Wypowiedzi

Postanowiłem odnieść się dziś do niektórych wypowiedzi krążących po sieci, które szczególnie fatalnie wyglądają na tle doniesień z Ukrainy. Najpierw jednak przypomnę jedno z czołowych i najważniejszych założeń, jakie udało nam się wypracować w czasie długoletnich debat i dyskusji. Brzmi ono – dialog jest pułapką. Jeśli więc ktoś w czasie wojny przychodzi tu i podrzuca tematy zaczynając komentarz od zdania: ja tylko chciałem…albo: jak myślicie…ten jest sam sobie winien.

Internet jest pełen taki tekstów i zawsze, podkreślam – zawsze – prowadzą one do jednego punktu. Imię zaś jego relatywizacja zbrodni na Ukrainie. Relatywizacja zbrodni na Ukrainie zaś to zakwestionowanie polskiej racji stanu, a więc jawna zdrada. I tej wykładni się trzymajmy.

W poczet zdrajców codziennie niemal wpisuje się poseł Mikke, który zachowuje się jak nastolatek, wychodzący z kina z kolegami po filmie Wejście smoka. Zaczyna dyskusję od tego, co w tym filmie było prawdopodobne, a co prawdopodobne nie było. Chce przy tym uzyskać od kolegów potwierdzenie swoich intuicji i spostrzeżeń, z istoty przecież idiotycznych. Nie po to bowiem kręci się filmy, by pokazywać w nich sytuacje prawdopodobne. Poseł Mikke, a za nim niemal wszyscy jego wyznawcy traktują wojnę jak film o mistrzach karate, którzy fruwają nad ziemią i łamią kamienie samą tylko siłą woli. Wczoraj na przykład pojawiła się jego wypowiedź dotycząca Mariupola, w którym nie mogą się ponoć ukrywać ludzie, albowiem był on zbyt często bombardowany. Poseł Mikke i jego akolici znani są z interesujących wypowiedzi na temat Powstania Warszawskiego, znany jest z nich także pan Zychowicz, ale nikt jakoś, poza mną, nie spróbował wyjaśnić posłowi Mikke, że i jedno i drugie – powstanie i Mariupol to nie film. Gdyby zaś ktoś pokazał Cejrowskiemu, któremu nie podobał się spacer Borisa Johnsona po Kijowie, zdjęcia z Górnego Mokotowa, albo Grójeckiej zrobione we wrześniu 1944, powiedziałby on, że Powstanie to lipa, bo nie ma żadnych zniszczeń. Gwałtowność z jaką ludzie ci oceniają rzeczywiste tragedie, jest w mojej ocenie nie do zniesienia. Podobnie jak nie do zniesienia jest całokształt polskiego dziennikarstwa, starającego się wyłącznie o to, by zachować i utrzymać w sprawności schemat przepływu propagandowych memów. Wczoraj dostałem taką oto informację:

Już 20 kwietnia, w środę, zapraszamy Państwa na wyczekiwaną premierę nowego, trzynastego numeru „Teologii Politycznej”: „Od Salaminy do Radzymina” i dyskusję z jego autorami: Markiem A. Cichockim, Dariuszem Gawinem i Dariuszem Karłowiczem. Wydarzeniu towarzyszyć będą odczyty fragmentów „Persów” Ajschylosa w wykonaniu: Haliny Łabonarskiej, Andrzeja Ferenca i Jerzego Zelnika.

NA ŻYWO: Na granicy ze Wschodem. Wokół 13 rocznika „Teologii Politycznej” „Od Salaminy do Radzymina” – YouTube

W obliczu autentycznych tragedii mamy tu dwie godziny pieprzenia, którego celem jest utrzymanie na stołkach kilku panów w wieku przedemerytalnym.

Lepszy od tego jest tylko ksiądz Isakowicz-Zaleski, który napisał wczoraj, że Ormianie są celem ataków w Polsce, albowiem Putin czy jakiś jego, pardon, przydupas, ogłosił, że Armenia jest najważniejszym sojusznikiem Rosji na Zakaukaziu. Nie wiem czy ksiądz zauważył, ale Rosjanie nie są w Polsce celem ataków, dlaczego więc mieliby być nim Ormianie? Cudowne jest to drżące oczekiwanie na ludzki dramat, który mógłby posłużyć za tło do jakiegoś przedstawienia. Tak, jakby mało było codziennych dramatów ludzi, którzy tu przybywają bez niczego właściwie, ludzi, których przeszłość jest trwale unieważniona, a przyszłość mocno niepewna. Sprawy te już mocno spowszedniały całej publicystycznej braci, która nie może w żaden sposób przebić tych obrazów nędzy i nie może pokazać się z jak najlepszej strony. Stąd pewnie w Pch24 Gadowski z Zychowiczem zamierzają rozgryzać największe tajemnice Józka Bidena i jego polityki.

Jacek Saryusz-Wolski napisał wczoraj rzecz znamienną, aż dziwne, że my tutaj na to nie wpadliśmy, oto wszystkie kraje biorące udział w rozbiorach Polski są dziś przeciwko Ukrainie: Rosja, Prusy i Austro-Węgry. Niektóre manifestują to jawnie, a inne skrycie. I to by się zgadzało z polityką zaborców przez cały czas trwania ich okupacji na ziemiach polskich. Rosja okazywała jawną wrogość i pogardę, a Niemcy i Węgrzy przyjmowali postawę kokieteryjną. Możemy bowiem się już nie czarować tylko nazwać rzeczy po imieniu – Węgrzy na własną prośbę stanęli wśród zaborców ziem Rzeczpospolitej. Dziś zaś ich minister spraw zagranicznych, ten dziwny pan z długim nosem o nieodgadnionym wyrazie twarzy, mówi, że ataki na Lwów to wina polskiej polityki. Niesamowite prawda? Gdzie są eksperci od spraw węgierskich? Gdzie jest Jerzy Robert Nowak? Rosyjskie ataki na Lwów to wina polskiej polityki! Uważam, że powinniśmy to bardzo dobrze zapamiętać. Z kilku powodów. Pierwszy jest taki, że Węgrzy mają wdrukowaną w mózg i serce pogardę dla Słowian. Ukrywają to skrzętnie, żeby nikogo nie urazić, ale tak właśnie jest. Są ciężko sfrustrowani polityką, mają bowiem świadomość swoich fatalnych wyborów dziejowych. Mają też przekonanie, że są lepsi od większości narodów. Połączenie to jest mieszanką, która jeszcze, póki co, nie wybuchła, ale może się zdarzyć, że eksploduje i to jest drugi powód. Trzeci jest taki, że nasza nachalna uczynność wobec nich jest odbierana jako dręczenie. Tego nie sposób ludziom wyjaśnić, ale tak jest. Nasza atencja wobec Węgrów nie powoduje, że oni nas bardziej szanują, przeciwnie – lekceważą nas i uważają za słabych, nie mających siły i znaczenia gamoni. Jest to funkcja relacji jakie wobec Polaków prezentują Niemcy, tyle, że Węgrzy czują się od Niemców znacznie, znacznie lepsi.

Tusk od wczoraj opowiada, że był największym rusofobem w całej UE i zawsze, ale to zawsze przeciwstawiał się Angeli Merkel. I nawet mu powieka nie zadrga.

Nasz ulubiony ruski propagandysta pan Sołowiow zaczął dzień od tego, że jego cierpliwość, jak również cierpliwość całej świętej rusi kończy się nieodwołalnie. A kiedy się skończy wszyscy gorzko za to zapłacimy, w dodatku krwią. Na razie – co zdradził jego węgierski kolega – za naszą postawę płaci Lwów. Tyle bowiem te świnie mogą nam zrobić – zbombardować Lwów. Fakt ten jednak w żaden sposób nie martwi księdza Isakowicza-Zaleskiego, ani też nikogo z jakże wymownych wielbicieli kresów i kresowej metafizyki. Ciekawe dlaczego…