O nauczaniu historii

Powstał nowy i w sumie nowoczesny format propagandowy, rozpoznawalny pod nazwą babka od histy. Twarzą projektu jest jakaś pani z Poznania, której niestety nie udaje się zobaczyć na żywo, a to co mówi w radio, nie od siebie bynajmniej, ale nagabywana przez prowadzącą, nie wychodzi poza standardowy zestaw banałów znany z bardzo starych tekstów gazowni. Babka od histy przypomina studentów z Nowego Jorku zafascynowanych kulturą Indii. Studenci ci bredzą coś o duszy i nirwanie, a chodzi im wyłącznie o twarde narkotyki dostępne w przystępnych cenach i łatwe dziewczyny, także zafascynowane Indiami. Babka od histy chrzani coś o demokracji, pogłębieniu wiedzy, odejściu od schematów i temu podobnych głupstwach. Wnoszę stąd, że nie ma ona pojęcia o przedmiocie, którego naucza, ani o metodzie, chciałaby za to bardzo zostać twarzą jakiejś antyrządowej kampanii. Najłatwiej taką kampanię zorganizować na niwie edukacyjnej, albowiem tam jest najwięcej deficytów, a minister Czarnek, jak to mówią – daje do pieca. Zastanówmy się teraz czy gdyby na miejscu Czarnka był ktoś inny sytuacja znacząco by się zmieniła i babki od histy, a także ich promotorzy siedliby do jakiejś dyskusji z ministrem? Oczywiście, że nie, bo nie o to chodzi. Tego rodzaju projekty są spektaklem, w którym należy pokazać gdzie jest inteligencja i wrażliwość, a gdzie głupota i chamstwo. Ćwiczyliśmy to już wielokrotnie, ale nikt nie zajmuje się, jak to lubią mawiać różne wyluzowane babki od histy, rozkminianiem metody. Mieliśmy hasło Giertych do wora, wór do jeziora, a potem Giertych stał się jak najbardziej swoim człowiekiem i sam nawoływał do różnych niepięknych akcji mieszając do tego jeszcze swoją żonę. Czarnek, nawet gdyby był aniołem i tak zostałby przez babki od histy okrzyknięty chamem i szkodnikiem. Nikt jednak nie próbuje poddać analizie, nawet powierzchownej, tego co mówi babka od histy. No, a ona plecie od rzeczy przecież. Tylko, że fakt ten z niezrozumiałych przyczyn, nie może stanąć jako problem w publicznej dyskusji. Ta bowiem jest moderowana bardzo starannie i jedyny dyskutant, który mógłby się tym zająć, czyli Janek Pospieszalski został oddelegowany na odcinek covidowy, gdzie walczy z bezdusznością urzędników i lekarzy. Inni zaś milczą.

Powtórzę – nie jest ważne co mówią babki od histy, ważne, by dobrze to wyglądało w mediach. I ten projekty wypali. Mają już symbol – czerwoną ekierkę. Będą z tym łazić po ulicach i podnosić do góry na umówiony znak. Babka od histy zaś będzie opowiadać w radio, że w tym nauczaniu historii, to wiecie państwo, chodzi o coś głębszego. Uczniowie zaś lubią mnie nie dlatego, że realizuję program, ale dlatego, że chodzę na demonstracje i mam swoje zdanie. Tako rzecze babka od histy, a my nie możemy się tego jej zdania nigdzie doszukać. Widzimy bowiem, że to jest ten sam zestaw komunałów i komunikatów które emitują Michnik z Wojewódzkim.

O co chodzi w nauczaniu historii i dlaczego uczniowie nie lubią tego przedmiotu? Podręczniki do historii są chyba najgorsze ze wszystkich, treść zaś w nich zawarta może być określona jako wytrych. Tym narzędziem uczniowie mają otwierać skrzynki, jakie przed nimi stawia niełatwa rzeczywistość polityczno-społeczna, w której przecież chcą uczestniczyć i do tego ma ich przygotować szkoła. Podręcznik do historii to w zasadzie zbiór kłamstw i przeinaczeń, służący do umocnienia, jakże przecież niepewnej, wizji współczesnego świata. Treść, która go wypełnia jest niewiarygodna na poziomie elementarnym, a przez to stanowi wdzięczne tło dla różnych lansów uprawianych przez wyluzowane babki od histy. Cóż to bowiem jest zbuntować się przeciwko nie opresyjnemu wcale systemowi, który produkuje podręczniki mające być jakimś konsensusem, świeczką i ogarkiem, zbiorem baśni i pogodnych historyjek, z pocieszną pointą na końcu? Nic. To jest bardzo proste, tym prostsze, że sam ten podręcznik zachęca do działań określanych jako niestandardowe. Wskazuje też dokładnie co to znaczy postawa obywatelska, a czyni to na przykładach wziętych wprost z czasów pierwszej Solidarności. Tak naprawdę więc wszystkie babki od histy na świecie zajmują się umacnianiem narracji zawartej w podręcznikach do historii, ale nie podoba im się rząd, który uzurpuje sobie niesłusznie prawo do reprezentowania systemu demokratycznego. W rzeczywistości zaś jest rządem faszystowskim.

To nic, że wszystko to nie trzyma się kupy. Chodzi o personalia, o stwierdzenie, że to Wałęsa był bohaterem, a Kaczyński siedział na piecu kiedy trzeba było demonstrować. Chodzi o to, że to Frasyniuk jest człowiekiem poważnym i godnym, a ludzie, którzy opluwa i lży to nie ludzie, ale podludzie. I tak wkoło Wojtek.

Babka od histy wypłynęła – tak mówią – bo wezwali ją do kuratorium. Że też jeszcze nikt wezwany do urzędu skarbowego nie zrobił jakiejś kariery medialnej. Po tym wezwaniu nie wywalono babki od histy ze szkoły, uczy ona nadal, a można wręcz powiedzieć, że teraz zasiliła i wzmocniła stado świętych krów, które spacerować będą po ulicach miast wskazując nam wszystkim jak powinny wyglądać demokratyczne standardy wyrażania sprzeciwu przeciwko władzy. Wszyscy dobrze wiemy jak, bo mieliśmy próbki latem i wiosną.

Czy wobec takich postaw i takich pretensji, nauczanie historii w szkołach ma w ogóle sens? Myślę, że nie ma. Można w ten sposób jedynie zniechęcić ludzi do tego przedmiotu. Jeśli już zdecydowalibyśmy się uczyć dzieci historii, to na pewno nie historii demokracji, która lada moment może zakończyć swój niesławny żywot. Na razie jednak nikt nie opracował żadnego podręcznika, pozwalającego na stworzenie innej wizji. Nikt też – o dziwo – bo temat narzuca się sam przez się, nie zrobił na YT żadnego porównania podręczników do historii, z których uczą się dzieci w Polsce i w innych krajach. To mogłoby być ciekawe, ale chyba nie przysłużyłoby się demokracji. Poziom edukacji za to wzrósłby po takiej lekcji znacznie i może jacyś uczniowie zainteresowaliby się historią serio, a nie w taki sposób, który lansowany jest przez babkę od histy. Czy tak się w ogóle jeszcze mówi? Babka od histy? To jest cytat z Niziurskiego chyba, albo ktoś to podsłuchał w serialu Wojna domowa.