Do czego jest TV Republika czyli o pozorach

Zacznę od tego, o czym było wczoraj, czyli od teatru. Wymieniłem nazwiska dwóch reżyserów, których wcześniej w swoim podcaście wskazał Cezary Pazura. Jeden to Andrzej Bubień, który mieszka w Moskwie, a w Polsce zrobił kostiumowe przedstawienie na podstawie tekstów z czasów panowania Ludwika XIV, a drugi to Eugeniusz Korin, współwłaściciel Teatru 6 piętro, który mieszka w Polsce i ma w wiki biogram lepszy niż Picasso, a na pewno porównywalny. Ponieważ piszemy i mówimy o teatrze nie będziemy się przejmować rzeczywistymi powodami, dla których ten pierwszy jest w Moskwie. Teatr jest iluzją, jak często powtarza wujek Czarek, czyli Cezary Pazura. No więc tak, genialny reżyser Korin, który jest pół bogiem, albowiem ma teatr do spółki z aktorem Żebrowskim, wyreżyserował coś takiego: https://www.kupbilecik.pl/imprezy/108339/Bydgoszcz/Szk%C5%82o+Kontaktowe/

Przyznam, że mnie zatkało. Okoliczność, którą tu wskazuje, może, choć nie musi, świadczyć o tym, jak się w Polsce i w Rosji traktuje publiczność. Jeden z kolegów wskazał co prawda wczoraj na coś, co nazwał standardami rosyjskimi, ale jestem przekonany, że te pochodzące z tak zwanego życia rosyjskiego nijak się mają do standardów w rosyjskim teatrze. Mogę się mylić, ale przypuszczam, że tam format Szkła kontaktowego, mógłby, od biedy, być odegrany przez pijaków pod osiedlowym śmietnikiem. Nie w teatrze, gdzie ludzi idą celebrować swoją absolutną wyjątkowość. A przed wyjście zmieniają się z zapijaczonych mużyków w porządnych, czystych i pachnących aeu de cologne obywateli. W Polsce jest inaczej. Publiczność idzie do teatru, na przedstawienie zrobione przez pochodzącego z Rosji reżysera, po to, żeby tam zostać zdegradowaną do poziomu lumpa z podmoskiewskich blokowisk. Na to przedstawienie do tego ciągnięci są uczniowie ze szkół, bo teatr wiadomo – to kultura.

No dobrze, teraz przejdźmy do TV Republika, która – według najlepszych standardów – próbuje wychowywać widzów metodą a la reżyser Korin. To i tak dobrze, albowiem, o czym nigdy dość przypominania, w Polsce mieszka także inny rosyjski reżyser – Iwan Wyrypajew. No i ci co decydują o ramówce w ten telewizji mogliby sięgnąć do wzorów związanych jakoś z jego twórczością.

Od jakiegoś czasu Internet szydzi i wyraża oburzenie z powodu postawy niejakiej Elizy Michalik, niegdyś dziennikarki Gazety Polskiej, a dziś osoby związanej z mediami nurtu wrogiego wartościom przez tę gazetę krzewionym. Pani Eliza bowiem nagrała swoje wystąpienie, w którym domaga się, by Zbigniew Ziobro udowodnił, że naprawdę jest chory na raka. Nie będę tego tutaj pokazywał, bo i tak zrobiłem się ostatnio bardzo wulgarny, nie ma więc co przesadzać. Istotne jest dla naszych dzisiejszych rozważań to, że Eliza Michalik została kiedyś zatrudniona, rozumiem, że dla swoich zalet i umiejętności w najbardziej pryncypialnej gazecie ukazującej się w Polsce – w Gazecie Polskiej. Pisała tam jakieś śmieszne felietony, które dziś źli ludzie wyciągają z czeluści Internetu, żeby z nich szydzić. Widzimy, czytając je, że autorka nie zmieniła się wiele od czasów kiedy pracowała w GP i zaczynamy się zastanawiać jak to się stało, że w ogóle się tam znalazła? W sukurs przychodzi nam ramówka TV Republika. Widzimy tam bowiem tych samych ludzi, których wcześniej, na pohybel PiS zapraszano do TVP i TVP Info, a także osoby, które z jakichś powodów, stale muszą być pokazywane publicznie, na przykład Oskara Szafarowicza, który jest oczywiście przeciwieństwem Elizy Michalik, to znaczy jest szlachetnym, młodym człowiekiem, który nie drwi z ludzi chorych i cudzych nieszczęść.

Zadałem sobie wczoraj pytanie – po co PiS jest potrzebna telewizja? Otóż po to, żeby za jej pomocą przeprowadzać kampanie i wygrywać wybory. Czy to co widzimy w TV Republika w jakiś sposób prowadzi do zwycięstwa w wyborach samorządowych poprzez kampanię? Mam wrażenie, że nie. Prowadzi do eskalacji nastrojów i częstych wystąpień ulicznych, co ma w konsekwencji doprowadzić PiS do zwycięstwa w wyborach samorządowych. Działania te mają pełną akceptację prezesa i jego otoczenia, a specjaliści od mediów mówią, że ludzie właśnie takich formatów potrzebują. Czyli, żeby było jak w ruskiej płac karcie czyli wagonach bez komfortu, ale za to z dużą ilością wrażeń naturalnych, o których wspomniał tu wczoraj jeden z kolegów. Być może to prawda, ale doświadczenia ze świata pokazują, że jednak nie. Co w takim razie będzie jeśli PiS nie odwojuje miast w tym Warszawy? Wszyscy się cieszą, podobnie jak po poprzednich wyborach, że będą teraz mogli – nareszcie – porządnie konspirować. Nie podzielam tego optymizmu, tak jak nie podzielam optymizmu co do wyborów samorządowych. Ale – zawoła ktoś przytomny – tam nie ma optymizmu! Wszyscy dobrze wiedzą, że w Warszawie PiS nie wygra i nikt nawet nie stara się temu zaprzeczać. Pokazują tego Tobiasza, ale znaczenia to nie ma żadnego, jest za to wrażenie, że nie ma sensu wydawać pieniędzy na jakieś prezentacje, które i tak nie mają znaczenia. Bo – ludzie ich nie chcą, a Trzaskowski ma przewagę. Proszę Państwa, jeśli podchodzimy z takim nastawieniem do najważniejszych wyborów, w których jest wiele do zyskania, to nie miejmy potem pretensji, że organizacja którą chcemy widzieć u władzy zostaje zdegradowana. Na placu boju zaś pozostaje tylko TV Republika, ze swoją ruską ramówką, gdzie gwiazdą jest facet z aparatem na zębach. Potem będą wybory do PE, które zostaną potraktowane tak samo, albowiem i tak nic się nie da zrobić, a pieniędzy wydawać szkoda. No, ale jest TV Republika, można by coś tam pokazać, a przynajmniej udać, że komuś zależy. No raczej nie…skoro przed laty zatrudniono tam Elizę Michalik, a jak się ostatnio dowiedziałem, jest ona wraz z Tomaszem Sakiewiczem współautorką książki pod tytułem „Układ”, gdzie na okładce widać Milera i Leppera w miłosnym uścisku, to w zasadzie nie należy mnożyć pytań. Wszystko jest jasne.

Czy PiS może wygrać w wyborach samorządowych? Moim zdaniem może, także w Warszawie. Niestety wymaga to strategii, a na opracowanie takowej nie ma już czasu. Nie ma też czasu na opracowanie strategii do wyborów europejskich. Wszystko opiera się jak zwykle na emocjach i entuzjazmie tłumu. Być może tak ma być, a ja tutaj całkiem się mylę i nie mam racji. Czas pokaże, nie mówcie mi potem jednak, że nie ostrzegałem i nie płaczcie, jak tamci odbiorą koncesję TV Republika.

Przedwczoraj ktoś wrzucił na twitter link do artykuły z GW, w których wychwalano redaktora Rachonia i jego program prowadzony w języku angielskim. Ja zaś dowiedziałem się, że w tejże GW zwolniono wszystkich korektorów. Taka plotka krąży po mieście. Jest to, jak każdy się domyśla, oznaka upadku, który nastąpić może w każdej chwili. Nie zdziwiłbym się gdyby z tej kokieterii wobec Rachonia, nie zrodził się jakiś nieformalny układ, czyli tak zwane porozumienie ponad podziałami – Republika daje sygnał, że GW jest już „nasza” i wszyscy, którzy wpłacili na Republikę idą kupować gazetę Michnika. Każdy już bowiem, nawet najtępszy osioł, zauważył, że zdyscyplinowany i gotowy do poświęceń czytelnik i widz, jest tylko na prawicy. Reszta pozoruje wierność, udaje tylko, że się modli, chce okpić Pana Boga, jak Abram na początku filmu „Ziemia obiecana”. Prawica ma wiernych ludzi i oni w dodatku działają na sygnał. Tak więc moje przypuszczenia nie muszą być wcale takie głupie, jak się zdają.

O tym, jakie jest przeznaczenie TV Republika i tak zwanych pisowskich mediów zdecydują najbliższe wybory, które są już za miesiąc. Nie ma więc czasu na nic, a każdy zachowuje się tak, jakby nie wiedział, że coś się zbliża. Jeśli KO utrzyma władzę w miastach, zapomnijcie o sukcesach. Jeśli liczycie na małe miejscowości i wieś, bo był strajk rolników, możecie się srodze rozczarować. Możecie obudzić się w świecie, w którym gwiazdą mediów – już zjednoczonych – będzie Eliza Michalik. A wy, niczym Bogusław Radziwiłł, w ponurej swojej wizji, gdzie całować musiał rękę imć Piegłasiewicza wybranego na króla Polski, będziecie musieli muskać ustami paluszki kochanej pani kierowniczki.

Jeszcze jedno – pierwsze spotkanie w katakumbach odbędzie się 12 kwietnia w pałacu w Ojrzanowie. Gościem będzie, jak zapowiadałem, Piotr Naimski, a rozmawiać będziemy o sprawach bieżących. Tak jak zapowiedziałem, wchodzą ludzie z listy. Jest ona w zasadzie gotowa. Jeśli ktoś chce się jeszcze dopisać, ma czas. Listę zamknę jednak na tydzień przed terminem spotkania. Nie wiem ile tych spotkań uda mi się zorganizować, bo zapomniałem, że mam jeszcze zobowiązania związane z wykładami u ojców karmelitów we Wrocławiu. Najbliższe 7 marca. Można przyjść, ale trzeba jakiś grosik na ofiarę wrzucić