Katalog postaw fałszywych czyli czas zamknąć księgarnie patriotyczne

Jak to wczoraj ustaliliśmy komunistyczna propaganda, nawet w stanie wojennym, a może przede wszystkim wtedy, nie była podawana na chama, albowiem ktoś zrozumiał, że w ten sposób zniechęci ludzi to treści lansowanych przez władzę. Mieliśmy więc filmy psychologiczne, komiksy, festiwale piosenki, mniej lub bardziej udane, ale dające poczucie, że wszystko jest jednak w porządku i nie ma się za bardzo co rzucać. Ludzie oglądali swoich aktorów, wychodziły pisma kulturalne, w każdym większym mieście były lokalne tytuły. W Lublinie – „Kamena”, we Wrocławiu – „Wrocławski Tygodnik Katolików”. Było pismo – „Scena”, które kupowała moja siostra i świat wydawał się normalny, choć normalny nie był. Ilość nośników treści propagandowej i jej rozmaitość mogły budzić podziw. Dziś, w dobie upadku prasy, nikt sobie tego nawet nie potrafi wyobrazić. A tak przecież było. Władza miała wiele do ukrycia i wiedziała, jak to ukrywać.

Dziś kiedy nie mamy już takich ograniczeń, jak fałszywe intencje władzy i podejrzane zamiary, musimy wszystkie komunikaty traktować z jednakową atencją i we wszystkie jednakowo wierzyć, choć nie mają one w sobie żadnej uwodzicielskiej mocy. Dlaczego nie mają? Bo są podawane wprost bez żadnego, choć trochę liczącego się z wrażliwością widza i czytelnika opakowania. I tak wczoraj, bo wielu miesiącach, czy nawet latach nieobecności na wizji ujawnił się Jan Pospieszalski, który zrobił sobie zdjęcie z roll upem ruchu pro life, Stoi tam uśmiechnięty i wskazuje na obrazek widoczny na roll upie, gdzie widać dziecko w łonie matki. A wszystko jest podpisane – jestem pro life! Wiemy to od dawna. Nie ma żadnego powodu, by o tym przypominać akurat dzisiaj. Nie ma żadnej premiery poza tą, którą wskazałem – powrót Jana Pospieszalskiego na wizję po covidowym zesłaniu w niebyt – która by usprawiedliwiała taki lans. Poza tym my też jesteśmy pro life i nie widzimy potrzeby, by ogłaszać to za każdym razem kiedy wychodzimy z domu. Ktoś powie – może szkoda, bo gdybyśmy ogłaszali, to kliniki aborcyjne zniknęłyby z powierzchni ziemi. Jeśli ktoś tak myśli, niech cofnie się do oglądania serialu „Tylko Kaśka”, o którym mówiłem tu wczoraj. I niech sobie przypomni słowa – uczmy się od najlepszych. To jest takich, którzy chcieli utrzymać władzę i przeprowadzić swoje plany do końca. No więc zadajmy pytanie – czy celem ruchu pro life jest promocja Jana Pospieszalskiego? Nie przypuszczam. A czy celem Jana Pospieszalskiego jest promocja ruchu pro life? Ze zdania – jestem pro life – nie wynika to wcale.

Zostawmy schyłkową komunę i przyjrzyjmy się tej dopiero co zaimplementowanej w Polsce, tej powojennej, która była gorsza niż okupacja niemiecka. Mamy rok 58, Józef Franczak jeszcze żyje i się ukrywa, a na ekrany kin już wchodzi film Andrzeja Wajdy „Popiół i diament”. Film nakręcony na podstawie powieści Andrzejewskiego, który wskazuje jak różnorodne postawy reprezentowali Polacy wobec nowej władzy. Główną rolę zaś w tym filmie gra, spokrewniony z rodziną Jaruzelskich, Zbigniew Cybulski. Staje się on głosem pokolenia, a jego postawa kształtuje wiele innych postaw. I wszystkie one są buntownicze. W 1956 ogłoszono amnestię, dla tych co przeżyli w celach śmierci, a dwa lata później władza już lansuje buntownicze postawy. A Franczak będzie żył jeszcze 5 lat, zanim go w końcu zastrzelą w obławie.

To jest tempo ekspresowe. Normalność w PRL zaprowadzana jest z takim samym impetem, jak gospodarka planowa.

W roku śmierci Józefa Franczaka, Tadeusz Nalepa i Mira Kubasińska zostają nagrodzeni na konkursie młodych talentów w Szczecinie. Rozpoczyna się złota era polskiego big beatu. Czyli co takiego? Udawanie zagranicznych, głównie amerykańskich wykonawców, podkradanie im pomysłów, słuchanie radia Luksemburg i życie towarzyskie w grupach, gdzie zainstalowani są donosiciele. Ktoś powie, że to tak samo, jak w Ameryce, w czasie wojny wietnamskiej. W zasadzie tak samo, spróbujcie jednak kupić coś w sklepie mięsnym, bez kolejki, w roku 1963, w Szczecinie. I porównajcie do z ofertą takich sklepów, na przykład, w Austin.

Władza wkłada spory wysiłek w organizowanie życia kulturalnego, a wszystko po to, by ukryć swoje intencje i stworzyć pewien zestaw złudzeń. Najważniejszym złudzeniem jest takie oto – już za chwileczkę, już za momencik, polski film dostanie Oscara. Ludzie naprawdę w to wierzyli. Wydawało im się, że „Noce i dnie”, albo „Potop” mogą dostać Oscara. Takie rzeczy były niemożliwe. I nadal są niemożliwe, bo nasza władza nie ma takich umocowań. Oscary zaś służą do tego, by widzowie amerykańscy, a przede wszystkim sami filmowcy mieli się czym ekscytować.

Dziś jednak jest dokładnie tak samo, władza przekonuje nas, że polski film może dostać Oscara, choć żaden z tych filmów, nawet w najmniejszym stopniu nie przypomina wymienionych wyżej produkcji. Wszystkie one są nieprawdopodobną nędzą.

Nie mówię o władzy Tuska, bo ona prędzej zamieni się w jakieś wice-gestapo, niż zacznie kokietować ludzi. Wyborcy Tuska bowiem nie potrzebują kokieterii, chcą gwarancji, że znajdą się po tej właściwej stronie drutów kolczastych. I tyle. Nie wiedzą biedacy, że Tusk takich gwarancji udzielić im nie może.

No, ale teraz chcę pomówić o władzy poprzedniej, która udawała późnego Gierka, bez oferty późnego Gierka. Dlaczego tak było? Bo nasza władza żyła energią wysysaną z nas. Potem reglamentowała ją pośród swoich zaufanych ludzi. Temu przeznaczając działkę pro life, a tamtemu kulturę wysoką, inny jeszcze dostawał muzykę popularną, a wszystko to było żywione emocjami wyborców i tych frajerów, którzy wymieniali się w sieci swoimi pomysłami, ekscytacjami, planami i marzeniami. Wszystkie zaś te rurki z energią koncentrowały się w TVP. A jak ktoś spośród nich za bardzo się rzucał, ten dostawał czasowo wilczy bilet i musiał się gdzieś tułać na peryferiach galaktyki. Teraz nastał czas spektakularnych powrotów. Czyli – można rzec – J23 znowu nadaje.

Co z tym wszystkim mają wspólnego księgarnie patriotyczne? Są pewnym symbolem. Dawno temu, kiedy okazało się, że bez lęku przed Michnikiem możemy kolportować treści inne niż te ukazujące się w GW, powstał pomysł, by organizować księgarnie patriotyczne, a w nich żenić tak zwaną nagą prawdę. Po jakimś czasie okazało się, że prawda wcale nie jest taka naga, a sprzedaż książek leci na pysk. Dlaczego? Albowiem te niby patriotyczne księgarnie były miejscem gdzie kolportowano nie prawdę, a emocje bez opakowania, jak tę wspomnianą wczoraj rąbankę na straganach, którą przerzucali z ręki do ręki bezzębni sprzedawcy. Po gołe emocje zaś ludzie idą do Internetu i to, co tam znajdą, wystarcza im do zaspokojenia różnych głodów nerwowych, jak to ujmował sto lat temu Ludwik Krzywicki. Nic więcej ich nie obchodzi. W miejscach gdzie nerwy i dygoty koncentrują się, gdzie wibracje są największe, stawia się Pospieszalskiego, albo kogoś innego, kto utwierdza pogubionych biedaków, że mają słuszność i podążają dobrą drogą. Nic więcej nie jest naszej władzy potrzebne.

No dobrze, a co jest potrzebne nam? Czy już się zorientowaliśmy jakoś w tej kwestii i wysłaliśmy gdzieś jakieś zapytania? Czy może żyjemy obawą, że ktoś nam zwymyśla od estetów, co mają muchy w nosie? Czy już wiemy czego chcemy? Ja wiem. Wiem też, że kiedy okaże się – po wyborach kwietniowych – że PiS mimo słabego zaangażowania w kampanię, odzyskał nieco terenu, tamci zaczną znów organizować spędy, festiwale i spotkania, na których ludzie kultury, całkiem bez kultury, będą im tłumaczyć, że Kaczyński to samo zło. Odpowiedzi ze strony naszej władzy nie będzie. I to także jest dla mnie jasne. Władza bowiem, zwana naszą, zatrzymała się, w wymiarze propagandowym, na etapie organizacji znanej jako Służba Polsce, czyli SP. I nie może ruszyć z miejsca, choć wszyscy junacy dawno posiwieli i kałduny im porosły, jak hipopotamom. Dalej jednak dzielnie skandują hasła i nie widzą potrzeby zmian. Ludzie się łudzą, że zmieni to Stanowski, ale chyba nie. Wczoraj zastanawialiśmy się z kolegą onyxem, kiedy Stanowski zaprosi do swojego programu Leszka Żebrowskiego. Myślę, że nigdy. Jeśli był tam Lejb Fogelman, to Leszka tam być nie może, a jeśli będzie to naprawdę się zdziwię. Na dziś to tyle. Aha, jeszcze jedno – ciekawe co by się stało, gdybym nagle wydał serię książek pro life, opowiadających o różnych dramatach związanych z aborcją. Co w to końcu dla mnie jest. Dwa tygodnie na jedną książkę, do tego ilustracje, tak jak tutaj i szafa gra.

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/ksiaze-kiusiu-powiesc-o-misjach-jezuickich-w-japonii/

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/przysiega-wodza-huronow-powiesc-z-czasow-jezuickich-misji-w-kanadzie/

Myślicie, że Janek Pospieszalski by mi to trochę podpromował w TV Republika? A jeśli nie on to może Kaja Godek, albo ktoś z czołowych działaczy ruchu pro life?

Teraz ogłoszenia. Ludzie mnie pytają czy spotkanie z Piotrem Naimskim 12 kwietnia to konferencja? Nie, to wieczorek. Spotykamy się, gadamy i wyjeżdżamy, no chyba, że ktoś sobie wykupił pobyt w hotelu. No, ale to jest już indywidualny wybór. Jedzenia też nie będzie tylko kawa. Impreza, jak wielokrotnie pisałem, ma charakter prywatny, wchodzą na nią ludzie z listy.

IX konferencja LUL Odbędzie się, zgodnie z zapowiedzią, w hotelu Polonia w Krakowie. Termin 8 czerwca tego roku. Ilość miejsc ograniczona do 50, bo sala jest mała. Wpłata – 380 zł od osoby. Na pewno wystąpi prof. Andrzej Nowak. Tytuł wykładu poda nam później. Zostało już tylko 27 miejsc.

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/udzial-w-9-konferencji-lul/

Prócz prof. Nowaka potwierdzili swój udział: Piotr Kalinowski, czyli nasz kolega Pioter, który wygłosi wykład pod tytułem „Zaginione imperia”, kolejnym wykładowcą będzie Piotr Grudziecki, czyli nasz kolega Grudeq, który wygłosi wykład pod tytułem „Prawo spadkowe”. Sorry querty, ale z nimi o tym rozmawiałem już rok temu. Kolejnym wykładowcą na konferencji w Krakowie będzie prof. Ewa Luchter-Wasylewska, która wygłosi wykład „Enzymy – niezwykle biokatalizatory”. Wczoraj swój udział potwierdził dr Adam Witek, który wygłosi wykład pod tytułem „Kto się boi CO2 ? Albo co ma laser (molekularny ) do wiatraka”. Ostatnim wykładowcą będzie pan Michał Chlipała z Collegium Medicum UJ, który wystąpi z prelekcją zatytułowaną „Historia ewakuacji medycznej z pola walki”. Zostało już tylko 32 miejsca.

W dniach 6-7 lipca 2024 odbędą się Targi Książki i Sztuki. Tym razem w pałacu w Ojrzanowie.

Jeśli nic nie stanie na przeszkodzie, w dniach 10-11 sierpnia będziemy z Hubertem na festiwalu Vivat Waza w Gniewie. To duża impreza a my będziemy mieć tam spotkania autorskie w związku z książką „Gniew. Bitwa Wazów” oraz kolejną – „Porwanie królewicza Jana Kazimierza”. Dostaniemy też stragan w rynku, gdzie wystawimy nasz towar – książki i ilustracje, a także koszulki.

Wizyta we Wrocławiu zaowocowała tym, że znalazło się tam trochę egzemplarzy Wspomnień księdza Bliźnińskiego. Ja zaś odnalazłem jeszcze 6 egz. III tomu Baśni polskich. Sprzedaję drogo. Nie ma przymusu kupowania, to tylko oferta.

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/waclaw-blizinski-wspomnienia-mojego-zycia-i-pracy/