Wolność słowa na wolnym rynku

Dziś niestety znowu będzie o książkach i o niebezpieczeństwach związanych z handlem książką. Ponieważ mam teraz w domu telewizor, bo mieszka z nami babcia, która ogląda wiadomości, mogę od czasu do czasu zobaczyć co tam w telewizji mówią o książkach. Na przykład wczoraj cały program „Uwaga” w TVN poświęcony był Remigiuszowi Mrozowi. Ja go obejrzałem i byłem naprawdę wstrząśnięty. Okazało się, na przykład, że Remigiusz Mróz pracuje po kilkanaście godzin dziennie. Dacie wiarę? Po kilkanaście godzin dziennie. Jeśli to prawda spieszę poinformować pana Mroza, że mam kontakt z bardzo dobrym psychiatrą i jeśli tylko zdecyduje się oderwać na chwilę od swoich wydawców, których też w tym programie pokazywali, jest szansa, że pomogę mu się uratować. Mam sporo do powiedzenia jeśli idzie o pracę po kilkanaście godzin dziennie. Sam pracuję maksymalnie po cztery, pięć godzin i muszę zasnąć w ciągu dnia, na chwilę, bo nie daję rady. Samo sprawdzanie informacji i budowanie tekstu, tak by się nie okazało, że jeden akapit nie pasuje do drugiego w warstwie faktów, które nie łączą się u mnie na zasadzie prostej, podręcznikowej oczywistości, jest najbardziej dręczące. I mam przy tym bardzo dobre wyniki. Nie tak dobre jak Pan Mróz, ale ja mam jeszcze dom na głowie, dzieci, które wożę w różne miejsca i liczne obowiązki poza pracą. No i jestem o 20 lat starszy. Patrzyłem na wydawców Remigiusza Mroza i słuchałem jak mówią. Nie wpuściłbym ich na podwórko, to pewne. Nie mam broni palnej na szczęście, ale siekiera Fiskars leży w garażu i ja się nią dość sprawnie posługuję. Najgorszy był ten suchy, trzęsący się gość, którego podpisano słowami „kolega Remigiusza Mroza”, to jest moim zdaniem oczywisty oszust. Z tego co zdążyłem się bowiem zorientować w czasie oglądania Mróz jest po prostu wariatem, który korzysta z koniunktury, jaką na rynku krajowym nakręcono w związku z jego osobą. To mu daje szczęście i spokój. Rozumiem oczywiście, że z ludźmi, którzy zarabiają na koniunkturze podtrzymywanej przez seriale telewizyjne nie można polemizować. Jeśli bowiem ktoś uwierzył, że jest Rockefellerem, może gadać tylko z innymi Rockefellerami. Sprawdzałem to wielokrotnie w praktyce. Wydawcy Mroza wyglądają właśnie na takich, którzy uwierzyli, że są, jeśli idzie o finanse, w górnej strefie stanów wysokich. Sepleniąca zaś pani, reprezentująca jedno wydawnictwo, powiedziała z uśmiechem, że zarobili na Mrozie bardzo dużo. Ciekawe ile zarobiliby na Deszczu. Polemika jest zablokowana, to jasne, bo każda uwaga spotka się ze zdziwionym spojrzeniem i odpowiedzią – a ty synu ile zarobiłeś na swoich książkach. Ja nie wiem przede wszystkim ile zarobił Mróz, a to by mnie interesowało najbardziej, z tego co się zorientowałem nadal mieszka on w bloku. Czy wobec takiego spozycjonowania produktu można w ogóle z kimkolwiek i czymkolwiek polemizować? Nie. Nawet jeśli kariera Mroza się załamie, dyskusji nie będzie, bo wykreowany zostanie inny autor-wariat, a pisarze to wariaci przecież, Mroza zaś wyniosą na szufelce w kawałkach. To także nikomu nie da do myślenia, albowiem rynek wydawniczy to przemysł. I Mróz ten przemysł firmuje swoją osobą i swoim życiem. Robią to także ci zidiociali wydawcy, którzy mówią, że szykują dla niego sukces międzynarodowy. Już Bayer Full miał sukces międzynarodowy w Chinach, a teraz wydawcy przygotują nowy sukces, tym razem na rynku książki. To jest oczywista dziecinada i wystarczy jeden rzut oka na tych bęcwałów, żeby to stwierdzić. Żeby zrobić sukces międzynarodowy trzeba komuś zapłacić, a oni nawet nie wiedzą komu. Już Miłoszewski miał zrobić międzynarodowy sukces i skończyło się na jednej pogadance w londyńskiej kawiarni. Cóż nas to wszystko obchodzi, zapytacie. Obchodzi, albowiem takie eventy kształtują czytelnika. Czytelnik zaś, dla nas tutaj, jest bardzo ważny. Jakiego czytelnika próbuje uwieść Mróz? Opowiem co było w tym programie, to może się sami zorientujecie. Oto historia Remigiusza Mroza. Jako dziecko mieszkał w blokowisku, miał różne przygody, jak to taka na przykład, że usiłował zarobić – jako przedszkolak – myciem szyb w autach zatrzymujących się przy skrzyżowaniu, ale przyskrzyniła go ciocia i zaprowadziła do mamy. Potem miał dziewczynę, którą poznał przez komunikator i ta dziewczyna powiedziała kilka słów do kamery, o tym jaki Mróz jest fajny. I kolegów też miał, a ci uznali za stosowne wyznać wczoraj w telewizorze, za Mróz zawsze otoczony był kobietami, ale traktował jest z szacunkiem…Naprawdę, ciężko mi było to znosić, ale trwałem licząc, że w końcu powiedzą ile on zarabia. Nie powiedzieli. Potem było o tym, że wolny czas spędza w swoich ukochanych Tatrach. W przebitkach pokazywali jak Mróz łazi po lesie przy jakimś ogrodzeniu z drewna, a także pokazywali Bondę, która przepitym głosem mówiła, jaki z niego geniusz. Przedszkole, komunikator, dziewczyna, powodzenie u kobiet, ukochane Tatry. To są narzędzia, za pomocą których, jak to wdzięcznie kiedyś ujął Jarecki, poszukuje się wymarzonego czytelnika idioty. Ponoć jest takich bardzo wielu, ale ja znam tylko kilku, czy to nie jest okoliczność niezwykła? Nie wiem czy można wymyślić bardziej płaski format, ale chyba nie, jeśli oczywiście nie wchodzimy na teren zajęty przez pornografię. I z tego są te wielkie pieniądze.

Nie wygramy z tym, bo nie kontrolujemy masowej dystrybucji. No i nie kręcimy seriali według prozy Mroza, a te seriale są bardzo ciekawe, pokazywali fragmenty takiego, w którym gra Cielecka. I to było niezłe, bo po tym przedszkolu, dziewczynie, szacunku dla uwodzących go kobiet i ukochanych tatrach, Cielecka wypowiada w kierunku aplikanta, który się u niej pojawił słowa takie jak: du…a, spier…alaj, ty ch…u i podobne. Aplikant przypomina żywo samego Mroza i to zdaje się zostało pomyślane jako komunikat podprogowy dla czytelników i widzów nieco inteligentniejszych niż ta jego pierwsza dziewczyna. Widzicie, mówi reżyser tego przedstawienia, on pisze książki o tej adwokatce Chyłce, albowiem kręcą go starsze, zdecydowane kobiety, sam bowiem jest wycofanym, wrażliwcem, wychowanym przez matkę. Fajnie, prawda? I tu wydawcy już zacierają ręce, bo wszystkie zmagające się a alkoholizmem prawniczki popędzą zaraz do księgarni po prozę Mroza, a potem, po jej przeczytaniu, włączą sobie telewizor, żeby obejrzeć kolejny odcinek serialu. Ja tu nie szydzę bynajmniej, tak właśnie będzie, albowiem ludzie chcą, żeby ich ktoś utwierdzał w ich nałogach i brzydkich nawykach, a nie odwracał od nich ich uwagę i zawracał głowę sprawami nieważnymi.

Jasne jest, że ani Mróz, ani żaden inny pisarz, nie popierany przez poważną jakąś organizację, nie zrobi kariery za granicą. To jest niemożliwe. Takiego Szczygła, za którym stoi gazownia, a wcześniej stał cały aparat promocyjny państwa stać było na opanowanie Czech jedynie. Mróz nie celuje w nic, jego targetem jest mydło gadające po polsku o ukochanych Tatrach. Taki mamy klimat. W istotnym interesie wszystkich byłaby natychmiastowa zmiana tego klimatu, ale to jest niemożliwe bez grupowej terapii elektrowstrząsami. Na polecenie ministra kultury najlepiej, bo nie wiem czy Wam wiadomo, ale minister Gliński dostał nagrodę tygodnika Karnowskich zatytułowaną „Człowiek wolności”. To jest duża rzecz ten człowiek wolności, bo jak widzimy o żadnej wolności nie ma nawet mowy. Mróz ścina wszystko, a za nim postępuje chrypiąca Bonda. I można się długo oszukiwać, że coś z tego wyniknie, ale nie wyniknie nic. Nie można z tym polemizować tak po prostu, bo nie polemizuje się z chamem, który ma pieniądze. To jest poniżej godności. I niech nikt nie myśli, że problemem są tu autorzy tacy jak Mróz. Kłopot prawdziwy to wydawcy. To są ludzie, którzy też chcą mieć swoje pięć minut sławy i nie rozumieją, że nic takiego jak sława nie istnieje. Program zaś ministra Glińskiego, człowieka wolności, nie może opiewać li tylko na budowanie muzeów żołnierzy wyklętych w Ostrołęce, ale powinien przede wszystkim zawierać plan dotyczący obecności polskich autorów na rynkach zagranicznych i dostępności ich książek w językach obcych. Bez machiny państwowej się tego nie osiągnie. I nie ma doprawdy sensu tłumaczyć takich rzeczy wydawcom Mroza. Może jednak da się to wyjaśnić ministrowi. Jak sądzicie?

Zapraszam na stronę www.prawygornyrog.pl