Ocalić Rosję?

Rosję może ocalić tylko Zachód. Nie żadne mityczne sojusze z Chinami. Uratować ją mogą tylko kraje starej Europy, a zrobić to mogą wyłącznie kosztem naszym. Wmawiając nam przy tym, że nie jesteśmy Europą, w przeciwieństwie do Rosji, która nią jest poprzez swoją literaturę, muzykę, sztukę. Jak wiemy Zachód wielokrotnie ratował Rosję, a czynił to zawsze w taki sposób by podnieść samoocenę gangom rządzącym Moskwą najpierw, a potem Rosją. Ekspansja Rosji zaś zawsze skierowana była na zachód i tak będzie dalej, aż do momentu kiedy Kamczatka lub Kraj Ussuryjski nie staną się terytoriami zależnymi od USA. Wtedy dopiero Rosjanie serio i naprawdę zaczną rozwijać swoja infrastrukturę na wschodzie. Ja mam jednak nadzieję, że do tej pory ich państwo zniknie z powierzchni ziemi.

Co jest dla nas najgroźniejsze? Wiara w to, że nie ma tajnych porozumień pomiędzy Rosją, a krajami zachodu. Wiara w to, że Rzeczpospolita najpierw, a potem Polska chroniły Europę przed rosyjskim barbarzyństwem. Wiara w to, że tradycja polityczna Rosji, to tradycja wielkiego stepu, tak łatwo przecież dająca się odróżnić od cywilizowanego zachodu. W tym duchu wychowywano nas i nadal wychowuje się w Polsce młodych ludzi, którzy serio interesują się polityką. To są brednie. Duch polityczny Rosji został ukształtowany przez kulturę kompanii handlowych rządzących Moskwą w XVI i XVII wieku, a potem przez niemieckich urzędników poprzebieranych za carów. Tradycja wielkiego stepu jest w Rosji znienawidzona i została odrzucona. To co tam widzimy, to wyłącznie zimna skuteczność urzędników kompani, zubożona o wzajemne lojalności. Cechą bowiem najważniejszą rosyjskiego systemu jest brak wewnętrznych lojalności. Rosja trzyma się na fatalizmie i beznadziei, albowiem żaden Rosjanin nie może liczyć na innego Rosjanina. I to nie jest wychowanie mongolskie, jakby się zdawało, ale wywrócony na nice zachodni indywidualizm. Rosjanie nie dbają o siebie nawzajem. Nienawidzą się i pogardzają sobą, a żeby jakoś wytrzymać we własnym towarzystwie piją na umór. Rosyjski żołnierze jest w zasadzie człowiekiem skazanym na śmierć. Jeśli wykona zadanie zginie zabity przez wroga, a jeśli go nie wykona, zginie zabity przez innych Rosjan. Życie ludzkie jest w Rosji w pogardzie. Rosyjska mimikra, która pozwala im w ogóle żyć, opiera się na promocji zinstytucjonalizowanej brutalności, która ma charakter uwodzicielski. Do momentu, kiedy człowiek spoza Rosji nie zetknie się z nią osobiści. Rosjanie są dręczycielami samych siebie. Nie rozumieją wyrazu „intymność” i nie wiedzą, co to jest święty spokój. Żyją w ciągłym napięciu łagodzonym alkoholem i wojną, do której stale się przygotowują. Dlaczego więc Zachód chce im pomagać? Bo Rosja zdejmuje z polityków Europy brzemię odpowiedzialności i chroni ich – a tak im się przynajmniej zdaje – przed utratą podmiotowości na rzecz USA, które stale mają dla Europy jakąś ofertę. Ta jednak nie może być przyjęta, albowiem europejskie gangi zostaną wtedy pozbawione podmiotowości.

Europa Zachodnia od dawna jest pusta i nikogo nie inspiruje. Sposób na przetrwanie widzi w zanegowaniu własnej tradycji, to znaczy w podporządkowaniu się tym, nad którymi panowała stosując tam takie same metody, jakie kompanie handlowe stosowały w Moskwie i w Rosji. Być może trend ten jest ściśle połączony z fascynacją Rosją, to znaczy gangi polityczne, bo przecież nie elity, chcą kontrolować kluczowe obszary funkcjonowania gospodarki, pozostawiają reprezentację i soft power czarnym i Rosjanom. Bo tak jest wygodniej, a do tego człowiek może powiedzieć, że spłaca długi dziadków, którzy kolonizowali Afrykę. Żaden zachodni polityk, ani żaden wschodni polityk, nie uwierzą, że Europa kolonizowała Rosję, albowiem to jest elementem niepisanej umowy, omerty wręcz pomiędzy Rosją, a tak zwaną starą Europą. Ta ostatnia udaje, że Rosja nigdy nie była kolonizowana, albowiem w ten sposób podnosi się rosyjskim gangom samoocenę. To oni są kolonizatorami, a do tego, w przeciwieństwie do Europejczyków nie muszą za nic przepraszać i nie muszą się z niczego tłumaczyć. Dlaczego? Albowiem wierzą, a Europa to gwarantuje, że agresja Rosji była w rzeczywistości misją cywilizacyjną. Dziś Rosjanie wmawiają wszystkim, że walczą z banderowcami i nazistami. Wcześniej walczyli z polskimi panami, gnębiącymi chłopów, a jeszcze wcześniej wprowadzali porządek w zanarchizowanym kraju – Rzeczpospolitej. Złamanie tej narracji, jej głębokie rozłupanie, a następnie zniszczenie, powinno być głównym celem propagandy państw przez Rosję atakowanych, czyli ziem dawnej Rzeczpospolitej i krajów byłego RWPG. Tak się jednak nie dzieje. Dlaczego? Bo Rosja, w myśl niemieckich instrukcji, dokładnie takich samych jak w XIX wieku, prowadzi politykę, która ma pozory samodzielności. W istocie jest to polityka oparta na opisanym wyżej paradygmacie, to znaczy, zawsze jest ktoś kto Rosją steruje. Nawet jeśli Rosjanom wydaje się, że tak nie jest. Ta polityka polega na stałym negowaniu sił, misji, potencjału i intencji krajów Europy Środkowej oraz instalowaniu tam agentów. W naszych czasach agentami są Węgrzy i nawet mi nie próbujcie tłumaczyć, że jest inaczej.

Nasz sukces zależy od uświadomienia naszych polityków i ich aktywności. Jeśli chodzi o aktywność nie jest źle. Wszyscy jeżdżą, działają, przekonują, pouczają, prowadzą bardzo szeroko zakrojoną akcję. W dodatku kraje stale przychylne Niemcom – Ukraina, Litwa, Łotwa i Estonia – wolałyby dziś zawrzeć sojusz z diabłem niż z Niemcami, bo wszystko jest dla nich jasne. Rosja i Niemcy, a także Francuzi i Włosi mają dziś poparcie jedynie u siebie i na Węgrzech. Polska ma kłopot z opozycją oraz ogłupiałym społeczeństwem. Tego zaś nie da się przekonać do niczego lansując proste, klarowne, ale całkiem fałszywe wykładnie polityki rosyjskiej. Nie macie na przeciwko siebie nowych Mongołów, albowiem tamci byli wobec siebie lojalni. Macie naprzeciwko siebie uwłaszczonych na państwowym mieniu pruskich urzędników, którym ktoś powiedział, że muszą kraść i zabijać, bo pensji nie będzie. To są właśnie Rosjanie. O uwłaszczaniu urzędników w Prusach na państwowym mieniu pisałem – celowo – w 30 numerze Szkoły nawigatorów.

Przypomnijmy teraz kto i kiedy ocalił Moskwę i Rosję? W XVII wieku najemnicy przybyli z zachodniej Europy, na których kredyty zaciągnęli moskiewscy kupcy, wymordowali polską załogę na Kremlu. Dzień ten jest dziś w Rosji wielkim świętem. Za czasów Piotra I armia rosyjska o mało nie została zniszczona całkiem w jarach nad Prutem. Turcy będący południowym ramieniem polityki Paryża,  w sojuszu ze Szwedami – północnym ramieniem tej polityki, byli bliscy jej likwidacji. Wielki wezyr jednak – Włoch z urodzenia – dał się przekupić i pozwolił Piotrowi ocalić armię za cenę niewielkich ustępstw oraz łapówki. Tak się to przedstawia. Mu tu jednak mamy inne zdanie na ten temat. Niech każdy przypomni sobie teksty Jacka Drobnego publikowane w Szkole nawigatorów. Opowieści o przekupnych wezyrach są tylko częściowo prawdziwe, albowiem wezyr taki musiałby dostać czyjeś gwarancje, żeby przeżyć. Nie brałby jak idiota łapówki, a potem nie wracałby do Turcji na pewną śmierć. Kto mu ich udzielał? Na pewno nie Turcy i na pewno nie Chińczycy. I z całą pewnością nie Francuzi. W roku 1920 armia Piłsudskiego została zatrzymana na Dnieprze i nie przekroczyła Berezyny, ratując w ten sposób Lenina i cały bolszewizm. Efektem tego było panowanie najgorszego reżimu jaki kiedykolwiek istniał na ziemi, reżimu rabów, którzy usiłowali naśladować Niemców i dawnych urzędników kompanii angielskich i holenderskich, ale całkowicie pozbawionych lojalności wewnętrznej. To zaś stymulowało w nich dzikie zupełnie okrucieństwo. Dziś jest tak samo. Przed katastrofą ratują nas politycy krajów Europy Środkowej, ukraińska armia, oraz stanowcza postawa USA i Londynu. Nie oznacza to jednak, że kłamstwo i manipulacja nie osiągną jakiegoś, choćby małego sukcesu. To zaś będzie początkiem odbudowy Rosji, której postrzeganie w Europie ufundowane jest na fałszywym całkiem paradygmacie. Musimy go zmienić, albo będzie po nas.