Walka chrześcijaństwa z islamem czyli wszyscy jesteśmy racjonalistami

Racjonalizm jest najbardziej głupkowatą postawą, jaką można sobie wyobrazić. Niestety wszyscy jesteśmy racjonalistami, albowiem wszyscy chcemy, żeby było dobrze i karmimy się złudzeniem, że można to osiągnąć tu na Ziemi, w dodatku za naszego życia. Ufamy też, że mamy na to życie wpływ. W ograniczonym zakresie tak rzeczywiście jest, ale wszyscy wiemy, że są takie obszary, gdzie jakiekolwiek indywidualne chętki i starania przestają mieć znaczenie. Do czegóż jednak zaklęcia, którymi usiłujemy zaczarować przeszłość, teraźniejszość i przyszłość? One ją jak miód na czerstwym chlebie, powodują, że da się ten chleb jakoś przełknąć. Jedno z najważniejszych zaklęć racjonalistów aspirujących brzmi – Europa to kultura grecka, rzymskie prawo i wiara chrześcijańska – czy jakoś podobnie, nie pamiętam dokładnie, albowiem puszczam takie definicje mimo uszu. Są to bowiem najoczywistsze brednie, których zadaniem jest racjonalizowanie szału, jaki się wokół nas przewala. Europa bowiem i jej historia, to od ponad tysiąca lat dzieje walki chrześcijaństwa z islamem. Można się oczywiście łudzić i opowiadać o jakichś momentach pokojowego współistnienia, ale to były tylko przerwy w grze. A dzisiejsze występy na ulicach zachodnich miast, są tego najlepszym dowodem. Nauka zaś historii, jeśli w ogóle ma być prowadzona, powinna się zacząć od nowego podziału na epoki. To bowiem kiedy zaczęło się tak zwane średniowiecze nie ma najmniejszego znaczenia. Troszkę większe znaczenie ma to, kiedy się ono skończyło, ale nie powinno to wpływać na nową periodyzację dziejów. Ta zaś opierać się powinna na tych momentach kiedy dochodziło do gwałtownych starć pomiędzy chrześcijaństwem a islamem. Tylko w ten sposób wyjaśnimy istotę wypraw krzyżowych, tylko w ten sposób będziemy mogli opisać kontakty Europy z odległymi krajami, takimi jak Indie. Tylko w taki sposób będziemy mogli zrozumieć na czym dokładnie polegała funkcja uniwersytetów. Nie na popularyzacji nauki bynajmniej, jak się zdaje większości z nas i nie na przygotowywaniu do życia studentów. Uniwersytet miał wykształcić sprawną administrację, która powołana była do zadań państwowych, czyli politycznych. Te zaś, o czym już powiedziałem, stanowiły otwarty front kulturowy, polityczny, a czasem wojskowy. Naturalne więc było i nadal ciągle jest, że to na uniwersytecie toczyły się najważniejsze batalie. Tam bowiem decydowano w czyim imieniu i w jaki sposób zarządzane będą chrześcijańskie monarchie. Wydobycie na światło dziennie tych zależności nie jest łatwe, albowiem jeśli istnieją jakieś studia dotyczące takiego przedmiotu, to są pewnie hermetyczne. O tym, by znaleźć jakieś prace popularyzatorskie nie może być nawet mowy. Powszechnie uważa się i pogląd ten jest powtarzany jak miarowe oddychanie, że w wyniku zapaści intelektualnej Europy w X wieku, islam podał chrześcijanom pomocną dłoń, przekazując skarby swojej wiedzy. Ja tylko przypomnę w tym miejscu, że postać tak czczona w islamie, jak Saladyn, kazał spalić sto tysięcy książek zgromadzonych w szkole przy kairskim meczecie Al -Ahzar. Dziś ta szkoła, to jeden z najsłynniejszych muzułmańskich uniwersytetów. Sto tysięcy książek!!!! To jest ten sam Saladyn, którego wszystkie napisane przez europejskich racjonalistów książki i wszystkie nakręcone przez europejskich racjonalistów filmy pokazują jako człowieka światłego, wrażliwego, kulturalnego i zdolnego do empatii. To zza pleców tegoż Saladyna wychyla się postać, której europejska nauka zawdzięcza w zasadzie wszystko – Mojżesz Majmonides – dzięki któremu na uniwersytet w Paryżu trafiły pisma Awerroesa i Awicenny, a wraz z nimi myśli Arystotelesa o przyrodzie. Racjonalizm każe nam wierzyć, że ludzie ci myśleli tylko o tym, jak tu przychylić nieba biednej, pogrążonej w ciemnocie Europie. I w tym duchu nauczana jest młodzież, albowiem za tym programem stoją ludzie – myślący, a jakże racjonalnie – którym się zdaje, że będą mogli zarządzać światem, gdzie nie będzie żadnej uważanej za prawdziwą religii, a wiele opartych na racjonalizmie wierzeń stworzy razem cywilizacyjny konglomerat, którym łatwo będzie sterować. I nie ma mowy o tym, by im wyjaśnić, że tysiąc lat doświadczeń przeczy tym prognozom. I nawet to, że zniszczone jest dziś ze szczętem życie monastyczne, opierające się niegdyś islamowi i herezji, nie ma tu żadnego znaczenia, bo projekt ten i tak się nie uda. Tego jeszcze nie wiedzą ludzie ogłaszający różne zmiany w Kościele, tacy jak Terlikowski. Nie wiedzą tego politycy europejscy domagający się relokacji migrantów i nie wiedzą tego inni racjonaliści, którzy usiłują ratować swoje biedne głowy jakimiś uspokajającymi mrzonkami. To się nie uda.

Powtórzmy więc – Europa jaką znamy to twór, który od tysiąca ponad lat zmaga się z najazdem islamskim. Przewaga technologiczna jaką dał Europie wiek XIX nie ma tu żadnego znaczenia, czego dowodzą czasy dzisiejsze. Technologia bowiem, by wywierać pożądany wpływ, musi być powszechna, dostępna i tania. Mogą ją więc także stosować ludy, które zostały przez tę technologię podbite i zniewolone. Mogą do tej technologii dokręcić misję nie opartą na racjonalizmie bynajmniej i ruszyć z nią na wojnę. I to się dzieje na naszych oczach. Islam tysiąc lat temu został zatrzymany, nie dzięki technologii, ale dzięki wierze i doktrynie, a także dzięki odwadze. Jego największy triumf zaś polegał na tym, by ukryć istotną misję pod pozorami, wśród których najważniejszy jest racjonalizm. Nie przypadkowo słowo to pojawiło się we wczorajszym tekście, w jednym z cytatów odnoszących się do  cesarza Fryderyka II, który miał być ponoć racjonalistą. To znaczy kim? Człowiekiem dopuszczającym do swojego umysłu przekonanie, że najgorsi wrogowie chrześcijańskiej Europy chcą tak naprawdę jej dobra. Na tym bowiem polega racjonalizm. Wszystkie inne definicje są fałszywe i służą kłamstwu. Racjonalizm promuje się po to, by dokonać podboju, a wcześniej rozbrojenia przeciwnika. Promocji racjonalizmu towarzyszy pewien rodzaj estetyzmu, czyli jakiś taki wizerunkowy pawulon, który ma uspokoić nerwy i złagodzić ból przy zmianie pana na nowego. Ta podmiana się nigdy nie udaje, co nie znaczy, że nie będą podejmowane dalsze próby. Dziś weszliśmy w etap niszczenia znaków wielkiej, europejskiej przeszłości, które, czy to się komuś podoba czy nie, są symbolami triumfu chrześcijaństwa. Ta fizyczna likwidacja – podpalenia, pozbawianie kościołów funkcji liturgicznych, ataki na krzyże – odbywa się przy jednoczesnym zmiękczaniu doktryny. Czynią to, jak dawniej, ludzie uchodzący za mędrców. Dziś nie promuje ich uniwersytet, którego ranga, podobnie jak ranga Kościoła została znacznie obniżona, wręcz zdewastowana. Dziś „mędrców” promują media. Ci zaś pokazując się w mediach i pisząc tam teksty okazują wyłącznie troskę. Podobnie jak reformatorzy wizerunków Boga Żywego, którzy zajęli się niedawno dewastacją resztek wrażliwości. To wszystko są agenci kalifa. Trzeba rzeczy nazywać po imieniu. Tacy sami, jak w średniowieczu, albo nawet gorzej. Bo mogą to być agenci kalifa, który dopiero przejmie władzę, ludzie podobni do Mojżesza Majmonidesa, którego moce władne były zmieniać dynastię i wprowadzać nowe ortodoksje. Ich najważniejszą deklaracją jest racjonalizacja rzekomych błędów i obłędów, w których ponoć tkwimy.

Na dziś to tyle. Przypominam, że już w sobotę rozpoczynają się Targi Książki i Sztuki w Grodzisku Mazowieckim. Niestety zaczął się remont średnicówki pomiędzy dworcem zachodnim a Śródmieściem, więc dojazdy pociągiem są utrudnione. Podaję o której godzinie odchodzą rano pociągi do Grodziska z Dworca Zachodniego: 9.19, 9.55, 10.38, 12.05, 12.55, 13.17

W zaistniałej sytuacji najłatwiej dojechać do Mediateki samochodem, trasą S8, albo autostradą A2. Jadąc S8 skręcamy na Grodzisk Mazowiecki, w tym samym miejscu, w którym skręca się na Żelechów/Ojrzanów, tyle, że w prawo, a nie w lewo. Jadąc autostradą skręcamy na w lewo na węźle Grodzisk-Błonie.

Jedzie się błyskawicznie, w sobotę nie ma korków, w niedzielę podobnie.