O wyższym i niższym porządku

Miałem dzisiaj pisać o morzu, bo ukazał się nowy numer „Szkoły nawigatorów”, ale napiszę o czymś innym. Wczoraj reprezentacja Polski przegrała mecz z Mołdawią. A wygrywała ten mecz dwa do zera. W drugiej połowie Mołdawianie strzelili trzy gole i było zamiecione. Nasi przewracali się na piłce i nie potrafili strzelić do pustej bramki. Wyglądało to okropnie, a najgorzej wyglądał trener Santos, który najwyraźniej się nie spodziewał takiego obrotu spraw. Mógłbym się tym nie zainteresować, ale chciałem zestawić przed Waszymi oczami kilka wypadków, które moim zdaniem łączą się ze sobą ściśle, choć pochodzą z zupełnie różnych obszarów. Prócz tego, że w piłce nam nie idzie, dzieją się także inne rzeczy. Oto wczoraj, na twitterze, ktoś zacytował wypowiedź ministra Macierewicza, który po obejrzeniu filmu „Reset” powiedział oburzony, że Tuskiem i Sikorskim powinien zająć się prokurator. Przepraszam, ale do kogo pan minister kieruje ten komunikat? Takie okrzyki po tym filmie mógłby wydawać niezorientowany w niczym wujek Bogdan, którego nagle obudzono na weselu i w krótkich żołnierskich słowach opowiedziano mu jak jest, nie zaś minister, który ostatnią dekadę zajmował się zamachem smoleńskim. Jeśli ministrowi się zdaje, że te jego opinie wzmacniają przekaz, jaki niesie film, to się niestety myli. One go osłabiają, samego zaś ministra czynią kimś w rodzaju Lewandowskiego we wczorajszym meczu – bramkę strzelił, ale nie miało to żadnego wpływu na wynik.

Nie wiem czy pamiętacie, ale Tomek Bereźnicki narysował ostatnio dla Muzeum Getta w Warszawie komiks, który miał w tym muzeum promocję. Na Placu Grzybowskim zaś ciągle można oglądać wystawę plansz z tego komiksu. Jeśli myślicie, że w czasie gdy trwała promocja albumu, jakieś „nasze” wydawnictwo albo redakcja się tym zainteresowały, to jesteście w błędzie niestety. Nikt nie powiedział, ani nie napisał o tym słowa. Poza oczywiście krytyczną recenzją napisaną przez jakąś panią z Polin, wystraszoną najwyraźniej tym, że PiS, który stworzył Muzeum Getta będzie je zbyt mocno promował kosztem Polin właśnie. Teraz już widzimy, że żadnego niebezpieczeństwa nie ma. Pisowskie Muzeum może sobie coś tam robić i wystawiać nawet na jednym z głównym placów stolicy, ale znaczenia to w przekazie medialnym mieć nie może. Tam bowiem królują pewniaki. Takie jak film „Reset”, który wywołuje stosowną reakcję ministra Macierewicza – powinien się nimi zająć prokurator. Czy ktoś może wyjaśnić ministrowi, że w jego przypadku najlepiej by było gdyby znacząco milczał w takich kwestiach i co najwyżej unosił brew w zdziwieniu?

Od 9 czerwca w kinach dystrybuowany jest fabularyzowany dokument o rodzinie Ulmów. I co? Jeśli sądzicie, że ktoś napisał o tym obrazie choćby jedno zdanie, znów jesteście w błędzie. Po prostu zaległa cisza. Ona jest dość znacząca, albowiem film ten zrobił reżyser spoza układu, który dostał co prawda pieniądze na swoją produkcję, ale nie porozmawiał wcześniej z odpowiednimi ludźmi, którzy mogliby w sprawie promocji jego dzieła coś przedsięwziąć. I nie mówcie mi, że ta promocja zacznie się we wrześniu, wraz z uroczystościami beatyfikacyjnymi. Nie zacznie się. Wtedy bowiem będzie trwać już kampania wyborcza i nic poza tym nie będzie ważne. W zasadzie już tak jest i wszystko poza wyborami straciło na znaczeniu. Ludzie zaś z PiS zachowują się jak reprezentacja we wczorajszym meczu, są tak pewni zwycięstwa, że przestali się właściwie przejmować czymkolwiek. Brudziński odwołał konwencję w Łodzi, bo pani prezydent chciała przeznaczyć pieniądze z wynajmu Atlas Areny przeznaczyć na in vitro. Może szkoda, bo Łódź to ważne miasto, a poza tym, różni frajerzy, tacy jak ja, czekali, aż na tej konwencji zostaną ogłoszone kolejne rewelacji, podobne do tych, które ogłoszono wcześniej. Bo na to czekamy prawda? Jeśli ich nie będzie to znaczy, że mamy sytuację jak we wczorajszym  meczu. Cała drużyna liczyła na to, że Mołdawianie przestraszą się Lewandowskiego i sami zejdą do szatni. A minister Macierewicz liczy, że jakiś prokurator zainspirowany filmem „Reset” wyda nakaz aresztowania Tuska i Sikorskiego, sam z siebie oburzony tym co zobaczył w telewizji. Zasugerowałbym jednak coś innego, co dla samych zawodników biorących udział w imprezie może być zaskoczeniem – tak się nie musi stać, a wynik jest niepewny do samego końca.

Czekamy co jeszcze PiS pokaże przed wyborami, bo na tym polega dobra kampania, żeby na sam koniec wyciągnąć z kapelusza jakiegoś królika. I żeby to nie były kolejne odcinki serialu „Reset”. Czy tak będzie? Do niedawana miałem wręcz pewność, po mianowaniu Brudzińskiego szefem kampanii i po wczorajszym meczu, czuję się nieco inaczej.

Wróćmy do filmu o rodzinie Ulmów, bo to jest moim zdaniem szalenie ważne. Oto powolutku, na skromnych budżetach, zaczynamy wreszcie robić coś, co jest istotne, poważne, trwałe i ma szansę zapaść w pamięć, albowiem nie można wobec tej zbrodni przejść obojętnie i jej zapomnieć. Tym bardziej, że wyraźnie widzimy iż następuje jakieś odwrócenie pojęć i wartości. I ono jest widoczne nie tylko w zachowaniu migrantów na wyspie Kos. Córka czy też wnuczka jednego ze zbrodniarzy napisała do twórców filmu list, w którym wyraziła wdzięczność, że zainteresowali się jej ojcem. Pani ta bowiem niczego, ale to dokładnie niczego nie rozumie. Podobnie jak cały parlament europejski i wszystkie jego komisje i podkomisje. Wiadomość ta, która powinna być grzana przez tydzień, zniknęła z twittera, a w mediach w ogóle się nie pojawiła. Myślę, że powód jest banalny, stała by się promocyjną trampoliną dla filmu, którego przecież nie zrobił nikt ważny, żaden reprezentant wyższego porządku, tak dobrze wyczuwalnego wokół, żaden z ludzi, którzy jak wczoraj reprezentacja, przymierzają się do świętowania wielkiego sukcesu w nadchodzących wyborach. I to będzie ich sukces, żeby nie było. To nic, że nie znalazł się żaden prokurator, który wsadził Tuska, ważne, żeśmy mu dokopali i wszystko poszło w mediach.

Nad filmem o Ulmach zaś zaległo milczenie. Czym w takim razie żyje twitter? Ekranizacją przygód Pana Samochodzika, którą niebawem wypuści Netflix, a także rozpoczętymi właśnie zdjęciami do filmu o kapitanie Żbiku. Mam nadzieję, że nikt nie będzie tak głupi by nakręcić film o kadrze trenera Górskiego. Choć przecież wszystko może się zdarzyć. Wyraźnie tu widać, że czerwone buty redaktora Rachonia rządzą, twórcy wybierają przeszłość, bo im się, z jakiegoś powodu, dobrze kojarzy. A może po prostu wiedzą, że na te idiotyzmy, pójdą do kina wszyscy i oszczędzi się trochę na promocji. Rodziną Ulmów zaś nie ma się co przejmować. Przyszli i sobie pójdą, a ludzie i tak zapomną, szczególnie, że szykuje się wielki sukces i podział naprawdę dużego tortu. Obawiam się – obym nie miał racji – że parę osób może się nim zadławić. No, ale poza wszystkim życzę tym, którzy będą go dzielić smacznego.

Przypominam, że już za nieco ponad tydzień, w dniach 1-2 lipca odbędą się w Grodzisku Mazowieckim Targi Książki i Sztuki.

Od wczoraj zaś w sprzedaży jest nowy numer kwartalnika „Szkoła nawigatorów”

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/szkola-nawigatorow-nr-36-poswiecony-morzu-i-zwiazkom-rzeczpospolitej-obojga-narodow-z-morzem/