Odtajnienie, kulisy, demaskacja

Dziś w zasadzie będzie o tym samym, albowiem z niepokojem czekam na dostawę książek, która ma się pojawić jakoś niebawem, ale dokładnie nie wiem jeszcze kiedy. Zaplanowałem przed nowym rokiem jeszcze trzy tytuły i one wszystkie są już w drukarniach. Będą wchodzić do sprzedaży po kolei. Jeden to nowy zupełnie format z ilustracjami Huberta Czajkowskiego. Tak jak już mówiłem po wielokroć, przed nowym rokiem muszę pozbyć się z magazynu możliwie wielu egzemplarzy starszych tytułów. Ze względu na podatek, który muszę zapłacić na początku nowego roku od tego co leży w magazynie i ze względu na powierzchnię, która gwałtownie się skurczyła, albowiem we wrześniu musieliśmy wynieść się z dużego biura do całkiem małego. Dlatego jutro znów zarządzę dwudniową promocję trzech tytułów, które będą dostępne po znacznie obniżonej cenie. Nie mam niestety wyjścia.

Teraz zaś chciałbym pomówić o najważniejszych publicystycznych fetyszach, jakie są dziś dostępne zmysłom i rozumowi. Na pierwszym planie jest oczywiście odtajnienie. Codziennie ktoś ujawnia jakieś truizmy, znane od lat i nazywa to odtajnieniem. Przy czym jasne jest cały czas, że nikt niczego naprawdę nie odtajni, bo utajnione są przede wszystkim personalia, a nie mechanika procesów, które przebiegają przed naszymi oczami. Ludzie zaś, którzy je realizują nie utajniają się specjalnie, a wręcz wskazują na swoją rolę, żeby wszyscy mieli świadomość kim oni są i problem do rozwiązania – jak się zachować, żeby być bezpiecznym.

Od wczoraj słyszę o odtajnieniu amerykańskich planów wobec Europy wschodniej. To akurat sam mogę zrobić bez większego trudu. Amerykanie postanowili, wobec sytuacji na Bliskim Wschodzie, uwierzyć Niemcom, że nie będą oni kolaborować z ruskimi, ale zabiorą się serio i poważnie za nadzorowanie planu przeniesienia produkcji z Chin na teren Polski i Ukrainy. Tylko w ten sposób można wyjaśnić, postawę Brzezińskiego wobec posłów opozycji, która szykuje się do rządzenia. Oczywiście Amerykanie zawiodą się srodze, albowiem Niemcy niczego takiego nie zamierzają robić. Będą za to negocjować warunki, które – z błogosławieństwem USA – doprowadzić ich mogą w końcu do pełnej i niekwestionowanej władzy nad Polską. Czy tak się stanie rzeczywiście? Mam nadzieję, że nie, albowiem nikt nie jest chyba tak głupi, by sądzić, że opanowawszy ekonomicznie i politycznie Polskę Niemcy natychmiast nie zerwą stosunków z USA i nie zadzierzgną wiecznej przyjaźni z Moskwą, która przecież i tak realnie istnieje, ale się o niej nie mówi. Pytanie – kiedy nastąpi opamiętanie w Waszyngtonie? Moim zdaniem niebawem. Przy pierwszym gwałtownym ruchu Tuska, który musi nastąpić, albowiem na to opiewają jego kontrakty z Berlinem. Wielu ludzi co prawda uspokaja siebie i bliźnich gadaniem, że nawet jeśli opozycja przejmie władzę to nic się nie zmieni, ale mnie to nie przekonuje.

Kolejnym fetyszem są kulisy. Wszyscy piszą książki o kulisach władzy, a ostatnio o kulisach PiS. Napisał to niejaki Dziubka, który o PiS nie ma pojęcia, albowiem wiedzę o partii czerpie z TVN 24. No, ale to wcale nie przeszkadza, chodzi bowiem o to, by zaprezentować się w rozpoznawalnym przez odbiorcę formacie. To samo czyni, na przykład, Sławomir Koper, znany pisarz demaskator, którego podcasty puszczane są na fejsbuku. Po zdemaskowaniu II RP, wczesnego PRL, późnego PRL, przeszedł teraz do demaskowania gwiazd estrady końca PRL i początku tak zwanej wolnej Polski. Wiele przy tym mówi o wódce.

Kolejnym zaś fetyszem jest demaskacja, jako taka, która króluje w TVP. Jest tam ze sześć chyba formatów demaskatorskich, których efektem jest to, że Tusk dziś szykuje się na premiera, a Morawiecki idzie do Interii, żeby tam udzielać wywiadu.

Ludzie skończcie z tym, bo to jest droga na manowce. Niech tamci zajmują się demaskacjami, odtajnianiem i kulisami. Niech się w tym babrzą ile wlezie i niech całe swoje, nędzne postaci pokryją tym szlamem. Wy zajmijcie się promocją rzeczy ważnych. Tym bardziej, że demaskacje następują same, jedna po drugiej. Oto, na przykład, była minister kultury Omilanowska powiedziała, że nie należy kontynuować odbudowy Pałacu Saskiego. Wiedziałem, że historycy sztuki to po większej części sprzedajni durnie, ale że była minister wyskoczy z czymś takim, to się nie spodziewałem. Obiekt, który podniesie wartość miasta, przyciągnie turystów, będzie na siebie zarabiał, obiekt wokół którego można nakręcić dziesiątki atrakcyjnych narracji i kampanii promocyjnych, przeszkadza specjaliście z zakresu historii sztuki. To jest dopiero demaskacja i odtajnienie intencji. Jaką idiotką trzeba być, żeby wyemitować podobny komunikat? Omilanowska twierdzi, że Plac Piłsudskiego zawsze był wygwizdowem. Tu już całkiem nie wiadomo co rzec, bo cóż to może znaczyć – zawsze? No i koniecznie trzeba wspomnieć, że Manhattan też był kiedyś wygwizdowem, że o miejscach takich jak Vancouver nie wspomnę.

Przeciwieństwem demaskacji, odtajnienia i kulis jest uwiarygodnienie, które też ma w Polszcze naszej specyficzny smak. Oto mój ulubieniec Oskar Szafarowicz, którego popierają wszyscy prawi patrioci, zrobił sobie zdjęcie na tle jakichś krzaków i podpisał je – na grzybobraniu. Mogłem się tylko uśmiechnąć, bo pan Oskar kojarzy mi się z wieloma rzeczami, ale z grzybobraniem akurat nie. Oczywiście, zaraz obskoczyły go jakieś trolle, wskazując iż odziany jest w kurtkę za 9 tysięcy, bo to akurat było dla nich ważne. Dla mnie istotny jest fakt, że młody człowiek, który rozpoznawany jest poprzez serię kabotyńskich wystąpień, o charakterze dobrze już znanym z wcześniejszych podobnych wystąpień innych ludzi, uważa, że w oczach przyszłych wyborców uwiarygadnia go zdjęcie z grzybobrania. Żeby chociaż jakiegoś grzyba pokazał, co go znalazł, ale nie…Zapewne dlatego, że mogłoby się to dlań skończyć źle.

Jakby tego było mało w Onecie ukazał się tekst o tym, co aktualnie porabia Magda Ogórek. W Onecie!!!!!!!!!!! Otóż okazało się, że pani Magda pojechała do Watykanu, żeby tam badać archiwa, co zapewne zaowocuje nową, demaskatorską książką o ukradzionych artefaktach. Przerwała jednak swoją kwerendę, żeby na dzień zaduszny wrócić do Polski, pójść na cmentarz i zadumać się nad przemijaniem oraz nędzą ludzkiego losu. Ponoć zrobiła sobie nawet zdjęcie nad grobem Grzegorza Ciechowskiego. Aż żal, że nie zabrała ze sobą Oskara i musiał on sam szwendać się po lesie w poszukiwaniu grzybów, na których się przecież nie zna.

Jak widać ludzie mediów nie mają dla nas litości. A to nie koniec, bo przecież są jeszcze ci, co pozostali, i nie ratują swojej pozycji poprzez kolaborację z Onetem. Już zapowiedzieli, że powstanie nowa platforma patriotycznych mediów w oparciu o TV Republika i koncern Polska Press. Szykujcie się na wielkie grzybobranie między nagrobkami. Potem zaś, jak już skończycie, czeka was wspaniała szarża husarii. I tak w koło Wojtek. Nie mam już chyba do tego zdrowia. Jutro dwudniowa promocja trzech tytułów, a wkrótce nowości. W dwóch z nich demaskujemy husarię, jako bandę roszczeniowych gamoni, która nie potrafiła zwyciężać i psuła wszystko swoimi głupimi uporami i ambicjami. Wiem, że nie możecie się doczekać.