakcjami. Dość przypomnieć Erazma Czeczotkę, który regularnie płacił Zygmuntowi Augustowi, ten zaś był wobec tych łapówek bezradny. Miasta w Polsce nie zyskały tej pozycji co na zachodzie, albowiem wrogość pomiędzy szlachtą i magnaterią, a miastem była organiczna i niemożliwa do zlikwidowania. Przewaga jaką latyfundium zdobyło nad miastem kosztowała drogo, musiał zginąć Andrzej Tęczyński, zamordowany przez ceklarzy w kościele Franciszkanów w Krakowie, żeby król stanąwszy wobec wyboru pomiędzy rycerstwem, które stawiało się zbrojnie na bitwy przeciwko krzyżakom, a gangiem krakowskim, wybrał jednak rycerzy. Od tego momentu mówić możemy o przewadze latyfundium nad miastem. Zamordowanie Andrzeja Tęczyńskiego, przygotowana zawczasu prowokacja, opisywana jest przez autorów takich jak Paweł Jasienica, jako coś okropnego, ale nie ze względu na ohydę tego mordu, ale ze względu na to, że rozwój miast został zatrzymany. To jest prosta manifestacja obłędu niestety.

Jakoś nikt nie przygląda się podobnym wypadkom, rozgrywającym się na zachodzie Europy i nie lamentuje kiedy Kazimierz Hohenzollern rozprawia się bez litości z Norymbergą, mordując kogo popadnie za nielojalność wobec księcia, czyli siebie. Jakoś nikt nie przywołuje okoliczności stracenia mieszczan z Tuluzy z rozkazu króla Filipa IV (tego od templariuszy), którzy zginęli, albowiem w swojej pysze, postanowili zmienić władcę i chcieli wprowadzić na tron – francuski tron – władcę Majorki. Władza miast była wielka i w zasadzie nieograniczona. Żeby ją poskromić trzeba było mieć pieniądze, oddanych wojowników, gotowych na wszystko i wielką determinację. Genezą wszystkich tajnych organizacji, jakie istnieją, jest średniowieczne miasto. Tego nikt nie powie, albowiem wszystkie tajne organizacje uprawiają hagadę miastu wrogą, to znaczy podkreślają swój rycerski etos. Miasto dawniej też podkreślało ten etos poprzez budowane przy rynkach dwory Artusa. Zbierały się tam lokalne mafie i omawiały najważniejsze interesy, udając jednocześnie, że honor, szlachetność i prawość charakteru, to cechy nadane im przez samego Stwórcę i do tego jeszcze uświęcone tradycją.

Miasto miało strukturę hierarchiczną, to znaczy, że gang, który raz zdobył władzę, trzymał ją przez dekady i trzeba było wielkiej prowokacji, albo wielkiego trzęsienia ziemi, żeby tę władzę poskromić lub zmienić. Dziś samorządowcy zgłaszają postulat zniesienia kadencyjności. Co to jest? To jest próba uwłaszczenia się gangu na nieruchomościach i rynku lokalnym. Próba narzucenia miastu, bądź co bądź zbiorowisku ludzi wolnych (jeszcze) wyższego jakiegoś porządku własności.

Wróćmy do tych zmian w kierowaniu miastem. Przypomnijcie sobie historię grabarzy z miasta Frankenstein, na Śląsku, opowiadaną przez przewodników i serwowaną jako taka ponura anegdota z zakresu średniowiecznej obyczajowości. Myślę, że było to w istocie coś innego.

Miasto było miejscem, gdzie szkolono do bezwzględnej walki w tłumie, pierś w pierś, żołnierzy i najemników. Królowie Hiszpanii werbowali tertios w miastach. Dobry wojownik pieszy to mieszkaniec miasta, zaprawiony w porachunkach, dokonywanych ciemną nocą za pomocą noży, albo i w jasny dzień, w wąskich uliczkach, mieczem lub piką. Król Ferdynand Aragoński zyskał władzę nad miastem wyrzucając zeń Żydów, za co miasto zapłaciło werbunkiem piechoty. Tak to widzę, choć mogę się mylić.

Miasto było zawsze strukturą wielopiętrową, tajemniczą naprawdę, to znaczy, że za ujawnianie tajemnic płaciło się życiem, i gotową do autonomicznych porozumień z każdą właściwie władzą. Ułożenie sobie relacji pomiędzy królem a miastem polegało na umiejętnym stosowaniu siły lub szantaży, albo wgrywaniu jednych grup producentów i pośredników przeciwko drugim. W Polsce przez całe stulecia, król i szlachta trzymali w szachu miasta, preferując żydów. Miasta zaś przez ten czas robiły co mogły, żeby wyeliminować żydów z rynku. Jeśli spojrzeć przez ten pryzmat na historię Europy Środkowej, można ją zinterpretować w taki sposób – upadek korony polskiej spowodowany był sojuszem, jaki żydzi, respektujący siłę i próbujący wykorzystywać lokalną władzę, zawarli z królem Prus. Wiara żydów w to, że porozumienie z Niemcami jest trwałe była przemożna, stracili więc oni zainteresowanie dla przywilejów, jakie mieli w Polsce. Swoje stare metody oraz aspiracje przenieśli do Prus. Urządzili się tam nieźle, ale sielanka trwała tylko do momentu, kiedy istniało królestwo, a potem cesarstwo. Po upadku tych organizacji żydzi stanęli oko w oko z organicznym żywiołem niemieckim, wyposażonym w długą tradycję gospodarczej walki o byt, pomyślność i władzę. Ten żywioł – niemieckie miasto – potrzebował jedynie przywódcy, który wcieli w życie ich aspiracje i uczni zadość wyimaginowanym lub realnym krzywdom, jakich miasto doznało od żydów. I taki przywódca się znalazł. Wykreowali go ludzie zajmujący się lokalnie organizacją produkcji na wielkie rynki. Wykreowały go miejskie gangi, przy współpracy organizacji obsługujących te wielkie rynki. Dlaczego żydzi nie przewidzieli niebezpieczeństwa? Nie wiem. Pewnie przewidzieli, ale nie ci, którzy powinni.

Przejdźmy do naszych dzisiejszych realiów. Emancypacja wielkich miast to początek wojny domowej w Polsce. Niech nikt się nie łudzi, że będzie inaczej. Nie po to się legalizuje nielojalność wobec państwa, żeby z niej nie korzystać. Miasta polskie działające w zakresach proponowanych przez KE to miasta podporządkowane Niemcom, a także innym organizacjom, które zechcą skorzystać z proponowanych przez miasto teoretycznie polskie warunków prowadzenia biznesu, działalności rabunkowej, albo szpiegowskiej. Miasto, według proponowanych zasad, miałoby stać się polem do eksperymentów populacyjnych. To znaczy w niedługim czasie – dwóch dekad na przykład – zmieniłby się skład jego mieszkańców. Zamiast Polaków zamieszkaliby by tam na przykład Arabowie. Tym durniom samorządowcom wydaje się przy tym, że oni, mając gwarancje Niemiec, utrzymaliby się przy tym przy władzy. Nie wiem jakim trzeba być idiotą, żeby tak myśleć. No, ale żydom też się wiele rzeczy marzyło i też mieli złudzenia. Kiedy patrzmy dziś na tych prezydentów, na tych obwieszonych łańcuchami symbolizującymi władzę, bęcwałów, nie możemy się nadziwić skąd ta pycha? I skąd to przekonanie, że będą żyli wiecznie? No i wiara w to, że są elementem trwałym, a nie narzędziem, które po wykonaniu zadania, zostanie w najlepszym razie odłożone na półkę, a w najgorszym wrzucone w ogień.

Die Stadtluft macht frei und arbeit mach frei.

Zapraszam na stronę www.prawygornyrog.pl