Ruszył werbunek na kapusiów

Ludziom niesłychanie trudno jest zrozumieć, że jak ktoś przygotowuje na nich pułapkę, to czyni to w taki sposób, żeby oni tego nie zauważyli. Większość populacji jest szczerze przekonana, że przy najmniejszej próbie zrobienia ich w trąbę oni natychmiast to zauważą. Wynika to wprost z niezrozumienia celów, jakie stoją przed zakładającymi pułapki. Te zaś są poważne. Chodzi zwykle bowiem o to, by ofiarę okraść, zdegradować do roli półzwierzęcia lub po prostu zlikwidować. To się nie może udać, kiedy ofiara jest świadoma, dlatego zakłada się najpierw na jej umysł różne „podwójne nelsony”. Mają one podnieść jej samoocenę i wskazać wroga, a także przekonać ją, że widzi więcej niż inni. Teraz przejdźmy do konkretów. Najbardziej irytującą kwestią w polityce PiS, na którą wskazywali ludzie inteligentni i przenikliwi było rozdawnictwo. Wszyscy bowiem rozumieli, że to rozdawnictwo było prowadzone z budżetu. I niemądrze jest dawać ludziom pieniądze za nic, lepiej żeby na nie zapracowali. Nikt jednak nie pomyślał o tym, że państwo ma przede wszystkim zobowiązania wobec własnych obywateli, a dopiero potem wobec jakichś innych podmiotów. Samo też jest podmiotem i pracuje. Nie dla siebie, ale dla obywateli, albowiem to oni je tworzą. Jego misja polega też na tym właśnie, by wszelkimi dostępnymi sposobami integrować tych obywateli. Pieniądze są jednym z lepszych narzędzi do tego celu. Poza tym podwórkowi znawcy ekonomii nie rozumieli prostego przełożenia – przeciwieństwem rozdawnictwa jest zabieractwo. Czym ono jest i jakimi narzędziami będzie realizowane, dowiedzą się wszyscy niebawem. Zabieractwo obudowane będzie z całą pewnością jakąś „zdroworozsądkową” doktryną ekonomiczną, która powielona w milionach opinii stanie się obowiązującym w kraju wytrychem do dyskusji wszelakich. Pojawią się najpewniej prorocy zabieractwa i jego wyznawcy. A werbunek do tej ostatniej grupy przeprowadzony zostanie także wśród tych, którym zabierze się najwięcej. W zamian dostaną oni certyfikat przynależności do lepszych i fajniejszych. I będą szczęśliwi, znacznie bardziej niż dzisiaj. Kiedy bowiem mieli pieniądze wręczane przez PiS czuli się źle, albowiem nie były one tak duże, by zrealizować ich największe szajby, a niektórzy czuli się nimi wręcz upokorzeni, albowiem w głębi duszy, w dodatku od dawna, czuli, że zasługują na znacznie, znacznie więcej. I moment zdefiniowania owego „więcej” zbliża się wielkimi krokami. Wczoraj, kiedy wracałem z Kotliny Kłodzkiej kilka razy puszczono w radio wypowiedź Napieralskiego, który wprost groził prezydentowi Dudzie, że w razie gdyby nie desygnował on na premiera Donalda Tuska, będzie miał spore kłopoty ze znalezieniem pracy. Napieralski mówił serio, obojętnie, co byśmy sobie teraz o nim nie pomyśleli, a Trójka, powtarzała to co godzinę, żeby każdy sobie dobrze jego słowa zapamiętał.

Nie wiem, co zrobi prezydent, ale uważam, że przed nami moment kluczowy dla całego narodu. Napieralski bowiem właśnie ogłosił nowy format relacji międzyludzkich, który będzie stosowany po tym, jak prezydent już wybierze mniejsze zło. Zaczną się szantaże dotyczące zatrudnienia, czyli stary, dobry werbunek na kapusiów. Poznać to jeszcze możemy po tym, że ludzie, którzy jeszcze dwa tygodnie temu jak dzieci cieszyli się z ośmiu gwiazdek przyczepionych taśmą samoprzylepną do tyłka własnego psa, dziś nawołują do poszanowania i zrozumienia wyborców PiS. Ci co prawda są nieszczęśliwymi i pogubionymi zwierzętami, ale może nie wszystko jeszcze stracone, może uda się część z nich sprowadzić na dobrą drogę. Jak będzie wyglądało owo sprowadzanie na dobrą drogę łatwo mogę sobie wyobrazić, dlatego też upraszam różnych moich znajomych, szczególnie tych, których drażniło rozdawnictwo, by nie dzwonili tu i nie przekonywali mnie do nowych rozdań i otwarć. Gołym bowiem okiem widać, co jest szyte.

Zwykle w momencie, kiedy dochodzi do przegranej, w wyniku jakiegoś głupstwa, przeszacowania możliwości czy innej przyczyny, w przegranym obozie zaczyna narastać entuzjazm. Jest on bardzo niebezpieczny i łatwy do wykorzystania przez przeciwnika. Tego oczywiście nie można wyjaśnić entuzjastom, którzy tak bardzo chcą zatrzeć przykre wrażenie, jakie wywołała klęska, że domagają się natychmiastowych działań, które zwykle są elementem pułapki i prowadzą do dezintegracji środowiska lub wręcz do jego zniszczenia. Nawoływanie do kulturalnego zachowania wobec wyborców PiS jest próbą sprowokowania entuzjastów. Szczególnie zaś tych, którzy czują się zagrożeni najbardziej. Do nich należą dziennikarze.

Redaktor Sakiewicz już nawołuje do obrony wolnych mediów. Wolnych czyli tych, którymi sam kieruje, bo przecież innych, wolnych mediów nie ma. Podobnie jak nie ma innych wolnych dziennikarzy i autorów, poza tymi skupionymi w GP i niezalezna.pl Najciekawsze jest jednak to, w jaki sposób odpowiadają mu komentatorzy. Najważniejszym problemem okazuje się, nie Polska i zagrożenia, na które wskazuje Sakiewicz, ale los Janka Pospieszalskiego, rzekomo wyrzuconego z GP w czasie pandemii. Jak wiecie nie jestem fanem redaktora Sakiewicza, uważam, że mało kto prowadzi tak nieskuteczną politykę, jak on. Mało kto potrafi tak nic nie robić, a jednocześnie przekonywać ludzi, że jest zapracowany, a do tego jeszcze piekielnie skuteczny. Dla mnie osobiście symbolem tej skuteczności jest twarz redaktora Lisiewicza. Wystarczy na nią spojrzeć i wszystko jest jasne. Dyskusja o mediach, które – w mojej ocenie – rzeczywiście są zagrożone, sprowadzona jednak zostaje do dylematu – Sakiewicz czy Pospieszalski. Dwójka nieszczerych kabotynów zajęła umysły publiczności, która nie potrafi już decydować o niczym ponad to – kto z nich jest lepszy i bardziej wiarygodny. Wygrywa Pospieszalski, bo nie nosił maseczki. Na pewno jest więc bez skazy. Sakiewicz zaś jest gruby i boi się o własny stołek. Taka postawa publiczności zostanie wkrótce nagrodzona. Myślę, że kogo, jak kogo, ale Janka Pospieszalskiego na pewno zaproszą do nowej telewizji i wszyscy prawdziwi patrioci będą mogli go oglądać tyle razy ile im się zachce. Programy bowiem z jego udziałem będą puszczane na YT, jak za dawnych lat. Sakiewicz zaś nie obroni wolnych mediów. Miał bowiem wystarczająco dużo czasu, by stworzyć różne medialne przetrwalniki i struktury, dające mu pewność, a z nim także partii, że to co on uważa za wolne słowo nie zostanie zmarginalizowane czy też unieważnione. Nic takiego nie zostało wykonane. Największym wysiłkiem mediów Sakiewicza była promocja smutnej gęby redaktora Lisiewicza, wypromowanie nikomu niepotrzebnego portalu albicla i czegoś co nazwa się i.pl. Jeśli to nie on za tym stoi najmocniej przepraszam, ale niech mi ktoś wyjaśni, jak można było przez lata pompować takie, pardon, gówno, które w godzinie próby nie nadaje się nawet do przetarcia butów? Jak można było tam trzymać na stanowiskach redaktorskich bęcwałów, gamoni i trutni, którzy nie potrafią nie tylko niczego napisać, ale nawet przeczytać ze zrozumieniem? To pozostanie dla mnie zagadką. Z takich właśnie osób Sakiewicz będzie rekrutował załogi dla nowych, wolnych mediów. Powodzenia. Jest to niestety pułapka, której on nie rozumie. Nie rozumie, że werbunek donosicieli i kretów już ruszył.

A tu możecie się zapoznać z tą szczerą troską, której przedmiotem jest wolność słowa. https://twitter.com/TomaszSakiewicz/status/1718241752371298526