Wesoło-smutna pogadanka

  4 komentarze do “Wesoło-smutna pogadanka”

1. 

   Geolog

   12 sierpnia 2019 o 18:37

   Tak było. My jeszcze robiliśmy katastrofy lotnicze. Dużo z nas sklejało modele redukcyjne samolotów z plastiku lub kartonu. Gdy już się opatrzył taki model a tym samym stracił na wartości to wypełniało się go mieszanką saletry i cukru i podpalało. Najlepsze efekty były w nocy. Pięknie się paliły.

   Książkę przeczytałem jest super.
2. 

   Paris

   12 sierpnia 2019 o 20:31

   Extra  !!!

   Moi rowiesnicy i ja takze tez mielismy fantazje… mam co wspominac do dzis.  Co prawda w mojej okolicy nie bylo wiaduktu – i dobrze, ze go nie bylo – ale czasami tez az skora cierpla od naszych dzieciecych „pomyslow”.
3. 

   nebraska

   12 sierpnia 2019 o 21:29

   nie mam takich wspomnień z podstawówki, ani liceum, byłam drętwa, obawiałam się co rodzice powiedzą, Odżyłam na uczelni, na SGPiS-ie chyba co tydzień byłam na rajdzie, taki przemarsz , niedogodności taniej podróży, trochę zwiedzania, przewodnik jakieś jego objaśnienia historyczne, jakiś kefir zamiast obiadu i powrót. Tak ze cztery lata. Na gołoborzu byłam z 6 razy. Tak sobie, żeby połazić.
4. 

   Mrc

   13 sierpnia 2019 o 21:50

   Teraz sobie przypomniałem, że kupowaliśmy saletrę i w jakim sklepie i co z nią robiliśmy. Masakra, że część wspomnień jest w umyśle, ale jakoś niedostępna.

Przepraszamy, zamieszczanie komentarzy jest chwilowo niemożliwe.