O konieczności wydawania pieniędzy na luksusy

Opublikowany tu wczoraj tekst, w połączeniu z tym co wyrabiają politycy opozycji, prowadzi nas nieuchronnie do następującej konkluzji – Niemcy chcą nas zdegradować i opakować tę degradację w wybraństwo.

Nie wiem czy pamiętacie jeszcze konferencję w Kazimierzu Dolnym i wykład prof. Anny Kocur oraz dyskusje po nim? Jeśli nie – przypomnę. Pani profesor, jak wielu historyków przed nią i zapewne także wielu od niej młodszych dopatruje się przyczyn niewydolności ekonomicznej i politycznej Polski w zbyt rozrośniętej kaście ludzi uprzywilejowanych, która u nas liczyła sobie kilkadziesiąt procent społeczeństwa, a na zachodzie ledwie kilka. W chwilach kiedy szlachta w Polsce traciła z oczu rację stanu, można było ją przekupywać byle czym, najczęściej nowymi przywilejami i towarami luksusowymi sprowadzanymi z zagranicy. I to jest prawda, ale przy założeniu, że elita nie rozumie racji stanu. No to zadajmy teraz pytanie – czy niemieckie elity rozumieją rację stanu? A jeśli tak, to jak ją rozumieją? Po zacytowanym tu wczoraj tekście Goethego oraz po wszystkich korowodach związanych z KPO, widzimy, że rozumienie racji stanu w Niemczech polega na tym, by doprowadzić do systemowej biedy wszędzie poza Niemcami. Tego bowiem dotyczą deklaracje rządów północno-wschodnich landów usiłujących blokować budowę elektrowni atomowych w Polsce. Tego dotyczą wszystkie protesty Niemców związane z Odrą. Jeśli oni czymś nie zarządzają, ma być tam nędza. To jest najprostsze i najklarowniejsze rozumienie niemieckiej racji stanu przez niemieckie elity od czasów Goethego. Czy wobec tego istnieje jakiś inny sposób rozumienia tej racji? Nie wiem i nie będę tego dziś dociekał.

Wszelkie deklaracje niemieckich polityków dotyczące Polski, o ile w ogóle padają, są dla nas degradujące albowiem Niemcy starają się Polski nie dostrzegać w szerokim spektrum spraw międzynarodowych. To jest jakaś tam lokalna sprawa, pomiędzy rządem w Berlinie, a niemieckimi mianowańcami w Warszawie. Wokół tak wytyczonej osi kręcą się wszystkie narracje opozycji skierowane do Polaków. Większość z nich jest podszyta troską. I tak poseł Neuman – czy jak on się tam pisze – ten z krzywym nosem – nagrywa podcasty z zakupami z Lidla. Pokazuje produkty, które podrożały za rządów PiS, pokazuje też przy tym swoją nieszczerą twarz. Przekaz ten adresuje do ludzi, których uważa za głupszych, biedniejszych i słabszych od siebie. Kłopot w tym, że trudno tu doprawdy znaleźć kogoś głupszego od niego. Nawet wśród resortowych emerytów. To jednak Neumanowi nie przeszkadza, albowiem on nie mówi od siebie tylko realizuje obowiązujące nad Wisłą założenia niemieckiej racji stanu. Czyli przemawia do tych Polaków, których widzą Niemcy w swoich dziwacznych projekcjach.

I wróćmy teraz do polskiej szlachty, która była od czasów najdawniejszych najbardziej znienawidzona przez niemieckie koła polityczne. A to ze względu na swoją samodzielność i ze względu na możliwość szastania pieniędzmi na prawo i lewo. Z tego oczywiście zrobiono narzędzie politycznej degradacji i Bismarck starał się przedstawiać ziemiaństwo wielkopolskie, jako pijanych bankrutów. Co nie było prawdą, dobrze o tym wiemy. Jestem przekonany, że do dziś działa ten schemat, a Polak dobrze sytuowany pozwalający sobie na luksusy, w dostępnym dla siebie obszarze cenowym, wywołuje w Niemcu nieszczere zaciekawienie, które następnie przeradza się w niechęć, a na końcu we wściekłość. Niemcy bowiem mają wdrukowane do mózgu oszczędzanie. I przeważnie jest to oszczędzanie idiotyczne. W tym zresztą dopatrują się źródeł swojego sukcesu, choć nie jest to prawda. Z tego powodu, że ich sukces jest sukcesem na tle ludów, które udało im się zdegradować. Valser wielokrotnie pisał jak w Szwajcarii postrzegani są Niemcy i chyba żaden obywatel niemiecki, nie przyjechałby do Szwajcarii, żeby szpanować miejscowym swoją kulturą bycia i pieniędzmi. Co w Polsce i w Czechach się zdarza.

Polityka Niemiec polega także na wywoływaniu kompleksów. Tym zajmują się w Polsce media niemieckie, które udają media polskie. Sprawy te były wielokrotnie omawiane i wszyscy wiedzą o jakie media i których dziennikarzy chodzi.

Nie wiem, jak Wy, ale ja najgorzej znoszę ten przekaz sprowadzający wszystko do kwestii cenowych. To jest wprost myślenie niemieckie, które – bez żadnych podstaw przecież – ma przekonać Polaków, że żyją w piekle drożyzny. Jeśli zaś ktoś już coś wydaje, robi to pod przymusem i najlepiej, żeby miał z tego powodu wyrzuty sumienia. Prymitywizm tego przekazu bije po oczach, bo ci, którzy się nim posługują nie oszczędzają przecież. Hołownia wyszedł ostatnio i powiedział, że po wyborach załatwi wszystkim bilet na wszystkie pociągi w kraju z 150 zł. Po co on to powiedział? Bo mu się zdaje, że ludzie uważają 150 zł za luksus. Moim zdaniem ktoś powinien Hołowni zamalować zgniłym pomidorem w gębę. Może by się trochę opamiętał.

Narracje mające przekonać ludzi, że idiotyczne oszczędności na sprzęcie obronnym, na programach dla rodzin, na transporcie, spowodują, że Polska rozkwitnie, tak jak Niemcy, zmierzają wprost do wrogiego przejęcia i okupacji. Wiem oczywiście, że ludzie chętnie je akceptują. Przed zimą nasłuchałem się o tym, jakie będą kłopoty z opałem, ile kosztuje węgiel, że nie można tyle wydawać, że będziemy siedzieli w zimnie. To jest właśnie degradacja – takie gadanie. Nazywa się to często – nieszczerze bardzo – sprowadzeniem spraw do ludzkiego wymiaru. To nie jest żaden ludzki wymiar, to jest wymiar syberyjski. I wszyscy politycy opozycji, jak jeden, chcą, żebyśmy się w tej Polsce czuli jak na Syberii. Więcej, żeby każde spotkanie w szerszym gronie kończyło się narzekaniem na trudną sytuację ekonomiczną w kraju podlaną jakimś sosem szyderstwa, które w przestrzeni publicznej emitują kabarety.

Na drożyznę najbardziej narzekają ludzie, którzy nie mają powodu skarżyć się na pobory, ale zdaje im się, że opowiadając te swoje dyrdymały, będą jak poseł Neuman – cwaniakami z grubym portfelem, którzy ustawiają życie biedniejszym od siebie. Nie będą, bo to oni są celem takich jak Neuman, a on i jego niemieccy patroni mają już gotowe pakiety rozwiązań, które pozbawią tych sympatyków zdrowego oszczędzania wszystkich zasobów, a nawet drobniaków z kieszeni. Potem im powiedzą, że okradł ich Obajtek i oni uwierzą, albowiem nikt przenigdy nie przyzna się przed sobą, że został oszukany. W dodatku na własne życzenie.

Wrócę jeszcze do Niemców, kiedy w zeszłym roku byłem w Sulejowie, gdzie bardzo lubię jeździć, było tam pełno niemieckich turystów. Powód jest jasny – u siebie za pobyt w takim obiekcie, przy tak świetnej kuchni, piwie i terenach rekreacyjnych, w skład których wchodzą lasy, wielkie jezioro, spławna rzeka i ścieżki rowerowe, musieliby zapłacić dziesięć razy tyle, co w Polsce. Siedzieli tam ci Niemcy i patrzyli na nas z pewnym niepokojem. Pomyślałem sobie, że Sulejów Sulejowem, ale jak oni by pojechali do takich Chlewisk, albo do Trojanowa, gdzie nie ma śladu niemieckiej kultury, jak w zamku w Karpnikach czy Wojanowie, jakby zobaczyli co tam jest, wojna byłaby pewna.

Dlatego też z powodów, które zostały wyżej opisane nasze konferencje, do organizowania których powrócimy późnym latem, będą się odbywać w obiektach luksusowych. Może nie bardzo luksusowych, ale na pewno nie takich które się wyróżniają na tle całej oferty konferencyjnej. Tak nam dopomóż Bóg i wszyscy święci. Żadnych krytycznych uwag na ten temat słuchał nie będę.